سیاوش طیب طاهر روز شنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ایرنا بیان کرد: تئاتر در آن زمان که در قالب آیین و نمایش اجرا می‌شده با نگاه مردمی که میل به رفع نیازها، سرگرمی و آموزش داشتند عینیت می‌یافته، دیدگانی که محور و دلیل اصلی این کارزار هستند و به قول هولتن اگر نباشند فرمول ارایه جادوی صحنه جان نخواهد یافت.
وی ادامه داد: فارغ از نبود زیرساخت‌های لازم همچون سرعت اینترنت و بسیاری موانع دیگر، سوال اینجاست که آیا تکنولوژی روز و به قولی سوشال مدیا می‌تواند جایگزین مناسبی به جای حضور فیزیکی مخاطبان این بخش جدایی نشدنی هنر تئاتر باشد؟
وی افزود: تنها گزینه‌ای که در این روزهای کرونایی مدیران تئاتر به آن اشاره میکنند و آن را یک فرصت میخوانند این است که تئاتر آنلاین اجرا شود گرچه برخی انجمن‌ها و کمپانی‌ها اعتقادی به چنین طرحی ندارند یا این اقدام را بی‌فایده و منجر به شکست قلمداد میکنند.
این دکترای پژوهش هنرهای نمایشی بیان کرد: یکی از مختصات اصلی و ویژگی بارز هنر تئاتر جاری شدن زندگی در لحظه، نفس به نفس بودن و به تبع آن کنش و واکنش انرژیک میان هنرمند و توده مخاطب است؛ پس باید این نکته قابل تامل را در نظر داشت که شاید هم زمان پاسخی باشد پیرامون چگونگی برخورد مخاطب با تئاتر آنلاین.
طیب طاهر ادامه داد:همواره فیلم تئاتر و یا تله تئاتر که نزدیکترین فرمت به تئاتر آنلاین است بنا به دلیل گسست احساس میان اجرا کنندگان و مخاطب و نبود ارتباط نفس به نفس و نبود کنش و واکنش انرژیک در طول اجرا میان هنرمند و مخاطبان، هیچگاه اشتیاق و محبوبیت چشمگیری را نه برای هنرمندان نه برای مخاطبان در بر نداشته تا آنجا که حتی در برخی مواقع نیز ملال آور شده است؛ به تعبیر دیگر تئاتر در فرم و ارایه محتوا آن قدر با سینما و دیگر هنرهای تصویری متفاوت است که تماشای تئاتر بر روی هر نوع صفحه مجازی نه برای مخاطب چنگی به دل می‌زند و نه برای بازیگر به عنوان ابر عامل صحنه برای تخلیه و انتقال احساسات جذابیت دارد.
وی گفت: شواهد نشان می دهد که تئاتر ایران در دوران کرونا هم روزهای سختی پیش رو خواهد داشت؛ نبود اطمینان از وضعیت بهداشتی سالن‌ها برای تجمع، و نیز شرایط اقتصادی از سوی دیگر از جمله مشکلات اصلی آن زمان خواهد بود، از این جهت که مردم به لحاظ اقتصادی در تنگنا خواهند بود و احتمالا در چنین شرایط سختی نخستین چیزی که از سبد خانوار حذف خواهد شد محصولات فرهنگی و هنری است که خود ضربه مهلک به اقتصاد تئاتر است.
این دکترای پژوهش هنرهای نمایشی بااشاره به قیمت بلیت سالن نمایش در دوران کرونا ادامه داد: با توجه به مشکلات اقتصادی و معیشتی مذکور در چنین شرایطی نمی‌توان قیمت بلیت نمایش‌ها را متناسب با افزایش هزینه‌ها، افزایش داد چرا که یا مخاطبان با مشکل تهیه بلیت روبه رو خواهند شد یا شاهد کاهش قابل توجه مخاطبان خواهیم بود.
طیب طاهر افزود: مساله مهم دیگر، بی‌اعتمادی ذهنی مخاطبان و حتی خود هنرمندان نسبت به حضور در تماشاخانه‌هاست، که با توجه به نبود استاندارد روز در سالن‌های تئاتری در پشت صحنه به ویژه اتاق‌های گریم و رختکن که وضعیت ایده‌آلی ندارند ، نمی‌توان رعایت فاصله اجتماعی را در آن عملی کرد و طبیعی است که این برای هنرمندان و گروه‌های تئاتری دلهره به وجود می‌آورد.
وی گفت: به امید آنکه هنر و هنرمندان مظلوم تئاتر که همواره بانی فرهنگ سازی و تولید محتوای غنی در جوامع بوده مورد حمایت دولت ها و ملت ها قرار گیرند؛ بی‌شک جامعه‌ای که تئاتر غنی داشته باشد فرهنگی غنی خواهد داشت.
ویروس کرونا نخستین بار در شهر ووهان چین شناسایی شد و تاکنون به بیش از ۲۰۰ کشور سرایت کرده است که سازمان بهداشت جهانی را برآن داشته تا وضعیت فوق‌العاده اعلام کند.شیوع ویروس کرونا در کشور موجب توقف فعالیت مراکز آموزشی و فرهنگی همچنین لغو کنسرت‌ها ، همایش‌ها ، سینما و تئاتر شده است. در این مدت برخی اهالی هنر تئاتر اقدام به تولید محتوا در زمینه تله تئاتر یا تئاتر آنلاین در فضای مجازی کرده‌اند.
