ماجرای رفاقت 27 ساله اوشین و آرن/ از براووسواری در اصفهان تا تیم ملی و خداحافظی در اوج!

به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس؛ در شبی که تیم ملی بسکتبال در سالن سونا گونه آزادی، قزاقستان را شکست داد، اوشین ساهاکیان از بازی های ملی خداحافظی کرد. به همین بهانه با قدیمی ترین دوست و هم بازی او گفت و گو کردیم. بازیکنی که از هفت سالگی با اوشین بوده و در شب خداحافظی از تیم ملی هم در کنارش بوده و او را در آغوش گرفت.

* از خداحافظی اوشین خبر داشتم

آرن داودی در گفت و گو با جی پلاس درباره این خداحافظی می گوید: « اوشین پیش از این درباره تصمیمش با من صحبت کرده بود. با این حال طبق خواسته اش و همان طور که خودش رفتار کرده بود، کسی تا پایان مسابقه در این باره اطلاعی نداشت و حتی سایر بازیکن ها هم از تصمیمش خبر نداشتند.»

* از هفت سالگی همکلاسی بودیم

آرن به سابقه دوستی اش با اوشین نیز اشاره می کند: «حقیقت این است که ما از همان کلاس اول و هفت سالگی در یک مدرسه بودیم و همدیگر را می شناختیم. از هشت سالگی اما بسکتبال را با هم شروع کردیم و پله پله رشد کردیم و حالا هم اخرین تصویرمان روز خداحافظی اوشین از تیم ملی است.»

* به تصمیم اوشین احترام بگذاریم

گارد راس با تجربه تیم ملی معتقد است باید به تصمیم اوشین احترام گذاشت. او در این باره به جی پلاس می گوید: « اوشین تصمیم خیلی سخت و بزرگی گرفته اما باید به آن احترام گذاشت. از طرف دیگر معتقدم اتفاق خوبی برایش افتاد. در شبی که بازی را بردیم و ورزشگاه را زنان و مردان پر کرده بودند و رسانه هم آمده بودند، در اوج از بسکتبال خداحافظی کرد. اینطور نشد که مثل خیلی های دیگر حتی خود من، با یکی دو سال مصدومیت فراموش شود و کسی دیگر به یادش نباشد.

* با موتور گازی در اصفهان فریاد می زدیم!

او از اولین قراردادش به همراه اوشین با ذوب آهن نیز خاطره ای را روایت می کند: « یادم می آید آقای صادق زاده ما را صدا زد و فهمیدیم برای تیم بزرگسالان ذوب آهن انتخاب شده ایم و باید قرار داد امضا کنیم. اوشین آن روزها یک موتور سیکلت براوو داشت که با هم به تمرین می رفتیم. یادم نمی رود بعد شنیدن ماجرای قرارداد، در خیابان های اصفهان از فرط شادی فریاد می زدیم و از این اتفاق خوشحال بودیم.

* هشت سال پیش سالن می خواستیم حالا تهویه

داودی به گرمای عجیب و شرایط بد بازی با قزاقستان هم اشاره کرد و به جی پلاس گفت: « شرایط خیلی بدی بود. انتظاراتمان دیگر دارد به حداقل می رسد. یادم نمی رود سال 2010 در جریان رقابت های جام جهانی، رئیس وقت ورزش کشور به سالن آمد و از او یک سالن خوب خواستیم. حالا هشت سال گذشته اما سالن که نداریم هیچ، درخواستمان رسیده به یک سیستم تهویه خوب و شرایط حداقلی برای برگزاری رقابت هایی در حد مقدماتی جام جهانی.