شهروندی از جمله مفاهیمی است که از دوران یونان باستان و در کتب سیاسی مهم وجود داشته و مورد نظر قرار گرفته و در هر دوره ای با توجه به شرایط اجتماعی و نظم سیاسی تعریف تازه پیدا کرده، اما این تعریف تازه، سبب از دست رفتن نقش کلیدی اش در جریانات اجتماعی نشده است.تا همین روز و در نظر متفکران معاصر،هنوز شهروندان و حقوق آنها، اصلی ترین مساله مورد بررسی و نظریه پردازی است.از سوی دیگر شهروندی و تعاریف آن و همچنین تحقیق در حقوق شهروندی،از کلیدی ترین مفاهیم مورد نظر فیلسوفان است.آنها با تبیین نظر خود در این موارد، تاثیرات بزرگی بر تحولات عینی اجتماعی و تغییرات عمده سیاسی و فرهنگی داشته اند.
ارسطوشهروندان را کسانی می دانست که در قدرت شریک باشند.به همین دلیل شهروندی جز در نظام مردمسالار در همان شکل یونان باستان معنی نداشت.در کتاب سیاست و حتی در پاره ای گفتارهای اخلاق
نیکوماخوس،ارسطو شهروند و موقعیت انواع افراد را در دولت شهر و در نسبت با سیاست بر می شمارد.
شهروند نزد ارسطو کسی بود که در قدرت و تصمیمات مهم تاثیر داشت و حق او همراه با رسیدنش به آن مقام الزامی می نمود.شهروند کسی است که صلاحیت مشارکت در قدرت شورایی و قضایی را داشته باشد.جمع اشخاص وقتی در یک جامعه به اندازه ای برسد که بسنده باشد آنگاه دولت شهر شکل می گیرد.یعنی دولت شهر فقط با شهروندان است که ساخته می شوند و نه اراده فردی.
**تعریف شهروند در حقوق ایران
انسان های ساکن در یک کشور، اعم از اتباع و بیگانگان که در سرزمین یک دولت کشور و تحت حاکمیت آن هستند، شهروند خوانده می شوند.در واقع، شهروندی یک موقعیت فعالانه است،چرا که در مفهوم شهروندی همزمان حقوق و تکالیفی متناسب برای هر یک از شهروندان در نظر گرفته می شود.
بر این اساس،شهروندی در عین حال که مجموعه حقوقی را برای شهروندان معین می کند و آنها را بدون استثناء از این حقوق بهره مند می داند،تکالیفی نیز برای آنها متصور می شود که باید به آنها بپردازد.
از طرف دیگر،این حقوق و تکالیف،لازم و ملزوم یکدیگرند و هیچ یک را نمی توان بدون دیگری تصور کرد.
**مفهوم حقوق بشر
اغلب در کنار دو مفهوم حقوق اساسی وحقوق شهروندی مطرح می شود.
این سه مفهوم، گاه مترادف جانشین یکدیگر به کار می روند اما در تفکیک مفهومی مرزهای ظریفی میان این مفاهیم سه گانه و دلالت موضوعی وجود دارد.
می توان گفت حقوق شهروندی آن بخش از حقوق اساسی است که در قانون اساسی هر کشوری شکل ملی به خود می گیرد و فقط شامل حال شهروندان همان کشور خاص می شود مثل حق مشارکت سیاسی.
بسیاری بر این عقیده اند که قوانین موضوعه هر کشوری تاثیر مستقیم از مفهوم شهروندی و حقوق شهروندی می پذیرد.
7158/6064
انتهای پیام ارسطوشهروندان را کسانی می دانست که در قدرت شریک باشند.به همین دلیل شهروندی جز در نظام مردمسالار در همان شکل یونان باستان معنی نداشت.در کتاب سیاست و حتی در پاره ای گفتارهای اخلاق
نیکوماخوس،ارسطو شهروند و موقعیت انواع افراد را در دولت شهر و در نسبت با سیاست بر می شمارد.
شهروند نزد ارسطو کسی بود که در قدرت و تصمیمات مهم تاثیر داشت و حق او همراه با رسیدنش به آن مقام الزامی می نمود.شهروند کسی است که صلاحیت مشارکت در قدرت شورایی و قضایی را داشته باشد.جمع اشخاص وقتی در یک جامعه به اندازه ای برسد که بسنده باشد آنگاه دولت شهر شکل می گیرد.یعنی دولت شهر فقط با شهروندان است که ساخته می شوند و نه اراده فردی.
**تعریف شهروند در حقوق ایران
انسان های ساکن در یک کشور، اعم از اتباع و بیگانگان که در سرزمین یک دولت کشور و تحت حاکمیت آن هستند، شهروند خوانده می شوند.در واقع، شهروندی یک موقعیت فعالانه است،چرا که در مفهوم شهروندی همزمان حقوق و تکالیفی متناسب برای هر یک از شهروندان در نظر گرفته می شود.
بر این اساس،شهروندی در عین حال که مجموعه حقوقی را برای شهروندان معین می کند و آنها را بدون استثناء از این حقوق بهره مند می داند،تکالیفی نیز برای آنها متصور می شود که باید به آنها بپردازد.
از طرف دیگر،این حقوق و تکالیف،لازم و ملزوم یکدیگرند و هیچ یک را نمی توان بدون دیگری تصور کرد.
**مفهوم حقوق بشر
اغلب در کنار دو مفهوم حقوق اساسی وحقوق شهروندی مطرح می شود.
این سه مفهوم، گاه مترادف جانشین یکدیگر به کار می روند اما در تفکیک مفهومی مرزهای ظریفی میان این مفاهیم سه گانه و دلالت موضوعی وجود دارد.
می توان گفت حقوق شهروندی آن بخش از حقوق اساسی است که در قانون اساسی هر کشوری شکل ملی به خود می گیرد و فقط شامل حال شهروندان همان کشور خاص می شود مثل حق مشارکت سیاسی.
بسیاری بر این عقیده اند که قوانین موضوعه هر کشوری تاثیر مستقیم از مفهوم شهروندی و حقوق شهروندی می پذیرد.
7158/6064
کپی شد
