به گزارش ایرنا در این گزارش می خوانیم:
زندان؛ آخرین راه برای جلوگیری و پیشگیری از جرم است که با قوانین ایران، محلی برای بازپروری و تربیت مجدد مجرمان برای بازگشت به جامعه تعریف شده است. حال وقتی یک سرپرست خانوار به دلیل جرمی وارد زندان می‌شود، خانواده آن فرد، در معرض جدی آسیب‌های اجتماعی قرار می‌گیرد.
مشکلات اقتصادی شاید اولین دغدغه خانواده زندانیانی باشد که سرپرست آن‌ها در زندان به سر می‌برد، این خانواده‌ها فقط به جرم زندانی بودن سرپرست خود، با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند که اگر راه‌حلی برای آن پیدا نکنند، سبب بروز جرم‌های دیگر خواهد شد.
بنابراین؛ در صورت عدم حمایت از این خانواده‌ها شاهد رشد چشمگیر طلاق همسران زندانیان، ترک تحصیل فرزندان، ناهنجاری‌های اجتماعی و روانی، گرایش اعضای خانواده به مشاغل کاذب و تکدی گری خواهیم بود و باید این زنگ خطر را به صدا درآورد تا در آتیه، شاهد ورود تعداد قابل‌توجهی از اعضای خانواده زندانیان به چرخه جرم نباشیم.
به گزارش پایگاه خبری اتفاقیه ؛ خانواده زندانیان، اولین قربانیان جرم و جنایت در جامعه محسوب می‌شوند که نه‌تنها هیچ نقشی در ارتکاب جرم از سوی فرد بزهکار نداشته‌اند، حال‌آنکه باید تبعات ناشی از این اتفاق را نیز بر دوش بکشند و علاوه بر حبس سرپرست خانواده، دغدغه‌های بسیاری ازجمله مشکلات اقتصادی، اجتماعی و... را نیز متحمل شوند.
***روزی برای خانواده زندانیان
پنجم خرداد ماه، بنا به پیشنهاد سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور و بر اساس تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، به‌عنوان روز ملی حمایت از خانواده زندانیان یا روز نسیم مهر نام‌گذاری شده است که باهدف توجه بیشتر عموم به مشکلات این قشر نیازمند و لزوم حمایت همه‌جانبه از خانواده زندانیان، این روز در تقویم رسمی کشور به ثبت رسیده است.
به همین بهانه خبرنگار اتفاقیه در این روز، سری به زندان بجنورد زده است و از نزدیک با خانواده‌های زندانیانی که در سالن انتظار، منتظر ملاقات با فرد زندانی خود بودند به گفتگو پرداخته است، خانواده زندانیانی که در گفتگو با آن‌ها، هر یک زندگی‌ای را روایت می‌کنند که قصه پُر غصه مشکلات اقتصادی و اجتماعی، پای ثابت داستان‌های آنهاست.
در گوشه‌ای از سالن انتظار، خانم میان‌سالی روی صندلی نشسته است و درحالی‌که غرق در افکار خودش است به بازی پسربچه خردسالش چشم دوخته که این‌طرف و آن‌طرف می‌دود و در دنیای کودکی خود نمی‌داند که چه آینده‌ای در انتظار اوست.
وی که نگران مخارج تحصیل فرزندش است، ادامه می‌دهد: تمام دغدغه و فکرم فرزندم شده است و اینکه چگونه از پس هزینه‌های مدرسه و تحصیلش بربیایم.
وی می‌افزاید: همسرم یک سال است که در حبس است اما هنوز فرزندم این را نمی‌داند چراکه نمی‌خواهم کمبود پدر را احساس کند و به او گفته‌ام پدرت آمده است اینجا تا مراقب خودش باشد و بعدازآنکه حالش خوب شد پیش ما برمی‌گردد.
خانم میان‌سال دیگری که همسرش در زندان به سر می‌برد در بازگویی زندگی خود آهی می‌کشد و درحالی‌که اشک چشمانش را با گوشه روسری خود پاک می‌کند، می‌گوید: شب‌ها کارم شده است گریه و تضرع به درگاه خداوند تا گره مشکلات ما به نحوی باز شود.
وی می‌افزاید: تا سال‌های اخیر با کارگری خرج زندگی‌مان را تأمین می‌کردم اما اکنون افسردگی گرفته‌ام و با مشکلات روحی و جسمی که برایم به وجود آمده است، توان کار کردن نیز ندارم.
این خانم میان‌سال با اشاره به کمک‌های انجمن حمایت از زندانیان، می‌گوید: پول قبض‌هایمان را این انجمن پرداخت می‌کند و با پول اندک یارانه‌ای که به دستمان می‌رسد زندگی خود را می‌گذرانیم که اگر همین هم نبود معلوم نبود در کدام گوشه از خیابان‌های این شهر باید بساطمان را پهن می‌کردیم.
وی اشاره‌ای نیز به مشکلات اجتماعی که با آن‌ها روبرو است دارد و می‌گوید: حتی لباس‌هایی که تن فرزندم است، مال خودش نیست و از این بابت همیشه خجالت می‌کشم چراکه خودم نیز برای اینکه بتوانم با ظاهر درست و معمولی به خیابان بروم، مجبورم چادر همسایه را قرض بگیرم.
وی می‌گوید: اکثر هزینه‌های زندگی‌ام را با قرض از این‌وآن به نحوی تأمین می‌کنم و برای آینده فرزندم و آبروی خودم حاضر نیستم دست به هرکاری بزنم و فقط با سیلی صورت خود را سرخ نگه‌داشته‌ام.
دختر نوجوان دیگری در سالن انتظار نشسته است، از او درباره علت حضورش می‌پرسم که می‌گوید: پدرم در زندان است و به من نگفته‌اند جرمش چیست اما من هر دو هفته به دیدن او می‌آیم.
وی می‌افزاید: مادرم از پدرم طلاق گرفته است و خواهر و برادر دیگری هم ندارم و من نیز در خانه پدربزرگ پدری زندگی می‌کنم و آن‌ها باوجود مشکلات اقتصادی که خوددارند از من مراقبت می‌کنند.
این دختر نوجوان که در کلاس هفتم مشغول به تحصیل است، می‌گوید: همیشه می‌خواستم حس داشتن خانواده را تجربه کنم و بدانم مهر مادری و سایه لطف پدر چگونه است، اما از وقتی‌که یادم می‌آید، پدرم در زندان بوده و از مادرم هم خبر ندارم.
خانم جوان دیگری که منتظر همسرش است تا بتواند او را ملاقات کند، به خبرنگار ما می‌گوید: یک پسر سه‌ساله دارم و همسرم قبل از آنکه حبس شود مشغول مسافرکشی بود.
وی می‌افزاید: اگر پول یارانه نبود من قادر به گذران زندگی خود و فرزندم نبودم و اکنون نیز نگران آینده او هستم و نمی‌توانم از همسرم طلاق بگیرم.
وی می‌گوید: مشکلات اقتصادی، مانند یک غول وحشتناک زندگی مرا تهدید می‌کند و خواب را از چشمان من گرفته است به‌گونه‌ای که نمی‌دانم چه آینده‌ای در انتظار من و فرزندم است.
*** 460 خانوار زندانی تحت حمایت کمیته امداد استان
مدیرکل کمیته امداد استان به اتفاقیه می‌گوید :460 خانوار زندانی با جمعیت 925 نفر تحت حمایت کمیته امداد خراسان شمالی قرار دارند.
اهرابی مهم‌ترین هدف کمیته امداد خراسان شمالی در حمایت از خانوارهای زندانی را حفظ و تحکیم بنیان خانواده عنوان می‌کند و می‌افزاید: هم‌اکنون 460 خانوار زندانی این استان تحت حمایت این نهاد هستند و این در حالی است که هزار خانوار نیز به‌صورت موردی از خدمات این نهاد استفاده می‌کنند.
وی با بیان اینکه کمیته امداد درزمینهٔ پرداخت کمک‌هزینه زندگی، اعطای وام‌های قرض‌الحسنه اشتغال، اهدای جهیزیه، ارائه خدمات مشاوره‌ای، مددکاری و حقوقی به خانوارهای زندانی خدمات ارائه می‌کند، می‌افزاید: هم‌اکنون 611 زن و 314 نفر مرد در قالب خانوارهای زندانی از این خدمات بهره‌مند هستند.
***محکومان مالی، بیشترین زندانیان غیر عمد استان
مدیرعامل ستاد دیه استان خراسان شمالی نیز با بیان اینکه هم‌اکنون یک‌صد و 25 نفر زندانی غیر عمد با بدهی 6 میلیارد تومان در زندان وجود دارند، می‌افزاید: طی سال گذشته 247 زندانی جرائم غیر عمد از زندان‌های استان با کمک خیرین و مرور ستاد دیه آزاد شدند.
استاجی با بیان اینکه بیشترین زندانیان غیر عمد در زندان‌های استان محکومان مالی غیر از کلاهبرداری هستند، می‌افزاید: از تعداد یک‌صد و 25 نفر از زندانی‌های استان تعداد 4 نفر از این زندانیانی افراد عاجز از پرداخت دیه در جرائم غیر عمد، 20 نفر از زندانیان به دلیل عدم پرداخت مهریه و 16 نفر عدم پرداخت نفقه و 85 نفر محکومین به پرداخت بدهی‌های مالی به‌جز کلاهبرداری هستند.
وی با تأکید بر اینکه خانواده‌ها باید مهریه‌های معقول را در زمان ازدواج فرزندان انتخاب کنند، می‌افزاید: هم‌اکنون افراد زیادی با ارتکاب اشتباه و قبول کردن مهریه‌های بالا و به خاطر عدم پرداخت مهریه در زندان‌ها هستند.
استاجی با بیان اینکه خانواده زندانیان حتی خانواده زندانیان عمد هیچ گناهی ندارند و نباید همراه با زندانی به آن‌ها برچسب زده شود، می‌افزاید: خانواده‌های زندانیان نیز همانند سایر شهروندان مستحق ارائه تمام خدمات شهروندی هستند و نباید در جامعه گوشه‌گیر شوند.
وی با بیان اینکه متأسفانه در جامعه‌این فرهنگ نهادینه نشده است، خاطرنشان می‌کند: باید بین زندانی و خانواده زندانی تفاوت قائل شد و هدف از نام‌گذاری پنجم خرداد به نام حمایت از خانواده‌های زندانیان نیز به همین منظور است.
***خانواده زندانیان نباید از جامعه طرد شوند
یک جامعه‌شناس در گفتگو با اتفاقیه با بیان اینکه در هر جامعه‌ای متناسب با جرمی که انجام می‌گیرد تنبیه‌هایی در نظر گرفته می‌شوند که زندان نیز یکی از این تنبیه‌ها است که مشکلاتی را به دنبال دارد، می‌گوید: یکی از مشکلات در این زمینه متأسفانه علاوه بر برچسب خوردن زندانی، بر خانواده‌های زندانیان نیز در جامعه برچسب زده می‌شود که این امر برای این خانواده‌ها مشکلات و آسیب‌هایی را در جامعه به دنبال دارد.
نوری با بیان اینکه در کشور و استان ما اغلب بار مالی و نان‌آور خانه بر دوش مرد است و با زندانی شدن مرد، خانواده با مشکلات بسیار مالی مواجه می‌شود، می‌افزاید: باید این مسائل موردتوجه دستگاه‌های مربوطه باشد تا بعد از زندانی شدن نان‌آور خانواده، حمایت‌های کافی از خانواده‌ها انجام شود تا براثر فقر مالی این خانواده‌ها دچار آسیب‌های اجتماعی نشوند.
وی با تأکید بر اینکه خانواده‌های زندانیان مرتکب گناه نیستند و نباید با زندانی شدن مرد و برچسب زدن در جامعه دچار مشکلات و مسائل و آسیب‌های اجتماعی شوند، خاطرنشان می‌کند: متأسفانه در جامعه ما با برچسب زدن و نگاه کردن به چشم زندانی به خانواده او بسیاری از موقعیت‌ها و پیشرفت‌هایی که پیش روی این افراد بوده است گرفته می‌شود و باعث می‌شود تا افراد به‌نوعی از جامعه طرد شوند و شاید با این کار در بسیاری از مواقع این افراد زندانی و یا خانواده‌های آن‌ها به دلیل محدودیت‌هایی که برای آن‌ها اعمال می‌شود ناخواسته به سمت کارهای ناهنجار سوق داده می‌شوند و باعث بروز آسیب‌هایی در جامعه می‌شوند.
وی تصریح می‌کند: متأسفانه انگ زندانی بودن یا معتاد بودن باید توسط فرهنگ‌سازی از بین برود و به هر فردی در جامعه حتی بعدازاینکه جرمی انجام داده، فرصت دوباره جبران و برگشت به زندگی و جامعه داده شود.
این جامعه‌شناس می‌افزاید: باید این دیدگاه تغییر کند و در برخی مواقع خوشبختانه این فرهنگ‌سازی انجام‌شده به‌طور مثال اینکه دیگر فرد معتاد را مجرم نمی‌دانند و بیمار می‌دانند بسیار خوب است و این افراد فرصت دوباره برای بازگشت به زندگی و درمان دارند که این مهم باید با از طریق فرهنگ‌سازی و از سوی سازمان‌های متولی و رسانه‌ها برای خانواده‌های زندانیان نیز باید انجام شود.
اخبار خراسان شمالی را در پیام رسان سروش اخبار ایرنا خراسان شمالی به نشانی @IRNABOJNURD پیگیری کنید.
منبع: روزنامه محلی اتفاقیه
ع/ 6042
انتهای پیام زندان؛ آخرین راه برای جلوگیری و پیشگیری از جرم است که با قوانین ایران، محلی برای بازپروری و تربیت مجدد مجرمان برای بازگشت به جامعه تعریف شده است. حال وقتی یک سرپرست خانوار به دلیل جرمی وارد زندان می‌شود، خانواده آن فرد، در معرض جدی آسیب‌های اجتماعی قرار می‌گیرد.
مشکلات اقتصادی شاید اولین دغدغه خانواده زندانیانی باشد که سرپرست آن‌ها در زندان به سر می‌برد، این خانواده‌ها فقط به جرم زندانی بودن سرپرست خود، با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند که اگر راه‌حلی برای آن پیدا نکنند، سبب بروز جرم‌های دیگر خواهد شد.
بنابراین؛ در صورت عدم حمایت از این خانواده‌ها شاهد رشد چشمگیر طلاق همسران زندانیان، ترک تحصیل فرزندان، ناهنجاری‌های اجتماعی و روانی، گرایش اعضای خانواده به مشاغل کاذب و تکدی گری خواهیم بود و باید این زنگ خطر را به صدا درآورد تا در آتیه، شاهد ورود تعداد قابل‌توجهی از اعضای خانواده زندانیان به چرخه جرم نباشیم.
به گزارش پایگاه خبری اتفاقیه ؛ خانواده زندانیان، اولین قربانیان جرم و جنایت در جامعه محسوب می‌شوند که نه‌تنها هیچ نقشی در ارتکاب جرم از سوی فرد بزهکار نداشته‌اند، حال‌آنکه باید تبعات ناشی از این اتفاق را نیز بر دوش بکشند و علاوه بر حبس سرپرست خانواده، دغدغه‌های بسیاری ازجمله مشکلات اقتصادی، اجتماعی و... را نیز متحمل شوند.
***روزی برای خانواده زندانیان
پنجم خرداد ماه، بنا به پیشنهاد سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور و بر اساس تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، به‌عنوان روز ملی حمایت از خانواده زندانیان یا روز نسیم مهر نام‌گذاری شده است که باهدف توجه بیشتر عموم به مشکلات این قشر نیازمند و لزوم حمایت همه‌جانبه از خانواده زندانیان، این روز در تقویم رسمی کشور به ثبت رسیده است.
به همین بهانه خبرنگار اتفاقیه در این روز، سری به زندان بجنورد زده است و از نزدیک با خانواده‌های زندانیانی که در سالن انتظار، منتظر ملاقات با فرد زندانی خود بودند به گفتگو پرداخته است، خانواده زندانیانی که در گفتگو با آن‌ها، هر یک زندگی‌ای را روایت می‌کنند که قصه پُر غصه مشکلات اقتصادی و اجتماعی، پای ثابت داستان‌های آنهاست.
در گوشه‌ای از سالن انتظار، خانم میان‌سالی روی صندلی نشسته است و درحالی‌که غرق در افکار خودش است به بازی پسربچه خردسالش چشم دوخته که این‌طرف و آن‌طرف می‌دود و در دنیای کودکی خود نمی‌داند که چه آینده‌ای در انتظار اوست.
وی که نگران مخارج تحصیل فرزندش است، ادامه می‌دهد: تمام دغدغه و فکرم فرزندم شده است و اینکه چگونه از پس هزینه‌های مدرسه و تحصیلش بربیایم.
وی می‌افزاید: همسرم یک سال است که در حبس است اما هنوز فرزندم این را نمی‌داند چراکه نمی‌خواهم کمبود پدر را احساس کند و به او گفته‌ام پدرت آمده است اینجا تا مراقب خودش باشد و بعدازآنکه حالش خوب شد پیش ما برمی‌گردد.
خانم میان‌سال دیگری که همسرش در زندان به سر می‌برد در بازگویی زندگی خود آهی می‌کشد و درحالی‌که اشک چشمانش را با گوشه روسری خود پاک می‌کند، می‌گوید: شب‌ها کارم شده است گریه و تضرع به درگاه خداوند تا گره مشکلات ما به نحوی باز شود.
وی می‌افزاید: تا سال‌های اخیر با کارگری خرج زندگی‌مان را تأمین می‌کردم اما اکنون افسردگی گرفته‌ام و با مشکلات روحی و جسمی که برایم به وجود آمده است، توان کار کردن نیز ندارم.
این خانم میان‌سال با اشاره به کمک‌های انجمن حمایت از زندانیان، می‌گوید: پول قبض‌هایمان را این انجمن پرداخت می‌کند و با پول اندک یارانه‌ای که به دستمان می‌رسد زندگی خود را می‌گذرانیم که اگر همین هم نبود معلوم نبود در کدام گوشه از خیابان‌های این شهر باید بساطمان را پهن می‌کردیم.
وی اشاره‌ای نیز به مشکلات اجتماعی که با آن‌ها روبرو است دارد و می‌گوید: حتی لباس‌هایی که تن فرزندم است، مال خودش نیست و از این بابت همیشه خجالت می‌کشم چراکه خودم نیز برای اینکه بتوانم با ظاهر درست و معمولی به خیابان بروم، مجبورم چادر همسایه را قرض بگیرم.
وی می‌گوید: اکثر هزینه‌های زندگی‌ام را با قرض از این‌وآن به نحوی تأمین می‌کنم و برای آینده فرزندم و آبروی خودم حاضر نیستم دست به هرکاری بزنم و فقط با سیلی صورت خود را سرخ نگه‌داشته‌ام.
دختر نوجوان دیگری در سالن انتظار نشسته است، از او درباره علت حضورش می‌پرسم که می‌گوید: پدرم در زندان است و به من نگفته‌اند جرمش چیست اما من هر دو هفته به دیدن او می‌آیم.
وی می‌افزاید: مادرم از پدرم طلاق گرفته است و خواهر و برادر دیگری هم ندارم و من نیز در خانه پدربزرگ پدری زندگی می‌کنم و آن‌ها باوجود مشکلات اقتصادی که خوددارند از من مراقبت می‌کنند.
این دختر نوجوان که در کلاس هفتم مشغول به تحصیل است، می‌گوید: همیشه می‌خواستم حس داشتن خانواده را تجربه کنم و بدانم مهر مادری و سایه لطف پدر چگونه است، اما از وقتی‌که یادم می‌آید، پدرم در زندان بوده و از مادرم هم خبر ندارم.
خانم جوان دیگری که منتظر همسرش است تا بتواند او را ملاقات کند، به خبرنگار ما می‌گوید: یک پسر سه‌ساله دارم و همسرم قبل از آنکه حبس شود مشغول مسافرکشی بود.
وی می‌افزاید: اگر پول یارانه نبود من قادر به گذران زندگی خود و فرزندم نبودم و اکنون نیز نگران آینده او هستم و نمی‌توانم از همسرم طلاق بگیرم.
وی می‌گوید: مشکلات اقتصادی، مانند یک غول وحشتناک زندگی مرا تهدید می‌کند و خواب را از چشمان من گرفته است به‌گونه‌ای که نمی‌دانم چه آینده‌ای در انتظار من و فرزندم است.
*** 460 خانوار زندانی تحت حمایت کمیته امداد استان
مدیرکل کمیته امداد استان به اتفاقیه می‌گوید :460 خانوار زندانی با جمعیت 925 نفر تحت حمایت کمیته امداد خراسان شمالی قرار دارند.
اهرابی مهم‌ترین هدف کمیته امداد خراسان شمالی در حمایت از خانوارهای زندانی را حفظ و تحکیم بنیان خانواده عنوان می‌کند و می‌افزاید: هم‌اکنون 460 خانوار زندانی این استان تحت حمایت این نهاد هستند و این در حالی است که هزار خانوار نیز به‌صورت موردی از خدمات این نهاد استفاده می‌کنند.
وی با بیان اینکه کمیته امداد درزمینهٔ پرداخت کمک‌هزینه زندگی، اعطای وام‌های قرض‌الحسنه اشتغال، اهدای جهیزیه، ارائه خدمات مشاوره‌ای، مددکاری و حقوقی به خانوارهای زندانی خدمات ارائه می‌کند، می‌افزاید: هم‌اکنون 611 زن و 314 نفر مرد در قالب خانوارهای زندانی از این خدمات بهره‌مند هستند.
***محکومان مالی، بیشترین زندانیان غیر عمد استان
مدیرعامل ستاد دیه استان خراسان شمالی نیز با بیان اینکه هم‌اکنون یک‌صد و 25 نفر زندانی غیر عمد با بدهی 6 میلیارد تومان در زندان وجود دارند، می‌افزاید: طی سال گذشته 247 زندانی جرائم غیر عمد از زندان‌های استان با کمک خیرین و مرور ستاد دیه آزاد شدند.
استاجی با بیان اینکه بیشترین زندانیان غیر عمد در زندان‌های استان محکومان مالی غیر از کلاهبرداری هستند، می‌افزاید: از تعداد یک‌صد و 25 نفر از زندانی‌های استان تعداد 4 نفر از این زندانیانی افراد عاجز از پرداخت دیه در جرائم غیر عمد، 20 نفر از زندانیان به دلیل عدم پرداخت مهریه و 16 نفر عدم پرداخت نفقه و 85 نفر محکومین به پرداخت بدهی‌های مالی به‌جز کلاهبرداری هستند.
وی با تأکید بر اینکه خانواده‌ها باید مهریه‌های معقول را در زمان ازدواج فرزندان انتخاب کنند، می‌افزاید: هم‌اکنون افراد زیادی با ارتکاب اشتباه و قبول کردن مهریه‌های بالا و به خاطر عدم پرداخت مهریه در زندان‌ها هستند.
استاجی با بیان اینکه خانواده زندانیان حتی خانواده زندانیان عمد هیچ گناهی ندارند و نباید همراه با زندانی به آن‌ها برچسب زده شود، می‌افزاید: خانواده‌های زندانیان نیز همانند سایر شهروندان مستحق ارائه تمام خدمات شهروندی هستند و نباید در جامعه گوشه‌گیر شوند.
وی با بیان اینکه متأسفانه در جامعه‌این فرهنگ نهادینه نشده است، خاطرنشان می‌کند: باید بین زندانی و خانواده زندانی تفاوت قائل شد و هدف از نام‌گذاری پنجم خرداد به نام حمایت از خانواده‌های زندانیان نیز به همین منظور است.
***خانواده زندانیان نباید از جامعه طرد شوند
یک جامعه‌شناس در گفتگو با اتفاقیه با بیان اینکه در هر جامعه‌ای متناسب با جرمی که انجام می‌گیرد تنبیه‌هایی در نظر گرفته می‌شوند که زندان نیز یکی از این تنبیه‌ها است که مشکلاتی را به دنبال دارد، می‌گوید: یکی از مشکلات در این زمینه متأسفانه علاوه بر برچسب خوردن زندانی، بر خانواده‌های زندانیان نیز در جامعه برچسب زده می‌شود که این امر برای این خانواده‌ها مشکلات و آسیب‌هایی را در جامعه به دنبال دارد.
نوری با بیان اینکه در کشور و استان ما اغلب بار مالی و نان‌آور خانه بر دوش مرد است و با زندانی شدن مرد، خانواده با مشکلات بسیار مالی مواجه می‌شود، می‌افزاید: باید این مسائل موردتوجه دستگاه‌های مربوطه باشد تا بعد از زندانی شدن نان‌آور خانواده، حمایت‌های کافی از خانواده‌ها انجام شود تا براثر فقر مالی این خانواده‌ها دچار آسیب‌های اجتماعی نشوند.
وی با تأکید بر اینکه خانواده‌های زندانیان مرتکب گناه نیستند و نباید با زندانی شدن مرد و برچسب زدن در جامعه دچار مشکلات و مسائل و آسیب‌های اجتماعی شوند، خاطرنشان می‌کند: متأسفانه در جامعه ما با برچسب زدن و نگاه کردن به چشم زندانی به خانواده او بسیاری از موقعیت‌ها و پیشرفت‌هایی که پیش روی این افراد بوده است گرفته می‌شود و باعث می‌شود تا افراد به‌نوعی از جامعه طرد شوند و شاید با این کار در بسیاری از مواقع این افراد زندانی و یا خانواده‌های آن‌ها به دلیل محدودیت‌هایی که برای آن‌ها اعمال می‌شود ناخواسته به سمت کارهای ناهنجار سوق داده می‌شوند و باعث بروز آسیب‌هایی در جامعه می‌شوند.
وی تصریح می‌کند: متأسفانه انگ زندانی بودن یا معتاد بودن باید توسط فرهنگ‌سازی از بین برود و به هر فردی در جامعه حتی بعدازاینکه جرمی انجام داده، فرصت دوباره جبران و برگشت به زندگی و جامعه داده شود.
این جامعه‌شناس می‌افزاید: باید این دیدگاه تغییر کند و در برخی مواقع خوشبختانه این فرهنگ‌سازی انجام‌شده به‌طور مثال اینکه دیگر فرد معتاد را مجرم نمی‌دانند و بیمار می‌دانند بسیار خوب است و این افراد فرصت دوباره برای بازگشت به زندگی و درمان دارند که این مهم باید با از طریق فرهنگ‌سازی و از سوی سازمان‌های متولی و رسانه‌ها برای خانواده‌های زندانیان نیز باید انجام شود.
اخبار خراسان شمالی را در پیام رسان سروش اخبار ایرنا خراسان شمالی به نشانی @IRNABOJNURD پیگیری کنید.
منبع: روزنامه محلی اتفاقیه
ع/ 6042
کپی شد
