به گزارش روز شنبه دانشگاه علوم پزشکی مشهد دکتر سید حسین فتاحی معصوم افزود: در روز ۳۰ آبان سال ۵۷ یک راهپیمایی اعتراض آمیز در مشهد علیه حکومت شاه برگزار شد و در این روز نیروهای رژیم ستمشاهی به حرم مطهر رضوی حمله کردند و از طرفی تشکل‌های پزشکی که پس از زلزله طبس در سال ۵۶ شکل گرفته بودند در کنار مردم حماسه ۲۳ آذر را شکل دادند به عبارتی این روز حاصل یک حرکت مردمی - پزشکی بود.
وی ادامه داد: بیمارستان امام رضا (ع) در آن روز وضعیت خاصی داشت زیرا در آن مقطع زمانی هرکس به دنبال آن بود تا اقدامی موثر و ثمربخش انجام دهد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت: در زمان وقوع حادثه ۲۳ آذر سال ۵۷ من به عنوان اَنترن و دانشجوی سال آخر پزشکی در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد مقدس مشغول به فعالیت بودم.
فتاحی افزود: در روز ۲۳ آذر چماق به دستانی با حمایت نیروهای امنیتی از در جنوبی وارد باغ بیمارستان امام رضا(ع) شدند و در نخستین اقدام خود ماشین‌های سواری پزشکان و پرسنل بیمارستان را مورد هجوم قرار داده و شیشه‌های آنها را شکستند.
وی ادامه داد: دومین حرکت این افراد حمله به بخش اطفال بیمارستان بود که با شکستن تجهیزات داخل بخش کودکان شروع به تیراندازی نیز کردند.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت: هنگام ورود افراد چماق به دست، نگهبانان برای ممانعت از ورود این افراد به مقابله با این افراد پرداختند که در پی این مقاومت تعدادی از نگهبانان نیز مجروح شدند، علاوه بر نگهبانان، کارکنان و پرسنل بخش اطفال نیز مانع ورود این افراد به بخش شدند اما چماقداران با استفاده از گاز اشک‌آور و شلیک تیر هوایی توانستند به بخش ورود پیدا کنند اما این تهاجم مدت زیادی دوام نیاورد چرا که خیل عظیمی از مردم به محض مطلع شدن برای کمک به‌سمت بیمارستان راهی شدند و حرکت جمعیت زیاد مردم به‌سمت بیمارستان امام رضا(ع) سبب شد تا چماقداران به‌سرعت بیمارستان را ترک کنند.
فتاحی افزود: امام راحل در آن زمان به‌صورت ویژه در پاریس برای تحصن کنندگان در روز ۲۵ آذر سخنرانی کردند، همچنین بسیاری از علما و روحانیون که در حال حاضر به‌عنوان مسوولان ارشد کشور در حال فعالیت هستند از جمله مقام معظم رهبری، آیت‌الله واعظ طبسی و شهید هاشمی‌نژاد نیز از این اقدام حمایت کردند.
وی ادامه داد: حادثه ۲۳ آذر سبب واقعه روز ۱۰ دی ماه سال ۵۷ در مشهد مقدس شد. همچنین تحصن پزشکان سبب ملحق شدن سایر مردم از جمله دانشجویان، مردم و علما به جمع متحصنین در محل بیمارستان امام رضا(ع) شد.
حوادث پی درپی مشهد در سال ۵۷ سبب شد تا بیمارستان امام رضا(ع) پایگاهی برای دانشگاهیان شود.
پیوستن پزشکان و کادر بیمارستان‌ها به جنبش و به خصوص تبدیل شدن بیمارستان امام رضا(ع) به پایگاه نهضت، خشم دستگاه امنیتی رژیم شاه در مشهد را برانگیخت و از آن مقطع بیمارستان امام رضا (ع) مورد توجه دو گروه مأموران امنیتی و انقلابیون قرار گرفت.
انقلابیون می کوشیدند با اتخاذ راهکارهایی نقش آفرینی و حضور پزشکان را در عرصه مبارزه تداوم بخشند. از این رو برخی تظاهراتها را با حضور دانشگاهیان از بیمارستان آغاز می کردند مثلا در روز ۱۲ آذر (دوم محرم) هزار و 500 نفر از استادان و دانشجویان و حتی کارمندان دانشکده‌های دانشگاه فردوسی، در محوطه دانشکده علوم تجمع و به طرف حرم رضوی تظاهرات کردند که در مسیر حرکت با حمله مأموران و شلیک گاز اشک آور مواجه و تعدادی از دانشجویان دستگیر شدند.
به دنبال اعلام همبستگی پزشکان و کارکنان بیمارستان امام رضا (ع) با نهضت مردم و سرنگون شدن مجسمه شاه داخل محوطه بیمارستان در ساعت ۱۰ صبح، گروهی مهاجم که خود را از طرفداران قانون اساسی شاهنشاهی معرفی می کردند و مردم به آنها چماقداران می گفتند و به طرفداری از رژیم شاه شعار می‌دادند از در جنوبی به داخل بیمارستان حمله کردند و با سنگ و آجر به طرف بخش اطفال و داخلی و کارکنانی که به دنبال سر و صدا بیرون آمده بودند حمله کردند.
مهاجمان با چوب هایی که به همراه داشتند پس از شکستن در بیمارستان و دادن شعارهای دولتی و موافق رژیم شاهنشاهی وارد محوطه بیمارستان شدند و پس از شکستن شیشه اتومبیل‌ها با سنگ و چوب به پزشکان و کارکنان بیمارستان حمله کردند که در این حمله ۱۴ نفر از پزشکان و کارکنان بیمارستان از جمله دکتر توکلی مجروح شدند و یکی از انقلابیون به نام محمد منفرد که برای حمایت از بیماران به بیمارستان آمده بود به شهادت رسید همچنین مهاجمان به بخش کودکان حمله کردند که در این تهاجم، کودک ۹ماهه ای کشته شد.
خبر این حمله وحشیانه و تعرض به بخش کودکان بیمارستان بی درنگ در شهر پیچید و مردم برای کمک به آسیب دیدگان به سوی بیمارستان حرکت کردند و حضور مردم در بیمارستان باعث وحشت مهاجمان به بیمارستان و فرار آنها شد. آن روز و روزهای بعد، بخش اطفال بیمارستان شاهد بازدید انبوه مردم از صحنه های دلخراش خون‌های ریخته شده، تجهیزات خراب شده و محل برخورد گلوله ها بود. از این رو، به سرعت محوطه بیمارستان به محل اجتماع همه روزه مردم و ایراد سخنرانی انقلابیون تبدیل شد.
ساعت به یک بعداز ظهر که رسید پیشگامان مبارزات مردم مشهد یعنی آیةالله خامنه ای، آیةالله واعظ طبسی، شهید هاشمی نژاد، آیةالله شیرازی، آیةالله میرزا جواد آقا تهرانی و مرحوم آیةالله مروارید به جمع مردم پیوستند و اعلام تحصن کردند.
این تحصن دو هفته ای به سرعت مورد حمایت سایر اقشار و طبقات مختلف قرار گرفت و حتی برخی علمای شهرهای دیگر نیز طی تلگرافهایی همراهی خود را با متحصنان اعلام کردند. در پی وقوع این فاجعه، بار دیگر وقایع مشهد در کانون توجهات انقلابیون کشور قرار گرفت و مراجع، علما و طلاب با صدور اعلامیه هایی عاملان آن را محکوم کردند.
واقعه ۲۳ آذر در جوامع بین المللی نیز بازتاب گسترده‌ای داشت و برخی از خبرنگاران از کشورهای خارجی برای انعکاس این واقعه به مشهد اعزام شده بودند.
