جهانگیر الماسی دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: مثلا وقتی به سیستم آمریکا که آن را به عنوان نماد امپریالیسم تعریف می‌کنیم ، می‌نگریم متوجه می‌شویم، همان اقتصاد آزاد و سرمایه‌داری به شدت توسط قوانین اجتماعی کنترل می شود و یک نوع جامعه سالاری در آنجا حاکم است .
وی گفت: سینما نیز به عنوان گزارش گر زمانه و به عنوان یک ابزار قابل استفاده برای سرمایه دار از این طریق مورد استفاده قرار گرفته است.
این بازیگر تلویزیون ادامه داد: در دهه 60 و 70 رویکرد سینما ثبت و ضبط آثاری بود که به ارزش‌های انسانی، اخلاقی فرهنگی میراث نیاکان می‌پرداخت و عقبه ای را برای سینما فراهم کرد که با هر حرکتی نه مخاطب راضی می‌شد و نه فیلمساز.
وی خاطرنشان کرد: در آن زمان فیلم سازی کار سخت و دشواری بود که البته شاید این ظرفیت نگاتیو هم بود اما با آمدن ویدیو، آسان شدن و سهل و ممتنع بودن رویکرد و زبان سینما دچار تغییراتی شده است.
جهانگیری ادامه داد: در گذشته فروش و مخاطب مهم بود اما نه این که فیلمساز همه چیز را در این راه قربانی کند بلکه سود نقش دوم را در همراهی با فرهنگ داشت در واقع سینماگر به دنبال این نبود که مخاطب از چه چیزی خوشش می آید تا از آن بهره اقتصادی ببرد.
وی تصریح کرد: امروزه مثل همه جای دنیا حتی در سیاست هم سود مقدم بر اندیشه سیاسی واقع می‌شود و همه سیاستمداران در خدمتگذاری به سرمایه هستند آن هم نه از سر ارزش سرمایه بلکه برای خواست سرمایه داری لیبرال و در واقع می خواهد که همه چیز در خدمت ازدیاد و انباشت سرمایه و ثروت اقتصادی و داشته مادی باشد که این موضوع می‌تواند در تعارض با شعائر انقلابی، معرفت و فرهنگ ملی ما باشد.
این پیشکسوت سینما توضیح داد: در نظریه دیگری در حوزه مدیریت منابع انسانی، برخی نظریه پردازان گمان می‌برند در کشورهای در حال توسعه مثل ما، اگر توده مردم را سطحی نگه دارند کنترل و مدیریتشان ساده است در حالی که غفلت بزرگی در این موضوع است چراکه اگر توده مردم سطحی، ظاهربین و به دور از معرفت اجتماع عمر را بگذرانند این کنترل برای همه طرف‌ها ساده است یعنی دشمن ها هم می توانند همین کنترل را اعمال کنند.
وی گفت: در برخی کشور های همسایه شاهدیم خشونت در آسیا و آفریقا و کشورهای همسایه ما به واسطه این است که آدم ها دارای فکر مستقل نیستند و این گونه تربیت پیدا نکرده اند که بیندیشند و انتخاب کنند بلکه رهرو کور و خفته و ناشنوای راهنمایانی هستند که گاه ماموران مستقیم نهادهای استعمار و استثماری هستند.
الماسی تصریح کرد: سینما به عنوان یکی از مهمترین ابزار تولید و توزیع آگاهی، دانایی و اندیشه می‌تواند با بنیادهای چنین تفکری در تعارض واقع بشود و می‌تواند چیزی را که در اختیار مردم قرار دهد که از کیفیت لازم برخوردار باشد.
7164/6002
انتهای پیام وی گفت: سینما نیز به عنوان گزارش گر زمانه و به عنوان یک ابزار قابل استفاده برای سرمایه دار از این طریق مورد استفاده قرار گرفته است.
این بازیگر تلویزیون ادامه داد: در دهه 60 و 70 رویکرد سینما ثبت و ضبط آثاری بود که به ارزش‌های انسانی، اخلاقی فرهنگی میراث نیاکان می‌پرداخت و عقبه ای را برای سینما فراهم کرد که با هر حرکتی نه مخاطب راضی می‌شد و نه فیلمساز.
وی خاطرنشان کرد: در آن زمان فیلم سازی کار سخت و دشواری بود که البته شاید این ظرفیت نگاتیو هم بود اما با آمدن ویدیو، آسان شدن و سهل و ممتنع بودن رویکرد و زبان سینما دچار تغییراتی شده است.
جهانگیری ادامه داد: در گذشته فروش و مخاطب مهم بود اما نه این که فیلمساز همه چیز را در این راه قربانی کند بلکه سود نقش دوم را در همراهی با فرهنگ داشت در واقع سینماگر به دنبال این نبود که مخاطب از چه چیزی خوشش می آید تا از آن بهره اقتصادی ببرد.
وی تصریح کرد: امروزه مثل همه جای دنیا حتی در سیاست هم سود مقدم بر اندیشه سیاسی واقع می‌شود و همه سیاستمداران در خدمتگذاری به سرمایه هستند آن هم نه از سر ارزش سرمایه بلکه برای خواست سرمایه داری لیبرال و در واقع می خواهد که همه چیز در خدمت ازدیاد و انباشت سرمایه و ثروت اقتصادی و داشته مادی باشد که این موضوع می‌تواند در تعارض با شعائر انقلابی، معرفت و فرهنگ ملی ما باشد.
این پیشکسوت سینما توضیح داد: در نظریه دیگری در حوزه مدیریت منابع انسانی، برخی نظریه پردازان گمان می‌برند در کشورهای در حال توسعه مثل ما، اگر توده مردم را سطحی نگه دارند کنترل و مدیریتشان ساده است در حالی که غفلت بزرگی در این موضوع است چراکه اگر توده مردم سطحی، ظاهربین و به دور از معرفت اجتماع عمر را بگذرانند این کنترل برای همه طرف‌ها ساده است یعنی دشمن ها هم می توانند همین کنترل را اعمال کنند.
وی گفت: در برخی کشور های همسایه شاهدیم خشونت در آسیا و آفریقا و کشورهای همسایه ما به واسطه این است که آدم ها دارای فکر مستقل نیستند و این گونه تربیت پیدا نکرده اند که بیندیشند و انتخاب کنند بلکه رهرو کور و خفته و ناشنوای راهنمایانی هستند که گاه ماموران مستقیم نهادهای استعمار و استثماری هستند.
الماسی تصریح کرد: سینما به عنوان یکی از مهمترین ابزار تولید و توزیع آگاهی، دانایی و اندیشه می‌تواند با بنیادهای چنین تفکری در تعارض واقع بشود و می‌تواند چیزی را که در اختیار مردم قرار دهد که از کیفیت لازم برخوردار باشد.
7164/6002
کپی شد
