در این مراسم جمعی از روسای پیشین دانشگاه فردوسی، استادان پیشکسوت، نخبگان دانشگاهی و دانش‌آموختگان این دانشگاه مورد تقدیر قرار گرفتند.
داریوش ارجمند به عنوان یکی از دانش‌آموختگان این دانشگاه در این مراسم گفت: دانشگاه فردوسی مشهد دانشکده هنر را کم دارد که با همّت مسوولان لازم است این دانشکده برای این شهر هنرپرور ایجاد شود.
وی افزود: در زمان دانشجویی، روسای دانشکده‌ها برای تهیه کارهای هنری ما را مورد حمایت قرار می‌دادند و زمانی که نمایش ابوذر را بر روی صحنه اجرا کردیم دکترعلی شریعتی گفت: همه عقده‌های من فرو ریخت و شما کاری انجام دادید که دانشگاه الازهر نتوانست.
وی ادامه داد: مشهد دانشکده‌ها و دانشگاه‌های بسیار دارد ولی جای دانشگاه هنر در این میان خالی است در حالی که این شهر دارای هنرمندان، موسیقدانان و نویسندگان بزرگی است که می‌توانند در تاسیس این مرکز کمک کنند.
ارجمند گفت: فرهنگ ایران بر خلاف دیگر کشورها با ۲ بال اسطوره و دین ایجاد شده است و یزدان شناس ترین اسطوره مذهبی ما رستم است ولی دیگران فقط ارباب حلقه‌ها را دارند.
این هنرمند عرصه سینما و نماییش افزود: زبان فارسی متعلق به این سرزمین است که فردوسی برای جاودانگی آن تلاش بسیار کرد.
وی ادامه داد: با حضور امام هشتم (ع) در این منطقه، علم یونانی به کشور ما وارد شد و به همین دلیل است که ابوعلی سیناها و فارابی‌ها بعد از حضور با برکت حضرت امام رضا (ع) در این کشور پا به عرصه گذاشتند و ما مدیون آن امام بزرگوار در ترویج علم و هنر ایران هستیم.
در این مراسم، دکتر محمد جعفر یاحقی، یکی از پیشکسوتان این دانشگاه نیز گفت: قرار بود استاد محمدرضا شفیعی کدکنی نیز در این مراسم حضور داشته باشد که به دلیل گرفتاری امکان حضور در این جشن برایشان مقدور نشد.
در جشن هفتاد سالگی دانشگاه فردوسی مشهد همچنین استاد محمد یگانه به اجرای شاهنامه خوانی و استاد کیوان ساکت نیز به تک نوازی سه تار پرداخت.
دکتر سید احمدرضا خضری مشاور رییس و مدیرکل حوزه ریاست و روابط عمومی دانشگاه تهران نیز بالاترین نشان علمی این دانشگاه را به دانشگاه فردوسی مشهد اهدا کرد.
همچنین آخرین گره فرش دستباف اهدا شده به دانشگاه فردوسی مشهد توسط یکی از اساتید پیشکسوت زده شد.
دانشگاه فردوسی مشهد به عنوان سومین دانشگاه ایران از نظر قدمت تاریخی در سال ۱۳۲۸ و با تبدیل شدن آموزشگاه عالی بهداری به دانشکده پزشکی، نخستین گام‌های خود را برای شکوفایی و بالندگی در شهر مشهد برداشت.
در سال ۱۳۳۴ و با صدور مجوز دیگری دانشکده ادبیات این دانشگاه با پنج رشته تاسیس شد و با گسترش آموزش عالی در کشور به ترتیب دانشکده معقول و منقول (که بعد به الهیات تغییر نام یافت) دانشکده علوم، دانشکده دندانپزشکی، دوره شبانه، دانشکده علوم دارویی و تغذیه، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشکده کشاورزی، دانشکده مهندسی، مؤسسه بینایی سنجی، دبیرستان دانشگاه و مرکز تعلیمات به مجموعه این دانشگاه افزوده شد و در سال ۱۳۵۳ به دانشگاه فردوسی تغییر نام یافت.
در سال‌های پس از انقلاب اسلامی و ضرورت گسترش آموزش علوم آکادمیک و دانشگاهی، دانشکده علوم اداری و اقتصادی، دانشکده دامپزشکی، آموزشکده کشاورزی شیروان، دانشکده علوم ورزشی، دانشکده علوم ریاضی، پژوهشکده علوم گیاهی، مرکز تحقیقات زمین لرزه شناسی، کالج دانشگاه، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشکده معماری و شهرسازی و دانشکده حقوق و علوم سیاسی یکی پس از دیگری به مجموعه واحدهای این دانشگاه افزوده شد.
در سال ۱۳۶۴ و در پی تشکیل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، رشته‌های پزشکی این دانشگاه از وزارت فرهنگ و آموزش عالی جدا و به وزارتخانه جدید منتقل شد.
دانشگاه فردوسی مشهد به عنوان بزرگترین دانشگاه شرق کشور، هم اکنون از وجود بیش از ۸۱۰ عضو هیأت علمی متخصص و پرتلاش برخوردار است و بیش از ۲۴ هزار دانشجو در مقاطع مختلف در این دانشگاه مشغول تحصیل می‌باشند که بیش از ۲ هزار و ۱۰۰ نفر آنان دانشجویان خارجی هستند.
