به گزارش ایرنا، پزشکان ، پرستاران و امدادگران در خوزستان در طول دوران دفاع مقدس در پشت جبهه های جنگ، تمام تلاش و مهارت خود را برای درمان رزمندگان مجروح به کار می گرفتند و از جان خود مایه می گذاشتند تا مجروحی را از مرگ نجات دهند.
پرستاران با ایثار و فداکاری در طول شبانه روز از تمام توان خود برای پرستاری از مجروحان جنگ تحمیلی تیمار داری می کردند تا ضمن نجات جان آنها، به سلامت به آغوش خانواده خود برگردند.
بسیاری از مجروحان دوران دفاع مقدس، سلامتی امروز خود را مدیون خدمات گسترده این پرستاران و پزشکان دلسوز می دانند.
یکی از پزشکان دوران دفاع مقدس از خاطرات خود در این دوران می گوید:در سال ١٣٦٣ که من دستیار سال سوم تخصص بیهوشی بودم، رزمنده مجروحی را برای عمل جراحی اورژانس به اتاق عمل آوردند.
دکتر محمد رضا پیپل زاده افزود: پس از بیهوش کردن وی، هنگام عمل خونریزی بیمار زیاد بود و من درخواست خون کردم.
وی ادامه داد: طبق روال باید خون گیرنده و خون دهنده را مطابقت می دادیم که متوجه شدم دهنده با گیرنده یک نفر است.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اهواز اظهار کرد: با بررسی متوجه شدم این جوان، پنج روز پیش از شروع عملیات، با مراجعه به بانک خون، خون خود را اهدا کرده است و نمی دانسته که چند روز دیگر خودش مجروح خواهد شد و به صورت عجیبی خون خودش را دریافت خواهد کرد.
این متخصص بیهوشی همچنین بیان کرد: در سال ١٣٦٠ به عنوان پزشک عمومی در عملیات بیت المقدس حضور داشتم و زمانی که مجروحان عملیات را به بهداری می آوردند می گفتند که خط مقدم کمبود آب دارد و رزمندگان تشنه هستند.
وی گفت: حدود ساعت ٢ ظهر همراه تعدادی از دوستان برای صرف نهار در چادری در منطقه حسینیه رفته بودم و با توجه به اینکه دمای منطقه در خرداد در این ساعت بسیار بالا است ناگهان متوجه تغییر هوا شدیم و از آسمان تگرگ بارید.
پیپل زاده ادامه داد: تگرگ ها حدود 2 تا سه سانتی متر طول داشتند و من خودم نیز از آنها خوردم.
وی بیان کرد: من انسان محقق هستم و به خرافه اعتقاد ندارم ولی بعدها در شهر اهواز از هر کسی می پرسیدم می گفت اینجا تگرک و یا باران نیامده است.
وی ادامه داد: تفسیری ندارم ولی انگار خداوند خواسته به رزمندگان تشنه خط مقدم آب برساند و در جنگ همراهی شان کند چیزی که می توان به آن امداد غیبی گفت.
پیپل زاده اظهار کرد: در جریان عملیات والفجر 8 در سال ١٣٦٤، مجروحان زیادی به بیمارستان امام خمینی (ره) اهواز منتقل شده بودند و خیلی از مجروحان در فهرست انتظار عمل بودند.
وی ادامه داد: کمبود اتاق عمل و نیروی بیهوشی و جراحی، شدید بود و بیمارانی که وضعیت بهتری داشتند با تایید تیم پزشکی متبحر با هواپیما به تهران اعزام می شدند.
وی گفت: یکی از بیماران در نوبت انتظار، جوانی رشید و قوی هیکل بود که ترکشی به شکم وی اصابت کرده بود.
پیپل زاده افزود: لازم بود ابتدا مجروح مورد جراحی تجسسی شکم قرار گیرد چون ممکن بود ترکش به اعضای حیاتی خورده و یا روده سوراخ شده باشد.
این متخصص بیهوشی بیان کرد: در آن موقع علائم حیاتی خوبی داشت فقط می گفت من تشنه هستم و باید آب بخورم.
وی ادامه داد: ما صلاح نمی دیدیم آب بخورد ولی اجازه عمل نمی داد و می گفت تا آب نخورم اجازه نمی دهم کسی به من دست بزند.
پیپل زاده گفت: من به او گفتم اگر دارویی بدهم که تشنگی شما رفع شود باز حرفی داری؟ اجازه داد و پس از تزریق دارو بیمار راحت شد و اجازه عمل داد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اهواز اضافه کرد: هنگام عمل متوجه شدیم که ترکش به هیچ محل مهمی نزده ولی به طور تصادفی مشاهده شد روده های بیمار پیچیده هستند که نیاز به عمل اورژانس داشت.
وی افزود: چون تاخیر در عمل می توانست روده را سیاه کند و باید روده آسیب دیده برداشته شود خدا را شکر به موقع رسیدگی شد و در واقع ترکش خوردن بیمار باعث نجات او شد و ما را به تشخیص اصلی راهنمایی کرد.
یکی دیگر از پزشکان دوران دفاع مقدس نیز یکی از خاطرات خود را این گونه بازگو کرد: هنگام عملیات های رزمندگان اسلام، تعداد مجروحانی که به بیمارستان می آوردند زیاد می شد و ما برای رسیدگی سریعتر در اتاق های عمل با فضای کافی 2 تخت عمل قرار می دادیم.
دکتر نوذر نساجیان افزود: یک زمان، روی هر 2 تخت مجروح داشتیم که باید عمل می شدند و هر 2 مجروح گروه خون یکسان داشتند ولی ما فقط 2 واحد خون آماده داشتیم و در نتیجه یکی باید دیرتر عمل می شد.
وی گفت: هنگام صحبت ها و مشورت ها، یکی از مجروحان گفت دکتر اول آن برادر را عمل کنید که من گفتم باید جراح تعیین کند کدام عمل اورژانسی تر است.
نساجیان ادامه داد: مجروح گفت دکتر تردید نکنید شاید خدا افتخار شهادت نصیبم کرد؛ این سعادت را از من نگیرید.
این متخصص بیهوشی ادامه داد: در هنگام صحبت این برادر، سکوت عجیبی اتاق عمل را فرا گرفت و چشمان همه حضار از اشک خیس شد که خدایا ایثار تا کجا؟
موارد فوق تنها گوشه های کوچکی از ایثار و فداکاری ملت رشید ایران اعم از پزشکان، پرستاران ، رزمندگان و... است که در حافظه تاریخ درخشان هشت سال دفاع مقدس باقی خواهد ماند.
3004/ 6037
خبرنگار: خاطره غفاری ** عبدالحمید راجی
انتهای پیام پرستاران با ایثار و فداکاری در طول شبانه روز از تمام توان خود برای پرستاری از مجروحان جنگ تحمیلی تیمار داری می کردند تا ضمن نجات جان آنها، به سلامت به آغوش خانواده خود برگردند.
بسیاری از مجروحان دوران دفاع مقدس، سلامتی امروز خود را مدیون خدمات گسترده این پرستاران و پزشکان دلسوز می دانند.
یکی از پزشکان دوران دفاع مقدس از خاطرات خود در این دوران می گوید:در سال ١٣٦٣ که من دستیار سال سوم تخصص بیهوشی بودم، رزمنده مجروحی را برای عمل جراحی اورژانس به اتاق عمل آوردند.
دکتر محمد رضا پیپل زاده افزود: پس از بیهوش کردن وی، هنگام عمل خونریزی بیمار زیاد بود و من درخواست خون کردم.
وی ادامه داد: طبق روال باید خون گیرنده و خون دهنده را مطابقت می دادیم که متوجه شدم دهنده با گیرنده یک نفر است.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اهواز اظهار کرد: با بررسی متوجه شدم این جوان، پنج روز پیش از شروع عملیات، با مراجعه به بانک خون، خون خود را اهدا کرده است و نمی دانسته که چند روز دیگر خودش مجروح خواهد شد و به صورت عجیبی خون خودش را دریافت خواهد کرد.
این متخصص بیهوشی همچنین بیان کرد: در سال ١٣٦٠ به عنوان پزشک عمومی در عملیات بیت المقدس حضور داشتم و زمانی که مجروحان عملیات را به بهداری می آوردند می گفتند که خط مقدم کمبود آب دارد و رزمندگان تشنه هستند.
وی گفت: حدود ساعت ٢ ظهر همراه تعدادی از دوستان برای صرف نهار در چادری در منطقه حسینیه رفته بودم و با توجه به اینکه دمای منطقه در خرداد در این ساعت بسیار بالا است ناگهان متوجه تغییر هوا شدیم و از آسمان تگرگ بارید.
پیپل زاده ادامه داد: تگرگ ها حدود 2 تا سه سانتی متر طول داشتند و من خودم نیز از آنها خوردم.
وی بیان کرد: من انسان محقق هستم و به خرافه اعتقاد ندارم ولی بعدها در شهر اهواز از هر کسی می پرسیدم می گفت اینجا تگرک و یا باران نیامده است.
وی ادامه داد: تفسیری ندارم ولی انگار خداوند خواسته به رزمندگان تشنه خط مقدم آب برساند و در جنگ همراهی شان کند چیزی که می توان به آن امداد غیبی گفت.
پیپل زاده اظهار کرد: در جریان عملیات والفجر 8 در سال ١٣٦٤، مجروحان زیادی به بیمارستان امام خمینی (ره) اهواز منتقل شده بودند و خیلی از مجروحان در فهرست انتظار عمل بودند.
وی ادامه داد: کمبود اتاق عمل و نیروی بیهوشی و جراحی، شدید بود و بیمارانی که وضعیت بهتری داشتند با تایید تیم پزشکی متبحر با هواپیما به تهران اعزام می شدند.
وی گفت: یکی از بیماران در نوبت انتظار، جوانی رشید و قوی هیکل بود که ترکشی به شکم وی اصابت کرده بود.
پیپل زاده افزود: لازم بود ابتدا مجروح مورد جراحی تجسسی شکم قرار گیرد چون ممکن بود ترکش به اعضای حیاتی خورده و یا روده سوراخ شده باشد.
این متخصص بیهوشی بیان کرد: در آن موقع علائم حیاتی خوبی داشت فقط می گفت من تشنه هستم و باید آب بخورم.
وی ادامه داد: ما صلاح نمی دیدیم آب بخورد ولی اجازه عمل نمی داد و می گفت تا آب نخورم اجازه نمی دهم کسی به من دست بزند.
پیپل زاده گفت: من به او گفتم اگر دارویی بدهم که تشنگی شما رفع شود باز حرفی داری؟ اجازه داد و پس از تزریق دارو بیمار راحت شد و اجازه عمل داد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اهواز اضافه کرد: هنگام عمل متوجه شدیم که ترکش به هیچ محل مهمی نزده ولی به طور تصادفی مشاهده شد روده های بیمار پیچیده هستند که نیاز به عمل اورژانس داشت.
وی افزود: چون تاخیر در عمل می توانست روده را سیاه کند و باید روده آسیب دیده برداشته شود خدا را شکر به موقع رسیدگی شد و در واقع ترکش خوردن بیمار باعث نجات او شد و ما را به تشخیص اصلی راهنمایی کرد.
یکی دیگر از پزشکان دوران دفاع مقدس نیز یکی از خاطرات خود را این گونه بازگو کرد: هنگام عملیات های رزمندگان اسلام، تعداد مجروحانی که به بیمارستان می آوردند زیاد می شد و ما برای رسیدگی سریعتر در اتاق های عمل با فضای کافی 2 تخت عمل قرار می دادیم.
دکتر نوذر نساجیان افزود: یک زمان، روی هر 2 تخت مجروح داشتیم که باید عمل می شدند و هر 2 مجروح گروه خون یکسان داشتند ولی ما فقط 2 واحد خون آماده داشتیم و در نتیجه یکی باید دیرتر عمل می شد.
وی گفت: هنگام صحبت ها و مشورت ها، یکی از مجروحان گفت دکتر اول آن برادر را عمل کنید که من گفتم باید جراح تعیین کند کدام عمل اورژانسی تر است.
نساجیان ادامه داد: مجروح گفت دکتر تردید نکنید شاید خدا افتخار شهادت نصیبم کرد؛ این سعادت را از من نگیرید.
این متخصص بیهوشی ادامه داد: در هنگام صحبت این برادر، سکوت عجیبی اتاق عمل را فرا گرفت و چشمان همه حضار از اشک خیس شد که خدایا ایثار تا کجا؟
موارد فوق تنها گوشه های کوچکی از ایثار و فداکاری ملت رشید ایران اعم از پزشکان، پرستاران ، رزمندگان و... است که در حافظه تاریخ درخشان هشت سال دفاع مقدس باقی خواهد ماند.
3004/ 6037
خبرنگار: خاطره غفاری ** عبدالحمید راجی
کپی شد
