به گزارش ایرنا، رمضوخوانی یکی از رسوم دیرینه مردم خراسان جنوبی است که عموما در نیمه ماه رمضان بعد از افطار توسط گروه های پنج تا 10 نفره انجام می شود.
مرسوم است که در این گروه ها یک نفر به عنوان استاد رمضوخوانی که معمولا از صدای خوشی برخوردار است مدح چهارده معصوم (ع) می کند و این گروه ها با عبور از کوچه پس کوچه های شهر و روستا ندای رمضو خوانی سر می دهند.
رمضوخوانی رسمی است که بلند شدن صدای آن مرحمی بر دل نیازمندان هر محله است زیرا قرار است مزد و مواجبی که از توانگران محله در این مراسم جمع می شود بین نیازمندان واقعی تقسیم شود.
اشعار رمضوخوانی بسته به رسم و رسومات هر منطقه در خراسان جنوبی متفاوت است اما کمک به نیازمندان نتیجه ای است که در همه آنها مشترک است.
** رمضو آمد آمد رمضو
یکی از فعالان رمضان خوانی در روستای خراشاد خراسان جنوبی با بیان اینکه (رمضو آمد آمد رمضو، رمضو آمد خوش نام خدا) یکی از مهمترین اشعار رمضان خوانی در استان است گفت: اشعار رمضان خوانی در شهرستان های خراسان جنوبی متفاوت است اما این بیت تقریبا مشترک است.
حسن رضا خراشادی افزود: رمضان خوانی یکی از رسوم کهن در روستای خراشاد است که قدمتی دیرینه دارد و هنوز به قوت خود باقی است.
وی ادامه داد: رمضان خوانی پیش زمینه ای برای شادباش ولادت کریم اهل بیت امام حسن مجتبی(ع) است که مردم روستایی پس از برگزاری دوره های قرائت قرآن به خیابان ها می آمدند و این آیین اغلب تا سحر به طول می انجامید.
خراشادی اظهار داشت: گروه رمضان خوانی شامل مرشد که به طور عموم از سادات روستا است، انباردار که فردی امین است و پیشخوان ها می شود که ندای رمضو آمد آمد رمضوی آنها از نیمه ماه مبارک رمضان برای بیشتر مردم خراسان جنوبی آشنا است.
وی یادآور شد: گروه رمضو خوانی با رهبری مرشد خانه به خانه روستا را می گردند و جلو درب خانه ها ضمن سرودن اشعار مربوط به رمضو خوانی برای صاحبان خانه ها طلب خیر و دعای رزق و روزی حلال می کنند.
خراشادی گفت: از آنجایی که رفتن به حج و کربلا آرزوی دیرینه مردم این منطقه بوده یکی از اشعار این است که رمضو آمد آمد رمضو، اهل این خانه بلند و بروند به کربلا. منظور از کلمه بلند پیشرفت است.
وی افزود: با آمین بعد دعا توسط پیشخوان ها صاحب خانه درب را باز می کند و هدیه ای را به انباردار تحویل می دهد که بیشتر محصولات بومی منطقه نظیر گردو، عناب و یا وجه نقد است.
فعال رمضان خوانی با بیان اینکه هدایا پس از اتمام این آیین به مسجد محله برده می شود، تصریح کرد: مقداری از هدایا بین خود اعضا تقسیم و بقیه به بانیان مسجد برای خیرات و شادباش مردم و نیازمندان تحویل می شود.
وی استقبال از رمضان خوانان با سطل آب از ایوان خانه ها را یکی دیگر از رسم های این آیین بیان کرد و افزود: اعتقاد بر این است که ماه رمضان ماه رهایی از گناهان است و مقصود از ریختن این آب زلال، رهایی از گناهان است.
** رمضان خوانی ثبت ملی
مسئول حوزه پژوهش اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان خراسان جنوبی هم گفت: مراسم رمضان خوانی به شماره 811 در تاریخ چهارم بهمن 1391 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
سید احمد برآبادی افزود: در شب های ماه مبارک رمضان پس از نماز و افطار عده ای در خانه های مردم به ویژه توانگران رفته و به امید گرفتن انعام (تنقلات و یا وجه نقد) اشعاری خاص می خواندند که در اصطلاح محلی به آن رمضانی می گفتند.
وی اظهار داشت: به این ترتیب جلوی در هر خانه که می رسیدند برای اینکه مطمئن شوند کسی در خانه هست یا نه یک نفر از بچه ها که او را با عنوان استاد برگزیده اند با صدای بلند می گفت « رمضانی ما را می دهید یا بخوانیمش ».
وی ادامه داد: اگر در خانه کسی بود و چیزی به آنها می داد به درب خانه دیگر می رفتند وگرنه اگر احساس می کردند کسی در خانه هست و جوابی نمی دهند خواندن رمضانی را آغاز می کردند.
برآبادی گفت: ابتدا استاد مقدمه و دعایی می خواند و شاگردان بعد از هر جمله او می گفتند آمین و یادی از حضرت محمد (ص) و حضرت علی (ع) می کردند و رباعی هایی در مرثیه ائمه اطهار(ع) می خواندند.
وی افزود: این مراسم در شهرها و روستاهای بیرجند، قاین، نهبندان و سربیشه خراسان جنوبی برگزار می شود.
3215 * 6054
انتهای پیام مرسوم است که در این گروه ها یک نفر به عنوان استاد رمضوخوانی که معمولا از صدای خوشی برخوردار است مدح چهارده معصوم (ع) می کند و این گروه ها با عبور از کوچه پس کوچه های شهر و روستا ندای رمضو خوانی سر می دهند.
رمضوخوانی رسمی است که بلند شدن صدای آن مرحمی بر دل نیازمندان هر محله است زیرا قرار است مزد و مواجبی که از توانگران محله در این مراسم جمع می شود بین نیازمندان واقعی تقسیم شود.
اشعار رمضوخوانی بسته به رسم و رسومات هر منطقه در خراسان جنوبی متفاوت است اما کمک به نیازمندان نتیجه ای است که در همه آنها مشترک است.
** رمضو آمد آمد رمضو
یکی از فعالان رمضان خوانی در روستای خراشاد خراسان جنوبی با بیان اینکه (رمضو آمد آمد رمضو، رمضو آمد خوش نام خدا) یکی از مهمترین اشعار رمضان خوانی در استان است گفت: اشعار رمضان خوانی در شهرستان های خراسان جنوبی متفاوت است اما این بیت تقریبا مشترک است.
حسن رضا خراشادی افزود: رمضان خوانی یکی از رسوم کهن در روستای خراشاد است که قدمتی دیرینه دارد و هنوز به قوت خود باقی است.
وی ادامه داد: رمضان خوانی پیش زمینه ای برای شادباش ولادت کریم اهل بیت امام حسن مجتبی(ع) است که مردم روستایی پس از برگزاری دوره های قرائت قرآن به خیابان ها می آمدند و این آیین اغلب تا سحر به طول می انجامید.
خراشادی اظهار داشت: گروه رمضان خوانی شامل مرشد که به طور عموم از سادات روستا است، انباردار که فردی امین است و پیشخوان ها می شود که ندای رمضو آمد آمد رمضوی آنها از نیمه ماه مبارک رمضان برای بیشتر مردم خراسان جنوبی آشنا است.
وی یادآور شد: گروه رمضو خوانی با رهبری مرشد خانه به خانه روستا را می گردند و جلو درب خانه ها ضمن سرودن اشعار مربوط به رمضو خوانی برای صاحبان خانه ها طلب خیر و دعای رزق و روزی حلال می کنند.
خراشادی گفت: از آنجایی که رفتن به حج و کربلا آرزوی دیرینه مردم این منطقه بوده یکی از اشعار این است که رمضو آمد آمد رمضو، اهل این خانه بلند و بروند به کربلا. منظور از کلمه بلند پیشرفت است.
وی افزود: با آمین بعد دعا توسط پیشخوان ها صاحب خانه درب را باز می کند و هدیه ای را به انباردار تحویل می دهد که بیشتر محصولات بومی منطقه نظیر گردو، عناب و یا وجه نقد است.
فعال رمضان خوانی با بیان اینکه هدایا پس از اتمام این آیین به مسجد محله برده می شود، تصریح کرد: مقداری از هدایا بین خود اعضا تقسیم و بقیه به بانیان مسجد برای خیرات و شادباش مردم و نیازمندان تحویل می شود.
وی استقبال از رمضان خوانان با سطل آب از ایوان خانه ها را یکی دیگر از رسم های این آیین بیان کرد و افزود: اعتقاد بر این است که ماه رمضان ماه رهایی از گناهان است و مقصود از ریختن این آب زلال، رهایی از گناهان است.
** رمضان خوانی ثبت ملی
مسئول حوزه پژوهش اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان خراسان جنوبی هم گفت: مراسم رمضان خوانی به شماره 811 در تاریخ چهارم بهمن 1391 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
سید احمد برآبادی افزود: در شب های ماه مبارک رمضان پس از نماز و افطار عده ای در خانه های مردم به ویژه توانگران رفته و به امید گرفتن انعام (تنقلات و یا وجه نقد) اشعاری خاص می خواندند که در اصطلاح محلی به آن رمضانی می گفتند.
وی اظهار داشت: به این ترتیب جلوی در هر خانه که می رسیدند برای اینکه مطمئن شوند کسی در خانه هست یا نه یک نفر از بچه ها که او را با عنوان استاد برگزیده اند با صدای بلند می گفت « رمضانی ما را می دهید یا بخوانیمش ».
وی ادامه داد: اگر در خانه کسی بود و چیزی به آنها می داد به درب خانه دیگر می رفتند وگرنه اگر احساس می کردند کسی در خانه هست و جوابی نمی دهند خواندن رمضانی را آغاز می کردند.
برآبادی گفت: ابتدا استاد مقدمه و دعایی می خواند و شاگردان بعد از هر جمله او می گفتند آمین و یادی از حضرت محمد (ص) و حضرت علی (ع) می کردند و رباعی هایی در مرثیه ائمه اطهار(ع) می خواندند.
وی افزود: این مراسم در شهرها و روستاهای بیرجند، قاین، نهبندان و سربیشه خراسان جنوبی برگزار می شود.
3215 * 6054
کپی شد
