رفیع شهری است در استان خوزستان، در 25کیلومتری غرب هویزه ، 50 کیلومتری جنوب غرب سوسنگرد و ٣ کیلومتری تالاب هورالعظیم.
رفیع شهری است که آسایش مردمانش طی هشت سال دفاع مقدس فدای حیثیت، کیان و آزادگی ایران عزیز اسلامی شد و در این راه تمامی ناملایمات را به جان رنجور خود خرید و دم برنیاورد تا ایران سربلند و مقتدر بماند.
گرچه شهر رفیع در عملیات طریق القدس در محور بستان، در دهم آذرماه 1360 از تصرف دشمن بعثی عراق خارج شد اما جنگ در آن پایان نیافت و کماکان ادامه دارد.
این شهر هنوز هم بوی جنگ و ایثار می دهد و صفوف ستبر ایستادگی در آن برقرار است. مردان، زنان و کودکان رفیع هنوز با رشادت و دلاوری، دوشادوش یکدیگر در حال مقاومت هستند و شهری که تا دیروز از مرزهای میهن و سرزمین خویش دفاع می کرد امروز برای حیات، زندگی و حفظ زادگاهش پایداری می کند.
پایداری مردم رفیع را امروز همه به چشمِ دیده و جان دیدند. امروز همه دیدند حلقه های زنجیروار مردمی که تنه به تنه هم دادند تا سدی بسازند در برابر سیلاب و در مقابل ویرانی مزارع و خانه هایشان سرافرازانه بایستند تا تار و پور حیات از مأمنشان رخت بر نبندد.
این مردمان شانه به شانه هم محکم ایستادند تا سیل بند شکسته ترمیم شود. اما گرچه شکستگی این سیل بند ترمیم نشد اما دستان به هم گره کرده این مردمان صبور، جوانه های امید را بارور ساخت تا همگان بدانند که مردم این سرزمین با دست خالی نیز حماسه همدلی و همبستگی می آفرینند.
مردم رفیع امروز در حالی همدلی و همبستگی آفریدند که چندی پیش عطش و تشنگی راه را بر رگ های زندگی در این پهنه کوچک بسته بود، هور در آتش می سوخت و رفیع در دود گم و پیدا می شد.
مردم رفیع امروز در حالی همدلی و همبستگی آفریدند که رنج سر ریز فاضلاب، آلودگی آب، به گِل نشستن رودخانه نیسان، خاطره سوختن گام میش ها، گر گرفتن هور العظیم و عدم بهره مندی از ساختارهای مناسب شهری چون باری گران بر شانه هایشان سنگینی می کند.
مردم رفیع علی رغم تن رنج کشیدشان، حماسه همدلی و همبستگی آفریدند چون قلبی به وسعت دریا، عزمی به بلندای آسمان ، غیرتی به استواری ایمان دارند و مام وطن را چون گوهری درخشان در سینه حفظ می کنند. درود بر مردم غیور و قهرمان سرزمینم…
3004/6002
انتهای پیام رفیع شهری است که آسایش مردمانش طی هشت سال دفاع مقدس فدای حیثیت، کیان و آزادگی ایران عزیز اسلامی شد و در این راه تمامی ناملایمات را به جان رنجور خود خرید و دم برنیاورد تا ایران سربلند و مقتدر بماند.
گرچه شهر رفیع در عملیات طریق القدس در محور بستان، در دهم آذرماه 1360 از تصرف دشمن بعثی عراق خارج شد اما جنگ در آن پایان نیافت و کماکان ادامه دارد.
این شهر هنوز هم بوی جنگ و ایثار می دهد و صفوف ستبر ایستادگی در آن برقرار است. مردان، زنان و کودکان رفیع هنوز با رشادت و دلاوری، دوشادوش یکدیگر در حال مقاومت هستند و شهری که تا دیروز از مرزهای میهن و سرزمین خویش دفاع می کرد امروز برای حیات، زندگی و حفظ زادگاهش پایداری می کند.
پایداری مردم رفیع را امروز همه به چشمِ دیده و جان دیدند. امروز همه دیدند حلقه های زنجیروار مردمی که تنه به تنه هم دادند تا سدی بسازند در برابر سیلاب و در مقابل ویرانی مزارع و خانه هایشان سرافرازانه بایستند تا تار و پور حیات از مأمنشان رخت بر نبندد.
این مردمان شانه به شانه هم محکم ایستادند تا سیل بند شکسته ترمیم شود. اما گرچه شکستگی این سیل بند ترمیم نشد اما دستان به هم گره کرده این مردمان صبور، جوانه های امید را بارور ساخت تا همگان بدانند که مردم این سرزمین با دست خالی نیز حماسه همدلی و همبستگی می آفرینند.
مردم رفیع امروز در حالی همدلی و همبستگی آفریدند که چندی پیش عطش و تشنگی راه را بر رگ های زندگی در این پهنه کوچک بسته بود، هور در آتش می سوخت و رفیع در دود گم و پیدا می شد.
مردم رفیع امروز در حالی همدلی و همبستگی آفریدند که رنج سر ریز فاضلاب، آلودگی آب، به گِل نشستن رودخانه نیسان، خاطره سوختن گام میش ها، گر گرفتن هور العظیم و عدم بهره مندی از ساختارهای مناسب شهری چون باری گران بر شانه هایشان سنگینی می کند.
مردم رفیع علی رغم تن رنج کشیدشان، حماسه همدلی و همبستگی آفریدند چون قلبی به وسعت دریا، عزمی به بلندای آسمان ، غیرتی به استواری ایمان دارند و مام وطن را چون گوهری درخشان در سینه حفظ می کنند. درود بر مردم غیور و قهرمان سرزمینم…
3004/6002
کپی شد
