ما معمولا حمله قلبی و ایست قلبی را مترادف می‌دانیم اما واقعیت این است که این دو با یکدیگر تفاوت دارند.
به گزارش جی پلاس، در ادامه با تفاوت‌های اساسی حمله و ایست قلبی آشنا می‌شوید:
حمله قلبی چیست؟
انسداد در مسیرگردش خون عامل حمله قلبی است. در این حالت، ایجاد لخته خون در سرخرگ‌ها جریان خون را متوقف می‌کند. در طول حمله قلبی، قلب به ضربان خود ادامه می‌دهد اما به دلیل این‌که مسیر گردش خون مسدود است، پمپاژ خون حاوی اکسیژن به‌درستی صورت نمی‌گیرد. این شرایط همچنین توقف کار سلول‌های قلبی را به دنبال دارد. هرچقدر درمان حمله قلبی دیرتر صورت بگیرد، آسیبی که به قلب وارد می‌شود بیشتر خواهد بود.
ایست قلبی چیست؟
ایست قلبی یا فیبریلاسیون بطنی مشکلی در ریتم قلب است که باعث می‌شود ضربان قلب با سرعت و تکانه‌های الکتریکی نامنظم صورت بگیرد. این انقباضات نامنظم معمولا در نهایت به ایست کامل قلب منجر می‌شود. ایست قلبی به‌صورت نسبتا ناگهانی اتفاق می‌افتد. به‌دلیل اختلال در دریافت خون در سراسر بدن، بیمار از حال می‌رود، قادر به نفس کشیدن نیست و نبض ندارد. در این حالت بیمار به مراقبت‌های فوری پزشکی نیاز دارد.
هنگام حمله قلبی چه باید کرد؟
تماس با اورژانس اولین کاری است که در این شرایط باید انجام شود. اگر به آسپیرین حساسیت ندارید بهتر است یک قرص آسپیرین بجوید یا ببلعید. توصیه می‌شود هیچ‌کدام از علائم بیمار نادیده گرفته نشود.
هنگام ایست قلبی چه اقداماتی باید انجام شود؟
بلافاصله بعد از ایست قلبی، بیمار ازحال می‌رود. در صورتی که بیمار نبض و تنفس دارد، آنها را چک کنید و با مراکز اورژانس تماس بگیرید. در شرایطی که بیمار تنفس ندارد احیای قلبی ریوی، به تداوم گردش خون حاوی اکسیژن در بدن بیمار کمک و از وارد آمدن آسیب جدی به مغز و یا مرگ بیمار جلوگیری می‌کند. فشار دادن مرکز قفسه سینه باید محکم و سریع با سرعت ۱۰۰ بار در دقیقه انجام شود.
