امام خمینی با تاکید بر اینکه ضیافت الهی همه اش ترک است، ترک شهوات، ترک منیت ها، ترک خودی ها و... گفت: باید حساب کنیم ببینیم در این مهمانخانه وارد شدیم یا نه؟
به گزارش خبرنگار تاریخ و اندیشه جی پلاس، امام خمینی در جمع مسئولان نظام که در حسینیه جماران و روز عید سعید فطر 1408 قمری مطابق با بیست و هفتم اردیبهشت ماه 67 صورت گرفت، با تبریک این عید بزرگ به همه ملت ایران، گفت:
«چیزى که من مى خواهم عرض کنم، راجع به یک فقره از این خطبه اى است که رسول اکرم در ماه رمضان فرموده اند. یک جمله از او این است که خداوند شماها را مهمان کرده است، دعوت کرده است شما را به ضیافت، شماها در ماه مبارک مهمان خدا هستید؛ مهماندار خداست و مخلوق مهمان او است. البته این ضیافت نسبت به اولیاء کُمّل الهى به آن نحوى نیست که ما تخیل کنیم، یا دست ما به او برسد. ما باید حساب کنیم ببینیم که این ضیافت چى بوده است و ما چقدر راه یافتیم به این ضیافت. در عین حالى که همه عالم تحت رحمت الهى است و هر چه هست رحمت اوست و رحمت او به هر چیز واسع است، لکن باب ضیافت، یک باب دیگر است، دعوت به ضیافت یک مسئله دیگرى است.
این ضیافت، همه اش ترک است؛ ترک شهوات از قبیل خوردنیها، نوشیدنیها و جهات دیگرى که شهوات انسان اقتضا مى کند. خداوند دعوت کرده است ما را به اینکه شما باید وارد بشوید در این میهمانخانه و این ضیافت هم جز ترک، چیزى نیست؛ ترک هواها، ترک خودیها، ترک منیها، منیتها. اینها همه در این میهمانخانه است و ما باید حساب کنیم ببینیم که آیا وارد شدیم در این میهمانخانه یا اصلًا، وارد نشدیم، راهمان دادند به این ضیافتخانه یا نه، استفاده کردیم از این ضیافت الهى یا نه. البته حساب امثال من با کرام الکاتبین است. اما من به شما آقایان و به هر کس که این کلمات مى رسد و خصوصاً، طبقه جوان عرض مى کنم که آیا در این مهمانخانه رفتید؟ استفاده کردید؟ از شهوات خصوصاً شهوات معنوى چشم پوشیدید؟ یا اینکه مثل من هستید؟»
ایشان در بخش دیگری از سخنان خود بر اصلاح در جوانی تاکید کرده و افزود:
«جوانها متوجه باشند که در جوانى مى شود اصلاح کند انسان خودش را. هر مقدارى انسان سنش زیادتر مى شود، اقبالش به دنیا بیشتر مى شود. جوانها نزدیکترند به ملکوت. پیرها هر چه مى گذرد، هر چه بر عمرشان مى گذرد، هى اضافه مى شود یک چیزهایى که آنها را از خدا دور مى کند. شماها در فکر باشید که اگر از این ضیافت درست بیرون آمدید آن وقت عید دارید. عید مال کسى است که در این ضیافت راه یافته باشد استفاده کرده باشد از این ضیافت. همان طورى که شهوات ظاهرى را باید ترک بکند، از شهوات باطنى که بالاترین سد راه است براى انسان، باید از اینها جلوگیرى کند. تمام این مفاسدى که در عالم حاصل مى شود، براى این است که در این ضیافت وارد نشده اند یا اگر وارد شده اند استفاده نکرده اند. خطاب به همه مردم است، همه دعوت شدید به ضیافت اللَّه، همه مهمان خدا هستید و مهمانى به ترک است. اگر ذره اى هواى نفس در انسان باشد، این به مهمانى وارد نشده است یا اگر وارد شده است استفاده نکرده است. تمام این جار و جنجالهایى که در دنیا مى بینید براى این است که استفاده از این ضیافت نکرده اند، در این مهمانى وارد نشده اند، دعوت خدا را قبول نکرده اند.
کوشش کنید که این دعوت را لبیک بگویید، راه به شما بدهند در اینجا و اگر چنانچه راه یافتید مسائل حل است. اینکه مسائل ما حل نمى شود، براى اینکه در ضیافت خدا وارد نشده ایم. در ماه رمضان اصلًا، وارد نشده ایم؛ یک ترک اکل و شربى کردیم، لکن آن که باید بشود نشده است. اگر هواهاى نفسانى بگذارد، انسان به حسب فطرت الهى است، فطرت، فطرت اللَّه است، همه هم توجه دارند به او، لکن این توجه به دنیا که توجه ثانوى است و اعوجاجى است، این جلوگیرى مى کند از آن مسائلى که باید باشد.
اگر مى بینید در دنیا جنگ و جدال است و در بین شما هم- خداى نخواسته- نمونه اش هست، بدانید که در این ضیافت وارد نشدید، ماه رمضان را ادراک نکردید. اقبال کرده است به شما ماه رمضان: اقْبَلَ عَلیکُمْ شَهْرُ اللَّه اما شما او را ردش کردید، پس زدید.»
