مسیری که، هم می تواند در امتداد صلح خواهی و اصلاح جویی و تعامل با جهانیان باشد و هم می تواند کشور را به دورانی بازگرداند که در تقابل با بهانه جویان ورای مرزها، گفتند، ترمز قطار هسته ای را از جا کنده ایم!
با حضور گسترده و رأی آگاهانه 24 خرداد 4 سال پیش، حالا، هم چرخ سانتریفیوژهای پیشرفته می چرخد و هم چرخ دنده های سنگین تجارت و صنعت. هم قفل تحریم ها گشوده شده و هم غول تورم مهار گشته. هراس افکنی از ایران و ایرانی نزد قاطبه جهانیان، اکنون دیگر پروژه ای شکست خورده است. شبح جنگ و تحریم سیاه، سایه شومش را از سر کشورمان برداشته و با عملکرد درخشان دولت منتخب ملت در آن بحبوحه، حالا ایران عزیز ما تورم تک رقمی و رشد اقتصادی دو رقمی را تجربه کرده و خطر تبدیل به ونزوئلایی دیگر و فروپاشی کلی اقتصاد هم دیگر کشور را تهدید نمی کند. پایه های اقتصادمان با جذب تدریجی سرمایه خارجی و فناوری روز و خوداتکایی بیشتر در تولید محصولات راهبردی، مقاوم تر از قبل هم شده است.
این ها و بلکه بسیار فراتر از این ها، ثمره حضور و رأی مردم و انتخاب دولت برآمده از اراده جمعی ملتی است که از کلیشه های رایج گذشتند و در صحنه حاضر شدند. رویکردها و برنامه ها و مناظرات را دیدند و شنیدند ولی نگفتند که این ها همه سر و ته یک کرباس هستند؛ نگفتند این ها جنگ زرگری است و بازی های سیاسی بی حاصل برای عامه مردم؛ نگفتند که هر که بر سر کار آید، برای امثال من و شما توفیری نمی کند. همه آمدند و انتخاب خود را در صندوق ها به امانت سپردند و نتیجه اش را هم برداشت کردند.
در این مدت هم، جز اندک منفعت جویان پرهیاهوی بد اندیش و کاسبان تحریم غوغاسالار و رانت خواران نوکیسه فسادجو، کمتر کسی است که لب به تحسین دولتمردان نگشاید؛ اگر که کلاه خود را قاضی کند و صادقانه به تمام آن چه بنگرد که سال 92 بودیم و داشتیم و آن چه اکنون هستیم و داریم.
به مدد نصرت الهی و پشتوانه حمایت مردم و رهبری و کارکشتگی «دیپلمات های انقلابی»، اکنون «فتح الفتوح برجام» باران ثمراتش را بر همگان عیان کرده است؛ هرچند برخی نمی خواهند بدان اقرار کنند. برجام، هم بوئینگ 777 برای ما به ارمغان آورد و هم داروهای کمیاب بیماران خاص. با برجام، هم ایرباس 320 و خط تولید جدید پژو به کشور آمد و هم فرش دستباف هنرمندان عشایر و روستاهای دورافتاده ما به گالری های نیویورک و برلین رسید. هم ناوگان نفتکش های ما دوباره راهی قاره سبز و شرق دور شد و هم، ارز موردنیاز تجار و مسافران و دانشجویان ما سهل تر و کم هزینه تر به دست شان رسید.
این سند حقوقی الزام آور در سطح بین الملل، آن چنان چفت و بست محکمی داشته که حتی مهمانان جدید کاخ سفید هم با وجود لفاظی های قبلی و تحریک مداوم دشمنان منطقه ای، نتوانسته اند خدشه ای بدان وارد کنند؛ هر چند مترصد لحظه ای هستند که در غفلت ما، بازیگرانی به عرصه سیاست و سکانداری دولت آینده وارد شوند که با اشتباه محاسباتی خویش، کشور را و مردم را در عرصه خطیر مناسبات جهانی آسیب پذیر کنند.
انتخاب شایسته مردم در 4 سال قبل، در امتداد حرکت آهسته اما پیوسته و پرامید ملت ایران از روزگار مشروطه تا انقلاب بهمن 57 و از دوم خرداد 76 تا 24 خرداد 92 به این سو، انتخابی در راستای دفاع از حق حاکمیت ملی، قانونمداری، صلح جویی و پیشرفت خواهی در سایه نظام اسلامی برآمده از اراده جمهور مردم و پاسخی به همه ترس ها و تحقیر‌ها و حصرها و حصارها در دنیایی خسته از خشونت و افراط بود.
مبادا اوضاع در نبود ما مردم، یا در حضور کمرنگ مان پای صندوق های رأی، طوری پیش برود که فردای روز انتخابات، دلمان برای ظریف و خنده های گیرایش تنگ شود. مبادا عرصه را به کسانی وانهیم که به جای تنش زدایی، در منطقه و جهان تنش زایی کنند تا به جای پژواک بلند «ایران منادی گفت و گوی تمدن ها» و فراخوان رسای «ائتلاف جهانی برای صلح پایدار»، ایران اسلامی ذیل منشور ملل متحد به تهدیدی برای صلح و امنیت جهانی معرفی شود.
ایران و ایرانی شایسته عزت و صلح و کرامت است. فارغ از مرزبندی های سیاسی، مگذاریم کسانی که برای کسب منافع زودگذر شخصی و گروهی با دوری جستن از سیاست ورزی خردمندانه و عقلایی و با نفی برجام، دستاوردهایش را انکار و تقابل را توصیه می کنند، سکانداران دولت های آینده شوند.
شنیده اید آن ها که بیمه نامه های مختلف ابتیاع کرده اند، از حوادث احتمالی آینده کمتر بیم دارند؟ حضور و مشارکت هر چه بیشتر ما در روز رأی گیری، به منزله همان بیمه نامه هاست که بیمه می کند، هم پابرجایی برجام را، هم تداوم عزت ایرانی را، هم اوج گیری اقتصاد و شکوفایی فرهنگ را، هم حفظ کیان ملک و ملت را، و هم تضمین آرامش و امنیت و جریان زندگی عادی روزمره ما و فرزندان مان را.
باید با برگه های رأی، دوراندیشانه به جای دیوار، پل بسازیم؛ دریچه ای برای تعامل مثبت با دنیا، برای گذر از بحران ها، برای ثبات بخشی بیشتر به سیاست و اقتصاد و فرهنگ، برای حفظ دستاوردها و ورود به عرصه های جدید پیشرفت و ترقی، برای اعلام برائت از جنگ طلبان و استقبال کنندگان از تحریم، برای حفظ منافع ملی و «برای مصلحت جامعه».
حتی اگر رسانه به ظاهر ملی، صدای ما را، و سیمای منتخب محبوب ما را سانسور کند، دوباره کسانی را برگزینیم که در مسیر عقلانیت سیاسی و اقتصادی و حکمرانی شایسته شایستگان بکوشند؛ با صبوری و دانایی خود و برداشتن گام های تدریجی ولی منتج به تغییرات ملموس و با حرکت در امتداد «امید» برای تداوم «تدبیر».
«برای ایران و برای اسلام» دوباره کنار هم بایستیم؛ دوباره رأی دهیم؛ دوباره اعتماد کنیم به همان تیمی که برجام را به ثمر رساند، تا مبادا از نیمه راه، ما را به عقب بازگردانند. ایران را باید با هم بسازیم، با همه تفاوت سلیقه ها ولی با همبستگی و دوری از افراط و تفریط؛ با مدارا و اعتدال گرایی که خصلت هزاران ساله ایرانیان بوده. «ایران پیشرفته پیشرو» نیازمند حضور همه ماست./
--------------------------------------------------------------------------
* خبرنگار ایرنا در خراسان شمالی
1744 **انتشاردهنده: علی اصغرافتاده
انتهای پیام با حضور گسترده و رأی آگاهانه 24 خرداد 4 سال پیش، حالا، هم چرخ سانتریفیوژهای پیشرفته می چرخد و هم چرخ دنده های سنگین تجارت و صنعت. هم قفل تحریم ها گشوده شده و هم غول تورم مهار گشته. هراس افکنی از ایران و ایرانی نزد قاطبه جهانیان، اکنون دیگر پروژه ای شکست خورده است. شبح جنگ و تحریم سیاه، سایه شومش را از سر کشورمان برداشته و با عملکرد درخشان دولت منتخب ملت در آن بحبوحه، حالا ایران عزیز ما تورم تک رقمی و رشد اقتصادی دو رقمی را تجربه کرده و خطر تبدیل به ونزوئلایی دیگر و فروپاشی کلی اقتصاد هم دیگر کشور را تهدید نمی کند. پایه های اقتصادمان با جذب تدریجی سرمایه خارجی و فناوری روز و خوداتکایی بیشتر در تولید محصولات راهبردی، مقاوم تر از قبل هم شده است.
این ها و بلکه بسیار فراتر از این ها، ثمره حضور و رأی مردم و انتخاب دولت برآمده از اراده جمعی ملتی است که از کلیشه های رایج گذشتند و در صحنه حاضر شدند. رویکردها و برنامه ها و مناظرات را دیدند و شنیدند ولی نگفتند که این ها همه سر و ته یک کرباس هستند؛ نگفتند این ها جنگ زرگری است و بازی های سیاسی بی حاصل برای عامه مردم؛ نگفتند که هر که بر سر کار آید، برای امثال من و شما توفیری نمی کند. همه آمدند و انتخاب خود را در صندوق ها به امانت سپردند و نتیجه اش را هم برداشت کردند.
در این مدت هم، جز اندک منفعت جویان پرهیاهوی بد اندیش و کاسبان تحریم غوغاسالار و رانت خواران نوکیسه فسادجو، کمتر کسی است که لب به تحسین دولتمردان نگشاید؛ اگر که کلاه خود را قاضی کند و صادقانه به تمام آن چه بنگرد که سال 92 بودیم و داشتیم و آن چه اکنون هستیم و داریم.
به مدد نصرت الهی و پشتوانه حمایت مردم و رهبری و کارکشتگی «دیپلمات های انقلابی»، اکنون «فتح الفتوح برجام» باران ثمراتش را بر همگان عیان کرده است؛ هرچند برخی نمی خواهند بدان اقرار کنند. برجام، هم بوئینگ 777 برای ما به ارمغان آورد و هم داروهای کمیاب بیماران خاص. با برجام، هم ایرباس 320 و خط تولید جدید پژو به کشور آمد و هم فرش دستباف هنرمندان عشایر و روستاهای دورافتاده ما به گالری های نیویورک و برلین رسید. هم ناوگان نفتکش های ما دوباره راهی قاره سبز و شرق دور شد و هم، ارز موردنیاز تجار و مسافران و دانشجویان ما سهل تر و کم هزینه تر به دست شان رسید.
این سند حقوقی الزام آور در سطح بین الملل، آن چنان چفت و بست محکمی داشته که حتی مهمانان جدید کاخ سفید هم با وجود لفاظی های قبلی و تحریک مداوم دشمنان منطقه ای، نتوانسته اند خدشه ای بدان وارد کنند؛ هر چند مترصد لحظه ای هستند که در غفلت ما، بازیگرانی به عرصه سیاست و سکانداری دولت آینده وارد شوند که با اشتباه محاسباتی خویش، کشور را و مردم را در عرصه خطیر مناسبات جهانی آسیب پذیر کنند.
انتخاب شایسته مردم در 4 سال قبل، در امتداد حرکت آهسته اما پیوسته و پرامید ملت ایران از روزگار مشروطه تا انقلاب بهمن 57 و از دوم خرداد 76 تا 24 خرداد 92 به این سو، انتخابی در راستای دفاع از حق حاکمیت ملی، قانونمداری، صلح جویی و پیشرفت خواهی در سایه نظام اسلامی برآمده از اراده جمهور مردم و پاسخی به همه ترس ها و تحقیر‌ها و حصرها و حصارها در دنیایی خسته از خشونت و افراط بود.
مبادا اوضاع در نبود ما مردم، یا در حضور کمرنگ مان پای صندوق های رأی، طوری پیش برود که فردای روز انتخابات، دلمان برای ظریف و خنده های گیرایش تنگ شود. مبادا عرصه را به کسانی وانهیم که به جای تنش زدایی، در منطقه و جهان تنش زایی کنند تا به جای پژواک بلند «ایران منادی گفت و گوی تمدن ها» و فراخوان رسای «ائتلاف جهانی برای صلح پایدار»، ایران اسلامی ذیل منشور ملل متحد به تهدیدی برای صلح و امنیت جهانی معرفی شود.
ایران و ایرانی شایسته عزت و صلح و کرامت است. فارغ از مرزبندی های سیاسی، مگذاریم کسانی که برای کسب منافع زودگذر شخصی و گروهی با دوری جستن از سیاست ورزی خردمندانه و عقلایی و با نفی برجام، دستاوردهایش را انکار و تقابل را توصیه می کنند، سکانداران دولت های آینده شوند.
شنیده اید آن ها که بیمه نامه های مختلف ابتیاع کرده اند، از حوادث احتمالی آینده کمتر بیم دارند؟ حضور و مشارکت هر چه بیشتر ما در روز رأی گیری، به منزله همان بیمه نامه هاست که بیمه می کند، هم پابرجایی برجام را، هم تداوم عزت ایرانی را، هم اوج گیری اقتصاد و شکوفایی فرهنگ را، هم حفظ کیان ملک و ملت را، و هم تضمین آرامش و امنیت و جریان زندگی عادی روزمره ما و فرزندان مان را.
باید با برگه های رأی، دوراندیشانه به جای دیوار، پل بسازیم؛ دریچه ای برای تعامل مثبت با دنیا، برای گذر از بحران ها، برای ثبات بخشی بیشتر به سیاست و اقتصاد و فرهنگ، برای حفظ دستاوردها و ورود به عرصه های جدید پیشرفت و ترقی، برای اعلام برائت از جنگ طلبان و استقبال کنندگان از تحریم، برای حفظ منافع ملی و «برای مصلحت جامعه».
حتی اگر رسانه به ظاهر ملی، صدای ما را، و سیمای منتخب محبوب ما را سانسور کند، دوباره کسانی را برگزینیم که در مسیر عقلانیت سیاسی و اقتصادی و حکمرانی شایسته شایستگان بکوشند؛ با صبوری و دانایی خود و برداشتن گام های تدریجی ولی منتج به تغییرات ملموس و با حرکت در امتداد «امید» برای تداوم «تدبیر».
«برای ایران و برای اسلام» دوباره کنار هم بایستیم؛ دوباره رأی دهیم؛ دوباره اعتماد کنیم به همان تیمی که برجام را به ثمر رساند، تا مبادا از نیمه راه، ما را به عقب بازگردانند. ایران را باید با هم بسازیم، با همه تفاوت سلیقه ها ولی با همبستگی و دوری از افراط و تفریط؛ با مدارا و اعتدال گرایی که خصلت هزاران ساله ایرانیان بوده. «ایران پیشرفته پیشرو» نیازمند حضور همه ماست./
--------------------------------------------------------------------------
* خبرنگار ایرنا در خراسان شمالی
1744 **انتشاردهنده: علی اصغرافتاده
کپی شد
