با گذشت بیش از یک ماه از سیل در استان خوزستان و خسارت هایی در بخش کشاورزی هنوز هیچ کارشناسی جهت برآورد خسارت سیل به این مناطق مراجعه نکرده است.
به گزارش خبرنگار ایلنا، نزدیک ظهر بود که به همراه اکیپی از مسئولان شورای شهر گتوند و شوشتر به بخش شعیبیه از توابع شهرستان شوشتر رفتیم، هوا شرجی بود.پس از گذشتن سیلاب از منطقه هنوز بسیاری از زمین های کشاورزی در زیر آب و گل و لای مدفون هستند.
زمین‌های کشاورزی مردم که تمام آن از طریق تسهیلات بانکی می‌چرخد اکنون با شرایط سیل فروردین ماه دچار خسارت‌های فراوانی شده‌است.هنوز میزان خسارت‌ها خیلی به چشم نمی‌آید و فردا پس فردا که زمان برداشت محصولاتی از جمله گندم و صیفی جات سررسید و چیزی جز گل و لای برای برداشت وجود نداشت تازه متوجه خسارت های بی‌شمار این سیل ویرانگر خواهیم بود.
تاجیه دلفیه از سیل‌زدگان روستای عیله شعیبیه است. تاجیه درباره اتفاق بد امسال به خبرنگار ایلنا گفت: نگران زمین‌های کشاورزی‌مان بودیم امسال کشت گندم داشتیم و برای نجات جان خودمان و کودکان‌مان از گندمزارهایمان گذشتیم به این امید زمین و زندگیمان را رها کردیم که سیل‌بندها نشکند زندگی ما کاملا وابسته به کشاورزی است که متاسفانه همه آنها از بین رفت. دو روز قبل از سیل خودروهای ارتش به داخل روستا آمدند و از ما خواستند وسایل‌مان را جمع‌آوری کنیم ما را داخل چادر اسکان دادند و بعد از 21 روز به خانه‌هایمان بازگشتیم در مدتی که داخل کمپ زندگی می‌کردیم بیشترین امدادرسانی‌ها از طریق مردم بود.
این زن سیل‌زده ادامه داد: وسایل زندگیمان مثل ظروف و پتوها و...همگی داخل آب بودند و سه روز خانه‌هایمان غرق در آب بود.
وی گفت: کارشناسانی از سوی بنیاد مسکن آمدند و از خانه مان بازدید کردند ولی معلوم نیست که چه تصمیمی در مورد این خانه‌ها گرفته شود. خانه‌هایی که با خون دل ساخته بودیم دچار آبگرفتگی شدند ،چقدر می‌توانیم با قناعت و زحمت زندگی‌هایمان را از نو با توجه به این گرانی‌ها بسازیم خدا می‌داند. هیچکس به ما نمی‌گوید تا کی باید با قناعت زندگی کنیم.
آنچه بیشتر از سیل در بین مردم این منطقه موج می زند فقر است. بسیاری از آنها می‌شود گفت زیر خط فقر زندگی می‌کنند و اکثرا کارگر روزمزد هستند و آن هم اگر کاری وجود داشته باشد. برخی از این مردم در خانه‌هایشان چیزی برای از دست‌دادن در هنگام سیلاب نداشته‌اند. وانتی توجهم را جلب کرد که چند قلم وسیله خانگی از جمله کولر، اجاق گاز و ... داخل آن بود وقتی جویا شدم گفتند فرد خیری برای مردم فرستاده است .هنوز هم کور سویی از امید در این دریار وجود دارد. بوی طبخ غذا همه جا به مشام می‌رسد.
از اول هم چیزی برای از دست دادن نداشتیم
وارد خانه مرضیه فرج الله چعب می‌شویم قلمم از بازگوی وصف وضعیت زندگی این زن جوان ناتوان است. ای کاش گاهی مسئولان نه برای بازدید از سیل برای دیدن مظلومیت مردمی که در شرایط فقر زندگی می‌کنند بیایند و ببیند اتاق خالی از وسایل زندگی یک روستایی چیزی برای از دست دادن در سیل ندارد. بوی نم، خاک و فقر در این جا موج می‌زند. کودکی آرام و بدون هیچ دغدغه ای از مشکلات زندگی در داخل گهواره آرمیده بود. دلم از دیدن این شرایط واقعا به درد آمد.
خانم فرج الله چعب در مورد روز سیل می گوید، اینکه چگونه در آن شرایط فقط کودکانش را از آن شرایط برای ادامه زندگی به کمپ گوریه برده است و اینکه نگران زندگی نداشته‌اش نبوده چرا که چیزی برای از دست دادن در این سیل نداشته است.
وی ادامه داد: همسرم کارگر است و روزها برای پیدا کردن کار خانه من و کودکانم را ترک می کند.اتاقی که در آن زندگی می کنیم براثر سیلاب نشست کرده ،چند روز پیش هم یک مار سمی که به داخل خانه آمده بود کشتم.
رئیس دهیاری روستای یشانسخی : یک هفته قبل از سیل به ما هشدار دادند روستا را ترک کنیم ولی بعضی از مسئولان واقعا کم‌کاری کردند و با وجودی که می‌توانستند بحران را مدیریت کنند، هیچ اقدامی انجام ندادند.حتی وقتی ما برای حل مشکل سیل و درخواست تجهیزات مکانیکی برای روستایمان کردیم یکی از مسئولان محلی پیش دیگر مسئولان مارا روانی خطاب کرد. در صورتی که اگر سیل در این منطقه کنترل می شد سیلاب به مناطق پایین دست شعیبیه از جمله روستاها و اراضی کشاورزی نفوذ نمی کرد
جمیل کعب یکی دیگر از سیل زدگان بخش شعیبیه گفت: کارگر روزمزدم برایم فرق نمی‌کند بر روی ساختمان کار کنم یا زمین‌های کشاورزی مردم. همین که بتوانم لقمه‌ای نان برای زن و بچه‌ام دربیاورم کافی است. اهل روستای دهول بخش شعیبیه شهرستان شوشتر هستم. ساکن روستای خودمان بودم ولی به علت سیل سیزدهم فروردین ماه آب داخل روستایمان آمد و من مجبور شدم به روستای دیگر مهاجرت کنم و خانه‌ای که در آن سکونت داشتم به دلیل سیل 95 از سوی کارشناسان اداره مسکن تخریبی اعلام شد اما همان طور زندگی می کردیم تا اینکه امسال کاملا تخریب شده و دیگر قابل سکونت نیست.
آقای کعب ادامه داد: دو سه سال گذشته زیاد به بخشداری و فرمانداری شهرستان شوشتر رفتم اما نتوانستم هیچ اقدامی جهت تسهیلات و بازسازی خانه‌ام انجام دهم هم اکنون در یک اتاق استیجاری زندگی می‌کنم ولی زندگی در این اتاق با داشتن دو فرزند برای‌مان سخت است از مسئولان و خیرین تقاضای کمک دارم که بتوانم خانه‌ای را برای خودم و خانواده‌ام بسازم. از سال 91 تاکنون هیچ ارگانی پیگر مشکل ما نشده و حتی برای وام ساخت مسکن متاسفانه ضامنی که بتواند نامه کسر حقوق برایم بیاورد پیدا نکردم.
کارشناسانی از سوی بنیاد مسکن آمدند و از خانه مان بازدید کردند ولی معلوم نیست که چه تصمیمی در مورد این خانه‌ها گرفته شود. خانه‌هایی که با خون دل ساخته بودیم دچار آبگرفتگی شدند ،چقدر می‌توانیم با قناعت و زحمت زندگی‌هایمان را از نو با توجه به این گرانی‌ها بسازیم خدا می‌داند. هیچکس به ما نمی‌گوید تا کی باید با قناعت زندگی کنیم
عبدالنور بشیری‌نیا، رئیس شورای روستای یشانسخی نیز در ادامه گفت: بعد از سیل فروردین ماه هیچ کارشناسی از سوی بنیاد مسکن و جهاد کشاورزی برای بازدید و تخمین خسارت سیل در منطقه مراجعه نکرده و هیچ مسئولی جهت بازدید نیامده است. فقط نیروهای جهادی، ارتش و سپاه جهت کمک به سیل‌زدگان به این روستا آمدند و در طول این مدت پا به پای مردم مانده و زحمت کشیدند.
بشیری نیا اضافه کرد: تمام زیرساخت‌های کشاورزی، جاده‌ای و مسکونی دچار خسارت شدند. 15000 هکتار زمین کشاورزی در بخش شعیبیه از بین رفته است و در روستای یشانسخی 784 هکتار دچار خسارت شده است و تمامی گندمزارهای این مناطق نابودشدند.
وی عنوان کرد: یک هفته قبل از سیل به ما هشدار دادند روستا را ترک کنیم ولی بعضی از مسئولان واقعا کم‌کاری کردند و با وجودی که می‌توانستند بحران را مدیریت کنند، هیچ اقدامی انجام ندادند.حتی وقتی ما برای حل مشکل سیل و درخواست تجهیزات مکانیکی برای روستایمان کردیم یکی از مسئولان محلی پیش دیگر مسئولان مارا روانی خطاب کرد. در صورتی که اگر سیل در این منطقه کنترل می شد سیلاب به مناطق پایین دست شعیبیه از جمله روستاها و اراضی کشاورزی نفوذ نمی کرد.
وی در ادامه افزود: مسئولان به زیرساخت‌های جاده‌ای, مسکونی و کشاورزی مردم رسیدگی کنند. آب شرب منطقه نیز به دلیل سیلاب اخیر و آلوده شدن رودخانه دیگر قابل شرب نیست و مردم در شرایط سختی برای تهیه آب به سر می برند.
کمک های هلال احمر عالی بود
فوزیه فرج‌الله چعب عضو شورای شهر اندیشه و شورای شهرستان شوشتر و رئیس مجمع مشورتی بانوان شوراهای اسلامی استان خوزستان نیز در ادامه درباره سیلاب بخش شعیبیه شهرستان شوشتر گفت: کمپ گوریه 1 که جمعیت بسیاری از افراد سیل‌زده در آن زندگی می‌کردند جوابگوی این تعداد جمعیت نبوده و به پیشنهاد من کمپ شماره 2 را نیز برپا کردیم.
عضو شورای شهر اندیشه ضمن قدردانی از نیروهای امدادی هلال احمر شهرستان گتوند ، افزود: این کمپ به نام تیم سلامت نامگذاری شد و هلال احمر با ما همکاری خوبی در بحث امدادرسانی داشت. مردم سیل‌زده به دلیل آبگرفتگی منازلشان به مدت 21 روز در این کمپ‌ها اسکان داده شدند. در این کمپ بالای 200 خانوار آن زندگی می‌کردند و متشکل از 486 نفر بودند و با فرونشت آب کم کم این افراد به خانه‌هایشان بازگشتند.
گزارش : مریم بازوند
