شاید هر روز که از خانه بیرون می آییم، در بازار و یا سر چهارراه ها یا هر نقطه دیگری از شهر اهواز، با اشخاصی را با لباس های مندرس و چهره ی ژولیده در حال تکدی گری یا پاک کردن شیشه خودروها و یا دود کردن اسپند مشاهده کنیم. این صحنه ها این روزها از تکراری ترین صحنه هایی هستند که هر روز با آنها رو به رو می شویم. صحنه هایی که حال آدمی را ناخوش می کند و اگر کسی بخواهد به یکی از آنها کمک کند سایر متکدیان نیز به سمت وی هجوم می آورند که در اینجا آدمی به یاد این بیت از حضرت سعدی می افتد آنجا که می فرماید: “در من ننگر تا دگران چشم ندارند/ کز دست گدایان نتوان کرد ثوابی”
متاسفانه رشد پدیده تکدی گری در حقیقت به رشد جرم و بزه کاری ختم می شود چرا که وقتی یک کودک و نوجوان در سنینی که باید در معرض تحصیل و آموزش قرار بگیرد به دلایل مختلف ناچار به تکدی گری می شود در حقیقت زمینه های جرم در او در حال رشد و نمود می شود.
بیشتر این افراد نیازمند واقعی نیستند و تحت نظر فرد یا افرادی بصورت گروهی و باندی فعالتی می کنند و معمولاً با سوء استفاده از حس انسان دوستی شهروندان به کاسبی مشغول می شوند. شاید فقر و نیازهای مادی زندگی یکی از عوامل تکدی گری باشد اما برای این افراد تکدی گری در حقیقت تبدیل به مقوله ای درآمد زا شده است.
هرچند شاید کمک های خیریه های دولتی و غیر دولتی و مردمی در اهواز کفاف افراد بی بضاعت و بی سرپرست و بد سرپرست را ندهد اما کسانی که تکدی گری را به عنوان شغل خود انتخاب کرده اند و قصد سواستفاده از عواطف و احساسات مردم را دارند به خوبی می‌دانند که مسئولین شهر اهواز عزم و اراده ای برای برخورد با این معضل و مشکل اجتماعی ندارند به همین دلیل افراد سودجو وارد صحنه شده و به تشدید این معضل دامن می زنند که در پی آن متکدیان از نقاط دیگر کشور نیز به استان خوزستان وارد می شوند.
در حقیقت می توان گفت تکدی گری در اهواز یک شغل پردرآمد است چرا که مسئولین در اهواز آنقدر درگیر مسائل مختلفی هستند که به چنین پدیده هایی توجه نمی کنند حتا اگر متکدیان سراسر شهر هم پرسه بزنند و یا آرامش شهروندان را سلب کنند بازهم حرکتی از سوی آنها برای دفع این معضل صورت نخواهد گرفت.
9887/6064
انتهای پیام متاسفانه رشد پدیده تکدی گری در حقیقت به رشد جرم و بزه کاری ختم می شود چرا که وقتی یک کودک و نوجوان در سنینی که باید در معرض تحصیل و آموزش قرار بگیرد به دلایل مختلف ناچار به تکدی گری می شود در حقیقت زمینه های جرم در او در حال رشد و نمود می شود.
بیشتر این افراد نیازمند واقعی نیستند و تحت نظر فرد یا افرادی بصورت گروهی و باندی فعالتی می کنند و معمولاً با سوء استفاده از حس انسان دوستی شهروندان به کاسبی مشغول می شوند. شاید فقر و نیازهای مادی زندگی یکی از عوامل تکدی گری باشد اما برای این افراد تکدی گری در حقیقت تبدیل به مقوله ای درآمد زا شده است.
هرچند شاید کمک های خیریه های دولتی و غیر دولتی و مردمی در اهواز کفاف افراد بی بضاعت و بی سرپرست و بد سرپرست را ندهد اما کسانی که تکدی گری را به عنوان شغل خود انتخاب کرده اند و قصد سواستفاده از عواطف و احساسات مردم را دارند به خوبی می‌دانند که مسئولین شهر اهواز عزم و اراده ای برای برخورد با این معضل و مشکل اجتماعی ندارند به همین دلیل افراد سودجو وارد صحنه شده و به تشدید این معضل دامن می زنند که در پی آن متکدیان از نقاط دیگر کشور نیز به استان خوزستان وارد می شوند.
در حقیقت می توان گفت تکدی گری در اهواز یک شغل پردرآمد است چرا که مسئولین در اهواز آنقدر درگیر مسائل مختلفی هستند که به چنین پدیده هایی توجه نمی کنند حتا اگر متکدیان سراسر شهر هم پرسه بزنند و یا آرامش شهروندان را سلب کنند بازهم حرکتی از سوی آنها برای دفع این معضل صورت نخواهد گرفت.
9887/6064
کپی شد
