به گزارش روز سه شنبه روابط عمومی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خراسان رضوی، حمید قندهاری اظهار کرد: برنامه بررسی و شناسایی شهرستان بینالود با محوریت مطالعه سنگ‌نگاره‌ها انجام شده است.
وی افزود: بینالود با 2 بخش طرقبه و شاندیز قسمتی از میانه حاشیه غربی شهرستان مشهد را در برگرفته که از شمال غرب به شهرستان چناران و از جنوب غرب به شهرستان نیشابور محدود می‌شود.
وی وضعیت توپوگرافی و زمین سیمای بخش طرقبه و شاندیز را کاملا کوهستانی توصیف کرد که بخش میانی ارتفاعات بینالود را با جهت گسترش و کشیدگی شمال غربی- جنوب شرقی در برگرفته است.
وی بیان کرد: این بخش از منطقه شامل تپه ماهورهای طبیعی و برون‌زدهای صخره‌ای فشرده شیستی و گرانیتی است که از نظر منابع پوشش گیاهی از غنای چندانی برخوردار نیست.
به گفته قندهاری، دره‌ها و گذرگاه‌های طبیعی باریک با جهت کشیدگی شمال شرقی- جنوب غربی تنها فضاهای طبیعی موجود در بافت زمین‌شناختی منطقه مورد مطالعه است که از منابع آب به صورت چشمه‌های طبیعی و قنات‌ها برخوردار است.
این باستان‌شناس گفت: باتوجه به وضعیت جغرافیای طبیعی منطقه، در برنامه بررسی و شناسایی شهرستان بینالود از 2 روش بررسی گسترده و فشرده به صورت پیمایشی استفاده شد.
قندهاری گفت: به‌طور کلی علاوه بر آثار پیش‌شناخته‌شده ثبتی و بناها در بخش طرقبه و شاندیز، در این برنامه پژوهشی 20 اثر دیگر شامل سنگ‌نگاره‌ها، قلاع و بناهای کوهستانی، تپه‌ها و معادن باستانی مورد شناسایی و مطالعه قرار گرفت.
او افزود: باتوجه به بافت زمین‌شناختی منطقه، بیشتر پراکنش آثار و شواهد سنگ نگاره‌ها در محدوده شاندیز بوده و در جهت جنوب شرق از تعداد آنها کاسته می‌شود.
وی با بیان اینکه در این برنامه هیچ‌گونه آثار و شواهدی از دوره‌های پیش از تاریخ مبنی بر استقرار در منطقه، به‌دست نیامده، اظهار کرد: هم‌جواری دشت مسطح و هموار توس و مشهد با ارتفاعات بینالود این مساله را تقویت می‌کند.
به گفته وی، در مجموع دره‌های طبیعی و مناطق دارای منابع آب مانند چشمه‌ها و قنات‌ها، به‌عنوان کُنام و محل استقرار موقت و نگهداری احشام در طی قرون میانه و متاخر اسلامی مورد استفاده بوده است.
این باستان‌شناس افزود: عوامل تأثیرگذار و مهمی چون کمبود منابع طبیعی، مانند پوشش مناسب گیاهی و اراضی پست و هموار، ناهمواری‌های سخت و سخت گذر و فقدان مسیرهای مناسب دسترسی، فقدان استقرارها و آثار ادوار مختلف را توجیه می‌کند.
قندهاری خاطرنشان کرد: مطالعات مردم‌شناسی و قوم‌نگاری در بخش طرقبه و شاندیز می‌تواند در تکمیل اطلاعات باستان‌شناختی منطقه موثر باشد.
وی بیان کرد: گسترش صنعت توریسم به‌خاطر وجود عناصر طبیعی خاص منطقه و ایجاد سازه‌های بزرگ و گسترده، این روزها هیچ‌گونه فضای خالی در بخش طرقبه و شاندیز برجای نگذاشته است.
برنامه بررسی و شناسایی شهرستان بینالود خراسان رضوی با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری انجام شده است.
7496/5132
خبرنگار: آرزو جاودانی ** انتشار دهنده: علی اصغر ایزدی
انتهای پیام وی افزود: بینالود با 2 بخش طرقبه و شاندیز قسمتی از میانه حاشیه غربی شهرستان مشهد را در برگرفته که از شمال غرب به شهرستان چناران و از جنوب غرب به شهرستان نیشابور محدود می‌شود.
وی وضعیت توپوگرافی و زمین سیمای بخش طرقبه و شاندیز را کاملا کوهستانی توصیف کرد که بخش میانی ارتفاعات بینالود را با جهت گسترش و کشیدگی شمال غربی- جنوب شرقی در برگرفته است.
وی بیان کرد: این بخش از منطقه شامل تپه ماهورهای طبیعی و برون‌زدهای صخره‌ای فشرده شیستی و گرانیتی است که از نظر منابع پوشش گیاهی از غنای چندانی برخوردار نیست.
به گفته قندهاری، دره‌ها و گذرگاه‌های طبیعی باریک با جهت کشیدگی شمال شرقی- جنوب غربی تنها فضاهای طبیعی موجود در بافت زمین‌شناختی منطقه مورد مطالعه است که از منابع آب به صورت چشمه‌های طبیعی و قنات‌ها برخوردار است.
این باستان‌شناس گفت: باتوجه به وضعیت جغرافیای طبیعی منطقه، در برنامه بررسی و شناسایی شهرستان بینالود از 2 روش بررسی گسترده و فشرده به صورت پیمایشی استفاده شد.
قندهاری گفت: به‌طور کلی علاوه بر آثار پیش‌شناخته‌شده ثبتی و بناها در بخش طرقبه و شاندیز، در این برنامه پژوهشی 20 اثر دیگر شامل سنگ‌نگاره‌ها، قلاع و بناهای کوهستانی، تپه‌ها و معادن باستانی مورد شناسایی و مطالعه قرار گرفت.
او افزود: باتوجه به بافت زمین‌شناختی منطقه، بیشتر پراکنش آثار و شواهد سنگ نگاره‌ها در محدوده شاندیز بوده و در جهت جنوب شرق از تعداد آنها کاسته می‌شود.
وی با بیان اینکه در این برنامه هیچ‌گونه آثار و شواهدی از دوره‌های پیش از تاریخ مبنی بر استقرار در منطقه، به‌دست نیامده، اظهار کرد: هم‌جواری دشت مسطح و هموار توس و مشهد با ارتفاعات بینالود این مساله را تقویت می‌کند.
به گفته وی، در مجموع دره‌های طبیعی و مناطق دارای منابع آب مانند چشمه‌ها و قنات‌ها، به‌عنوان کُنام و محل استقرار موقت و نگهداری احشام در طی قرون میانه و متاخر اسلامی مورد استفاده بوده است.
این باستان‌شناس افزود: عوامل تأثیرگذار و مهمی چون کمبود منابع طبیعی، مانند پوشش مناسب گیاهی و اراضی پست و هموار، ناهمواری‌های سخت و سخت گذر و فقدان مسیرهای مناسب دسترسی، فقدان استقرارها و آثار ادوار مختلف را توجیه می‌کند.
قندهاری خاطرنشان کرد: مطالعات مردم‌شناسی و قوم‌نگاری در بخش طرقبه و شاندیز می‌تواند در تکمیل اطلاعات باستان‌شناختی منطقه موثر باشد.
وی بیان کرد: گسترش صنعت توریسم به‌خاطر وجود عناصر طبیعی خاص منطقه و ایجاد سازه‌های بزرگ و گسترده، این روزها هیچ‌گونه فضای خالی در بخش طرقبه و شاندیز برجای نگذاشته است.
برنامه بررسی و شناسایی شهرستان بینالود خراسان رضوی با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری انجام شده است.
7496/5132
خبرنگار: آرزو جاودانی ** انتشار دهنده: علی اصغر ایزدی
کپی شد
