به گزارش خبرنگار مهر، ویرانی امروز منزل پدر شعر انقلاب به دلیل بارندگی‌های اخیر در سبزوار حکایت دردناکی است که مسئولیتش فقط به دانشگاه حکیم سبزواری بر نمی‌گردد و باید در غفلت مسئولان دیگر نیز جستجو شود.
چشم امید خانواده سبزواری فقط به خداست
از صحبت‌های علی اصغر مولوی، رئیس دانشگاه حکیم سبزواری در نشست خبری ۱۳ شهریور ۹۸ با اصحاب رسانه این شهرستان که بیان کرد: برای بازسازی و مرمت منزل قدیمی مرحوم حمید سبزواری در این شهرستان به دلیل کاهش بودجه‌های دانشگاه نباید خانواده آن مرحوم امیدی به این دانشگاه داشته باشند؛ مشخص و قابل پیش بینی بود که به مسئولان شهرستان سبزوار نباید امید بست.
وی اضافه کرد: این دانشگاه در بحث مطالعاتی و طراحی بنا اقدامات اولیه را انجام داده است، مسئولان شهرستان نباید انتظار داشته باشند که پول کارگران ساختمانی را این دانشگاه پرداخت کند و قانونا دانشگاه حکیم سبزواری در این رابطه حق پرداخت ندارد و می‌تواند در مباحث علمی و فنی مشارکت داشته باشد. خانواده آن مرحوم می‌توانند با استفاده از کمک خیرین و یا آورده خودشان در مرمت و بازسازی خانه با کمک دانشگاه مشارکت داشته باشند.
در همان ایام طی تماس خبرنگار مهر با محسن ممتحنی، فرزند ارشد آن مرحوم و انتقال صحبت‌های رئیس دانشگاه حکیم سبزواری، وی در پاسخ اظهار کرد: با همه احترامی که نسبت به رئیس دانشگاه داشته و دارم اما گله مندم چراکه این موضوع را بدون اطلاع رسانی خانواده مرحوم سبزواری، با ادبیاتی دور از واقعیت، انصاف و شأن دانشگاه خبری کرده‌اند.
وی اضافه کرد: چشم امید خانواده مرحوم سبزواری فقط به خداست و لا غیر. و بارها در مصاحبه با مطبوعات و مقامات شهرستان سبزوار بیان کرده‌ام به هیچ عنوان راضی نیستم ریالی از بیت المال مسلمین و حق و حقوق مردم سبزوار به نام و برای مرحوم پدرم هزینه شود و چنین انتظاری را نه داشته و نخواهم داشت.
منزلی که قرار بود موزه شعر انقلاب شود
حدود چهار سال قبل قرار بود منزل استاد حمید سبزواری که با قدمتی بیش از ۱۲۰ سال، به عنوان موزه شعر انقلاب معرفی شود اما نه تنها موزه نشد بلکه بعد از گذشت یکسال از زمان فوتش در سال ۹۶ خبری در فضای مجازی منتشر شد که این محل مورد تخریب و تجمع معتادان سبزواری واقع شده است.
سید حسین دلبری، از هنرمندان سبزواری درباره تخریب منزل پدر شعر انقلاب نوشته است: سهم حمید سبزواری از صدر نشینی مقبره‌ای متروکه بدون المان، یاد بود و نکوداشت بود و خانه‌ای که خون دل خورد تا وقف فرهنگی شود، «ای کاش ممتحنی می‌ماندی؛ سبزواری شدن بهای سنگینی دارد.»
آنچه که مشخص است منزل آن مرحوم این روزها به دلیل سیلاب به ویرانه‌ای تبدیل شده و تمام وعده‌های پوچ مسئولان سبزواری برای همیشه از بین رفت ولی در تاریخ به یادگار خواهد ماند که مسئولان سبزوار به وعده‌هایشان وفا نکردند و نباید به وعده‌های پوچ برخی از مسئولان سبزواری دل بست.
