سخنرانانی که بعضا به دلیل مسئولیتی که دارند در جمعی نطق می کنند یا به دلیل دعوت به سخنرانی مطالبی را به مخاطبان ارایه می کنند.
گاهی سخنرانی سخنران همطراز با سطح فکری مخاطب است اما گاهی هم دیده می شود سطح سخنرانی با افق دید حاضران زمین تا آسمان فاصله دارد.
آنچه به نظر می رسد سخنران قبل از سخنرانی باید جامعه هدف خود را با توجه به موضوع مورد ارایه بررسی و حتما قبل از شروع سخنرانی در مورد مطالب قابل ارایه جستجو و مطالعه کند.
برخی اوقات حضور در سخنرانی های متفاوت با توجه به سطح داشته های ذهنی سخنران، باعث تداخل محور و موضوع در سخنرانی ها می شود به طوری که یک جلسه حاصل و خروجی چندین سخنرانی است.
این روند سردرگمی و تضاد مخاطب را از مباحث موجود به همراه خواهد داشت و منجر به آسیب های جدی به بدنه هر نظام یا دولتی خواهد شد.
سخنرانی که در جلسه اقتصادی محوریت را به مباحث فرهنگی و در مجالس سیاسی نطقی هنری یا اجتماعی دارد مسلما شایستگی حضور در کرسی سخنوری را ندارد.
سخنرانان و مدیرانی که براساس شایسته سالاری انتخاب می شوند علم به مخاطب شناسی را در دستور کار دارند و در محوریت وظایف تعیین شده سازمانی خود، کم اما گزیده سخن می گویند به طوری که مخاطب در اولین ارتباط دچار دوگانگی نمی شود و به درک درستی از محتوا می رسد.
با این همه در مراسم عمومی هم دعوت سخنران مخاطب محور لازم است تا در درجه اول از دایره اطلاعات کافی و محتوایی برخوردار باشد و در وحله دوم بیان محتوا را همسو با مخاطب محوری قرار دهد.
با این روند شاهد رضایت کامل مخاطب و سخنران به صورت متقابل خواهیم بود و فهم مستمع، صاحب سخن را بر سر ذوق خواهد آورد.
بسیاری از مشکلاتی که امروز جوامع را درگیر می کند دنباله روی همین ضعف است و افرادی ایجاد کننده مشکل می شوند که شایستگی تصرف آن شغل را ندارند.
امام علی (ع) بارها افرادی که شایستگی ندارند اما کرسی ها را اشغال کرده اند را مورد لعن قرار داده است و بارها در نامه های حکومتی به افراد مختلف این مهم را هشدار دادند اما امروز تا چه حد این خواسته که برگرفته از احکام دین و شریعت است رعایت می شود؟
تنها راه رهایی از این معضل بازگشت به خود و درک این مهم که آیا شایستگی قرار گرفتن در جایگاه تعیین شده را دارا هستیم یا خیر، اگر نیستیم در کنار حق خدا، حق الناس را بر گردنمان استوار نکنیم.
*خبرنگار ایرنا
3028
انتهای پیام گاهی سخنرانی سخنران همطراز با سطح فکری مخاطب است اما گاهی هم دیده می شود سطح سخنرانی با افق دید حاضران زمین تا آسمان فاصله دارد.
آنچه به نظر می رسد سخنران قبل از سخنرانی باید جامعه هدف خود را با توجه به موضوع مورد ارایه بررسی و حتما قبل از شروع سخنرانی در مورد مطالب قابل ارایه جستجو و مطالعه کند.
برخی اوقات حضور در سخنرانی های متفاوت با توجه به سطح داشته های ذهنی سخنران، باعث تداخل محور و موضوع در سخنرانی ها می شود به طوری که یک جلسه حاصل و خروجی چندین سخنرانی است.
این روند سردرگمی و تضاد مخاطب را از مباحث موجود به همراه خواهد داشت و منجر به آسیب های جدی به بدنه هر نظام یا دولتی خواهد شد.
سخنرانی که در جلسه اقتصادی محوریت را به مباحث فرهنگی و در مجالس سیاسی نطقی هنری یا اجتماعی دارد مسلما شایستگی حضور در کرسی سخنوری را ندارد.
سخنرانان و مدیرانی که براساس شایسته سالاری انتخاب می شوند علم به مخاطب شناسی را در دستور کار دارند و در محوریت وظایف تعیین شده سازمانی خود، کم اما گزیده سخن می گویند به طوری که مخاطب در اولین ارتباط دچار دوگانگی نمی شود و به درک درستی از محتوا می رسد.
با این همه در مراسم عمومی هم دعوت سخنران مخاطب محور لازم است تا در درجه اول از دایره اطلاعات کافی و محتوایی برخوردار باشد و در وحله دوم بیان محتوا را همسو با مخاطب محوری قرار دهد.
با این روند شاهد رضایت کامل مخاطب و سخنران به صورت متقابل خواهیم بود و فهم مستمع، صاحب سخن را بر سر ذوق خواهد آورد.
بسیاری از مشکلاتی که امروز جوامع را درگیر می کند دنباله روی همین ضعف است و افرادی ایجاد کننده مشکل می شوند که شایستگی تصرف آن شغل را ندارند.
امام علی (ع) بارها افرادی که شایستگی ندارند اما کرسی ها را اشغال کرده اند را مورد لعن قرار داده است و بارها در نامه های حکومتی به افراد مختلف این مهم را هشدار دادند اما امروز تا چه حد این خواسته که برگرفته از احکام دین و شریعت است رعایت می شود؟
تنها راه رهایی از این معضل بازگشت به خود و درک این مهم که آیا شایستگی قرار گرفتن در جایگاه تعیین شده را دارا هستیم یا خیر، اگر نیستیم در کنار حق خدا، حق الناس را بر گردنمان استوار نکنیم.
*خبرنگار ایرنا
3028
کپی شد
