دوست خدائیم آیا؟

به استقبال سال نو می رویم با جامه ای که نو کرده ایم و با خانه ای که تکانده ایم و جانی که سبک کرده ایم. این استقبال البته زمانی زیباتر می شود که به نوسازی نگاه هم بینجامد تا نوروز که آمد، روز هم برای ما نو شود در شکوه باوری تازه که ما را در شمار عزیزان خدا می نشاند. این خیلی زیبا و عظمت آفرین است که خدا در قرآنش، آدرسی بدهد که جستجوگر آن آدرس به ما برسد. تعجب نفرمایید. این شدنی است اگر آیات قرآن را زندگی کنیم. اگر از گذشته های نازیبا، دل و دیده و دست بشوییم و باز گردیم به جاده عشق. این حضرت خداوند است که اولین نشانی را در آیه 222 سوره بقره چنین بیان می فرماید که؛ ” ان ا… یحب التوابین و یحب المتطهرین” به این معنای دلنشین که؛ خدا توبه کاران و پاکی طلبان را دوست دارد. به این لطافت نهفته در کلمات توجه کنیم که؛ تواب: بسیار توبه کننده است و متطهر: کسی که پاکی طلبد، کسی که خود را از هرگونه ناپاکی چه جسمی و چه روحی تطهیر می کند. با این آیت الهی، باید خود را ساز آوریم تا نوای بندگی از نای جان مان جهان را به طرب وادارد. این درست که گاه به مسیر خطا، پای می نهیم اما بدانیم که نگاه حضرت خدا نگران ماست و مدام آبِ طاهر از پی ما روان می کند تا به طهارت مان برساند. او ما را پاک و زلال می خواهد و نمی پسندد که اندک غباری هم عارض رخسارمان شود. پاک که باشیم، آدرس ما را خداوند به بندگانش می دهد تا ما را بیابند که اگر چنین شویم، به مقام عظمای طهورا برسیم، انوار محبت خداوند، از نگاه مان خواهد بارید. دومین آدرسی هم که خداوند از آن ها که دوست شان دارد در آیه 76 سوره آل عمران، چنین ارائه فرموده است که؛ ان ا… یحب المتقین با ترجمه ای چنین؛ خدا متقین را دوست دارد. متقین هم کسانی هستند که نه تنها باتقوایند که تقوا پیشه هم هستند. یک بار یک نفر، یک دفعه کار نیک انجام می دهد یا از کار نازیبایی، روی برمی گرداند و پرهیز می کند اما یک نفر هست که کسبش در همیشه و همه شئون تقواست. یعنی از بدی در پندار و گفتار و رفتار، ابا می کند. او را ذهن و ضمیر چنان پاک می شود که جز با قلم عشق، نمی توان در آن نوشت. تقوا، یک شعار خالی نیست که هر کسی بتواند پرچمش را به دوش گیرد. عمل است، رفتار است و باید در لحظه، لحظه حیات مان جاری باشد تا ایمان به جریان مدام خویش، جان ها را شکوهی بهشتی بخشد. چنین که شد، به کرم و بخشش، دست خواهیم گشود…
3028