به گزارش ایرنا در این گزارش می خوانیم:
نمی داند برای چه می خواهد برود، حتی نمی تواند رزومه خود را به انگلیسی بنویسد و هیچ شناختی هم از تحصیل در کشوری دیگر ندارد اما می خواهد برود.
از او می پرسم با خانواده زندگی می کنی؟ می دانی هزینه تحصیل در آن جا چقدر سنگین است؟ می گوید: از هنگامی که در دانشگاه قبول شده ام و تحصیل می کنم تنها هستم و تا زمانی که پدرم خرج تحصیلم را می دهد چه تفاوتی دارد در ایران باشم یا به خارج از کشور بروم.
تحصیل در شرایط بهتر
اما هدف سامان از رفتن به خارج از کشور چیز دیگری است. او می خواهد تحصیل کند نه این که فقط مدرک بگیرد. انگلیسی بلد است و دانشجوی زرنگی هم هست اما ادامه تحصیل او در رشته ای که درس می خواند ممکن نیست و او تمام توانش را به کار بسته تا از دانشگاهی در خارج از کشور پذیرش بگیرد.
اما چرا؟ سامان می گوید: هزینه های تحصیل در این جا بالاست و در حالی که برای پذیرفته شدن در یک رشته و دانشگاه خوب باید هزینه و زمان زیادی صرف شود در دانشگاه هایی مانند دانشگاه های هند فرد به راحتی پذیرفته می شود و حتی اگر نمره های خوب و اطلاعات و عملکرد خوبی در دوران تحصیل در مقاطع بالا داشته باشد به راحتی می تواند با کمترین هزینه دکترای خود را هم بگیرد.
وی که هدفش پذیرفته شدن در یک دانشگاه خوب در اروپاست در ادامه می گوید: برای قبول شدن در دانشگاه های دولتی ماراتنی به نام کنکور وجود دارد و در دانشگاه های غیر دولتی برای نفس کشیدن هم باید پول داد اما در کشورهای دیگر برای تحصیل و دانش و پژوهش ارزش قائلند و هر دانشجوی مستعد و صاحب ایده و مخترعی که به کشورهای دیگر نرفته باشد به تدریج و با توجه به نبود شغل و شایسته سالاری مجبور می شود برود و اگر بماند باید سختی بکشد. او می داند که مدرک کدام دانشگاه ها مورد تایید اداره کل دانش آموختگان وزارت علوم ایران است و می داند کدام دانشگاه خارجی شهریه نمی گیرد.
حمایت نمی شویم.
تقریبا با هر دانشجویی صحبت می کنم می گوید که اگر شرایطی فراهم باشد تا بتوانم بروم می روم.اما سخنان یک مخترع رنگ و بوی دیگری دارد.
رامین یزدان پرست 6 اختراع و شرکتی دارد که تا چندی قبل در پارک علم وفناوری مستقر بود و اکنون از استان خارج شده است.
او می گوید: مدیران استان همگرایی لازم را در رابطه با حمایت از نخبگان و دانشجویان و مخترعان ندارند و این در حالی است که حمایت فقط ارائه تسهیلات نیست و مشوق ها و حمایت های معنوی و مالی لازم است.
وی که دل پری از سنگ اندازی هایی که می شود دارد، می گوید: در استان همکاری خوبی با من نشد و اکنون در خراسان رضوی از تولید کنندگان تجهیزات پزشکی با 50 کارگر هستم اما گویا استان نمی خواهد از قالب خود خارج شود و در جهت توسعه با استفاده از ظرفیت های صنعتی خود حرکت کند.
عشق تحصیل در خارج از کشور
یک استاد دانشگاه در این مورد می گوید: اشتغال، مسائل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، بی توجهی به دانش آموختگان مستعد و اعتماد نداشتن به نسل جوان و بها ندادن به آن ها به زعم برخی صاحب نظران موجب رفتن دانشجویان از کشور و حتی رفتن به کشورهایی مانند هند، پاکستان، فیلیپین و مالزی می شود.
رضوانی می افزاید: برخی دانشجویان واقعا به عشق تحصیل می روند و به هر شکلی می خواهند بورسیه شوند یا حتی با هزینه خود تحصیلات شان را ادامه دهند و برخی دانشجویان علاقه مند به خارج از کشور برای مسائل دیگری می خواهند راهی کشورهای خارجی شوند.
وی می گوید: شاید عمده علاقه به تحصیل و زندگی در آن سوی مرزها به مدد شبکه های اجتماعی ایجاد شده است.
وی ادامه می دهد: هدف واقعی برخی‌ها تحقیق و پژوهش در مراکز علمی معتبر است و این دسته، در مقطعی که تحصیل کرده اند خیلی جدی بوده اند و نمرات خوب و سابقه تحقیقاتی و علمی مطلوبی دارند.
وی اضافه می کند: این افراد معمولا از دوره کارشناسی یا کارشناسی ارشد، برای تحصیل در آن سوی مرزها برنامه ریزی می کنند و شایستگی و صلاحیت های لازم را برای دریافت پذیرش، از خود نشان می دهند.
وی خاطرنشان می کند: بر خلاف دسته اول، دسته دوم، هیچ هدف مشخص و مستندی برای ادامه تحصیل ندارند و قصد آن ها برای تحصیل در آن سوی مرزها، فقط تفریح است حالا هر کجا که باشد.
وی می افزاید: از این دلایل عجیب و غریب توسط این قشر که تحصیل را «فان» می دانند، زیاد پیدا می کنیم. وی تصریح می کند: آماری از تعداد دانشجویانی که از دانشگاه های استان به خارج رفته اند نداریم اما باید گفت هزینه خروج هر دانشجو از کشور رقمی معادل یک میلیون دلار است که از جیب ما خارج می شود.
اخبار خراسان شمالی را در کانال تلگرامی اخبار ایرنا خراسان شمالی به نشانی
انتهای پیام نمی داند برای چه می خواهد برود، حتی نمی تواند رزومه خود را به انگلیسی بنویسد و هیچ شناختی هم از تحصیل در کشوری دیگر ندارد اما می خواهد برود.
از او می پرسم با خانواده زندگی می کنی؟ می دانی هزینه تحصیل در آن جا چقدر سنگین است؟ می گوید: از هنگامی که در دانشگاه قبول شده ام و تحصیل می کنم تنها هستم و تا زمانی که پدرم خرج تحصیلم را می دهد چه تفاوتی دارد در ایران باشم یا به خارج از کشور بروم.
تحصیل در شرایط بهتر
اما هدف سامان از رفتن به خارج از کشور چیز دیگری است. او می خواهد تحصیل کند نه این که فقط مدرک بگیرد. انگلیسی بلد است و دانشجوی زرنگی هم هست اما ادامه تحصیل او در رشته ای که درس می خواند ممکن نیست و او تمام توانش را به کار بسته تا از دانشگاهی در خارج از کشور پذیرش بگیرد.
اما چرا؟ سامان می گوید: هزینه های تحصیل در این جا بالاست و در حالی که برای پذیرفته شدن در یک رشته و دانشگاه خوب باید هزینه و زمان زیادی صرف شود در دانشگاه هایی مانند دانشگاه های هند فرد به راحتی پذیرفته می شود و حتی اگر نمره های خوب و اطلاعات و عملکرد خوبی در دوران تحصیل در مقاطع بالا داشته باشد به راحتی می تواند با کمترین هزینه دکترای خود را هم بگیرد.
وی که هدفش پذیرفته شدن در یک دانشگاه خوب در اروپاست در ادامه می گوید: برای قبول شدن در دانشگاه های دولتی ماراتنی به نام کنکور وجود دارد و در دانشگاه های غیر دولتی برای نفس کشیدن هم باید پول داد اما در کشورهای دیگر برای تحصیل و دانش و پژوهش ارزش قائلند و هر دانشجوی مستعد و صاحب ایده و مخترعی که به کشورهای دیگر نرفته باشد به تدریج و با توجه به نبود شغل و شایسته سالاری مجبور می شود برود و اگر بماند باید سختی بکشد. او می داند که مدرک کدام دانشگاه ها مورد تایید اداره کل دانش آموختگان وزارت علوم ایران است و می داند کدام دانشگاه خارجی شهریه نمی گیرد.
حمایت نمی شویم.
تقریبا با هر دانشجویی صحبت می کنم می گوید که اگر شرایطی فراهم باشد تا بتوانم بروم می روم.اما سخنان یک مخترع رنگ و بوی دیگری دارد.
رامین یزدان پرست 6 اختراع و شرکتی دارد که تا چندی قبل در پارک علم وفناوری مستقر بود و اکنون از استان خارج شده است.
او می گوید: مدیران استان همگرایی لازم را در رابطه با حمایت از نخبگان و دانشجویان و مخترعان ندارند و این در حالی است که حمایت فقط ارائه تسهیلات نیست و مشوق ها و حمایت های معنوی و مالی لازم است.
وی که دل پری از سنگ اندازی هایی که می شود دارد، می گوید: در استان همکاری خوبی با من نشد و اکنون در خراسان رضوی از تولید کنندگان تجهیزات پزشکی با 50 کارگر هستم اما گویا استان نمی خواهد از قالب خود خارج شود و در جهت توسعه با استفاده از ظرفیت های صنعتی خود حرکت کند.
عشق تحصیل در خارج از کشور
یک استاد دانشگاه در این مورد می گوید: اشتغال، مسائل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی، بی توجهی به دانش آموختگان مستعد و اعتماد نداشتن به نسل جوان و بها ندادن به آن ها به زعم برخی صاحب نظران موجب رفتن دانشجویان از کشور و حتی رفتن به کشورهایی مانند هند، پاکستان، فیلیپین و مالزی می شود.
رضوانی می افزاید: برخی دانشجویان واقعا به عشق تحصیل می روند و به هر شکلی می خواهند بورسیه شوند یا حتی با هزینه خود تحصیلات شان را ادامه دهند و برخی دانشجویان علاقه مند به خارج از کشور برای مسائل دیگری می خواهند راهی کشورهای خارجی شوند.
وی می گوید: شاید عمده علاقه به تحصیل و زندگی در آن سوی مرزها به مدد شبکه های اجتماعی ایجاد شده است.
وی ادامه می دهد: هدف واقعی برخی‌ها تحقیق و پژوهش در مراکز علمی معتبر است و این دسته، در مقطعی که تحصیل کرده اند خیلی جدی بوده اند و نمرات خوب و سابقه تحقیقاتی و علمی مطلوبی دارند.
وی اضافه می کند: این افراد معمولا از دوره کارشناسی یا کارشناسی ارشد، برای تحصیل در آن سوی مرزها برنامه ریزی می کنند و شایستگی و صلاحیت های لازم را برای دریافت پذیرش، از خود نشان می دهند.
وی خاطرنشان می کند: بر خلاف دسته اول، دسته دوم، هیچ هدف مشخص و مستندی برای ادامه تحصیل ندارند و قصد آن ها برای تحصیل در آن سوی مرزها، فقط تفریح است حالا هر کجا که باشد.
وی می افزاید: از این دلایل عجیب و غریب توسط این قشر که تحصیل را «فان» می دانند، زیاد پیدا می کنیم. وی تصریح می کند: آماری از تعداد دانشجویانی که از دانشگاه های استان به خارج رفته اند نداریم اما باید گفت هزینه خروج هر دانشجو از کشور رقمی معادل یک میلیون دلار است که از جیب ما خارج می شود.
اخبار خراسان شمالی را در کانال تلگرامی اخبار ایرنا خراسان شمالی به نشانی
کپی شد
