در ادامه سرمقاله آمده است: زنان نیمی از جمعیت 80 میلیونی کشور را تشکیل می دهند، در کشوری که دیدگاه های مردانه ای بر قوانین اش حاکم اند و در نهایت این مردان هستند که تصمیم می گیرند که بانوان این کشور در چه مداری حرکت کنند و بر چه مداری بچرخند.
سالهاست که دختران ایران در زورآزمایی علمی و مصاف با غول کنکور فاصله معناداری را با پسران و ربودن گوی سبقت از آنان ایجاد کرده اند تا اثبات کنند که نمی شود و نباید این خیل عظیم جمعیتی کشور را فراموش کرد و به حاشیه راند!!
زنان را حقی است که نمی شود در هزاره سوم جهانی پایمالش کرد و یا آنرا نادیده گرفت، مگر در سال 57 همین زنان و بانوان و دختران ایرانی همراه مردان و آقایان و پسران ایرانی انقلاب را به پیروزی نرساندند.
مگر همین زنان در دوران جنگی 8 ساله خویش را اثبات نکردند؟
مگر همین زنان در بحبوحه های علمی خوش ندرخشیدند و در المپیادها مقام هایی بزرگ کسب نکردند؟
مگر نابغه ریاضی ایرانی از جمع همین بانوان ایرانی نبود و در اوج جوانی درگذشت؟!
مگر کم داریم اساتید بزرگ دانشگاهی که جایگاه رفیع علمی شان را همگان تایید کرده اند؟
مگر کم داریم زنانی که مدیرانی بی حاشیه و مقتدرند؟
مگر کم داریم زنان کارآفرینی که بارها حقانیت و اقتدارشان را به رخ آقایان کشیده اند؟!!
متاسفانه سیاستی بر ادارات و سازمانها و ارگانها حاکم گردید که زنان را غربالگری کردند و در مکان درجه دو شهروندی قرار دادند و سقف رشد آنان را پایین و پایینتر آوردند تا حاکمیت مردانه اثباتی باشد براقتدار آقایان!!
زنان را طوری تعریف کردند که بیشتر مادر باشند و مولد و آشپز خوب و شوینده درجه اول!!
سریال های تولیدی را بنگرید که در بیش از 90درصد آنها زنان ما یا نخود و لوبیا و یا سبزی پاک می کنند و بوی پیازداغ می دهند و دایم درحال غیبت کردن هستند و به شدت ازشوهران شان خوف دارند و حق کوچکترین اعتراض و یا اظهارنظری راندارند !!
اینان را طوری به نمایش می گذارند که خانواده هایی موفق اند چون خانه دارند و بچه هایی موفق و مثبت دارند و برعکس خانه هایی که مادران آنها کارمند یا مسئولیتی اداری دارند، روابطی سرد و مشکل دار داشته و بنای خانوادگی لرزانی دارند.
اما با تمام این اوصاف زنان ما همچنان سعی در اثبات و تحمیل خواسته های منطقی و قانونی شان بر افکار مردانه دارند.
واقعیت این است که نمی شود هم از جایگاه بالای زنان تعریف و تمجید کرد و هم از رسیدن آنان به اوج پیشگیری نمود! آنقدر که قوانین اجتماعی در مورد زنان تبصره و خط قرمز دارد در مورد مردان ندارد و همین باعث گردیده که بیشترین بزه ها را مردان با توجه به چراغ سبزی که قوانین برای شان در نظر گرفته بسیار بیشتر از زنان جامعه باشد.
زنان جامعه ما هنوز از بسیاری امکانات و امتیازات اولیه خویش محرومند اما سخت در تکاپوی بازستاندن حقوق اولیه خویش اند آن هم با اثبات توانمندی های خویش بر افکار بسته مردانه!
بهتراست آقایانی که حتی قوانین زنانه را در نبود آنان به نگارش درمی آورند قبول کنند که نمی توان برای همیشه زنان را در رتبه دوم جامعه نشاند و حکمرانی کرد!
زنانی که آرزو دارند کاش مرد می بودند تا بتوانند به راحتی دوچرخه سواری کنند، به ورزشگاه ها بروند، مدیر رده بالای وزارتخانه ها باشند و درنهایت وزیر شوند.
چه آرزوهایی که دست نیافتنی به نظر می رسند و چه آماری که حداقل های سهم زنانه زنان کشورمان است.
سایت ایرنا خراسان جنوبی: www.irna.ir/skhorasan
کانال تلگرام: irnabirjand@
3215* 6054* خبرنگار- محمدرسول ابراهیمی اسفدن*انتشار- مریم پنجابی
انتهای پیام سالهاست که دختران ایران در زورآزمایی علمی و مصاف با غول کنکور فاصله معناداری را با پسران و ربودن گوی سبقت از آنان ایجاد کرده اند تا اثبات کنند که نمی شود و نباید این خیل عظیم جمعیتی کشور را فراموش کرد و به حاشیه راند!!
زنان را حقی است که نمی شود در هزاره سوم جهانی پایمالش کرد و یا آنرا نادیده گرفت، مگر در سال 57 همین زنان و بانوان و دختران ایرانی همراه مردان و آقایان و پسران ایرانی انقلاب را به پیروزی نرساندند.
مگر همین زنان در دوران جنگی 8 ساله خویش را اثبات نکردند؟
مگر همین زنان در بحبوحه های علمی خوش ندرخشیدند و در المپیادها مقام هایی بزرگ کسب نکردند؟
مگر نابغه ریاضی ایرانی از جمع همین بانوان ایرانی نبود و در اوج جوانی درگذشت؟!
مگر کم داریم اساتید بزرگ دانشگاهی که جایگاه رفیع علمی شان را همگان تایید کرده اند؟
مگر کم داریم زنانی که مدیرانی بی حاشیه و مقتدرند؟
مگر کم داریم زنان کارآفرینی که بارها حقانیت و اقتدارشان را به رخ آقایان کشیده اند؟!!
متاسفانه سیاستی بر ادارات و سازمانها و ارگانها حاکم گردید که زنان را غربالگری کردند و در مکان درجه دو شهروندی قرار دادند و سقف رشد آنان را پایین و پایینتر آوردند تا حاکمیت مردانه اثباتی باشد براقتدار آقایان!!
زنان را طوری تعریف کردند که بیشتر مادر باشند و مولد و آشپز خوب و شوینده درجه اول!!
سریال های تولیدی را بنگرید که در بیش از 90درصد آنها زنان ما یا نخود و لوبیا و یا سبزی پاک می کنند و بوی پیازداغ می دهند و دایم درحال غیبت کردن هستند و به شدت ازشوهران شان خوف دارند و حق کوچکترین اعتراض و یا اظهارنظری راندارند !!
اینان را طوری به نمایش می گذارند که خانواده هایی موفق اند چون خانه دارند و بچه هایی موفق و مثبت دارند و برعکس خانه هایی که مادران آنها کارمند یا مسئولیتی اداری دارند، روابطی سرد و مشکل دار داشته و بنای خانوادگی لرزانی دارند.
اما با تمام این اوصاف زنان ما همچنان سعی در اثبات و تحمیل خواسته های منطقی و قانونی شان بر افکار مردانه دارند.
واقعیت این است که نمی شود هم از جایگاه بالای زنان تعریف و تمجید کرد و هم از رسیدن آنان به اوج پیشگیری نمود! آنقدر که قوانین اجتماعی در مورد زنان تبصره و خط قرمز دارد در مورد مردان ندارد و همین باعث گردیده که بیشترین بزه ها را مردان با توجه به چراغ سبزی که قوانین برای شان در نظر گرفته بسیار بیشتر از زنان جامعه باشد.
زنان جامعه ما هنوز از بسیاری امکانات و امتیازات اولیه خویش محرومند اما سخت در تکاپوی بازستاندن حقوق اولیه خویش اند آن هم با اثبات توانمندی های خویش بر افکار بسته مردانه!
بهتراست آقایانی که حتی قوانین زنانه را در نبود آنان به نگارش درمی آورند قبول کنند که نمی توان برای همیشه زنان را در رتبه دوم جامعه نشاند و حکمرانی کرد!
زنانی که آرزو دارند کاش مرد می بودند تا بتوانند به راحتی دوچرخه سواری کنند، به ورزشگاه ها بروند، مدیر رده بالای وزارتخانه ها باشند و درنهایت وزیر شوند.
چه آرزوهایی که دست نیافتنی به نظر می رسند و چه آماری که حداقل های سهم زنانه زنان کشورمان است.
سایت ایرنا خراسان جنوبی: www.irna.ir/skhorasan
کانال تلگرام: irnabirjand@
3215* 6054* خبرنگار- محمدرسول ابراهیمی اسفدن*انتشار- مریم پنجابی
کپی شد
