حضور جوان ها در ترکیب تیم ملی چه اجباری و چه اختیاری، حلقه گمشده را به تیم ایران باز گردانده و انگیزه را به این تیم داده تا مثل گذشته باخت هایش هم شیرین و قابل پذیرش باشد.
به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس؛ هشتمین مسابقه ایران در لیگ ملت های والیبال برابر برزیل بود. دیداری که درنهایت به برتری خفیف و نزدیک پر افتخارترین تیم دنیا با تیم پرتجربه اش انجامید و ترکیب جوان شده ایران هم به گرفتن دو ست و یک امتیاز بسنده کرد.
این بازی اگرچه با باخت همراه شد اما نکات جالب و حائز اهمیتی داشت که بد نیست به آن ها توجه کنیم. نکاتی که به جوان شدن ترکیب تیم ملی و همچنین عملکرد خوبش مقابل تیم خوب و آماده برزیل برمی گردد.
- توفیق اجباری
در اکثر امتیازهای بازی ایران برابر برزیل، سه یا چهار بازیکن جوان در ترکیب بودند. جوان هایی که سال گذشته در رده نوجوانان بازی می کردند و حالا سنشان مناسب رده جوانان است. بازیکنانی نظیر کاظمی، شریفی، توخته و حضرت پور که در مسابقه سنگین با تیم پر تجربه برزیل عملکرد درخشانی از خود بجا گذاشتند.
با این حال حضور تمام این بازیکنان خیلی هم به جوان گرایی مربوط نبود. به طور مثال صابر کاظمی، پشت خط زن چپ دست تیم ایران در شرایطی تمام بازی را در میدان حضور داشت که جایگزینی برایش وجود نداشت.
قطر پاسور اصلی تیم ایران یعنی امیر غفور به دلیل فشار بسیار زیادی که در هفت بازی گذشته متحمل شده، با مصدومیت مواجه شده و مشکلاتی در ناحیه زانو پیدا کرده. مشکلاتی که مشخص است آنقدر جدی هست که غفور را در تمام طول مسابقه با برزیل بیرون از زمین نگه دارد!
از طرف دیگر حضور لیبروی جوان تیم ایران یعنی حضرت پور بجای مرندی تا حدود زیادی هم به عملکرد نه چندان خوب نفر اصلی ایران بر می گردد. مرندی در دیدارهای گذشته هم آنقدرها در قامت یک لیبروی ششدانگ ظاهر نشد و از طرف دیگر حضرت پور و انگیزه بالایش کیفیت بهتری را به نمایش گذاشتند.
- بمب انگیزه
تیم ایران اگرچه به وضوح در میان هشت تیم برتر دنیا جا دارد اما هنوز با تیم های رده اول فاصله دارد. شاید در روزهای خوب و شرایط خاص توانسته برخی از آن ها را شکست دهد اما در نهایت و هنگام نتیجه گیری های مهم و حیاتی، این قدرت های اول دنیا بوده اند که ایران را شکست داده اند.
با تمام این ها، از همان روزهای اولی که والیبال ایران در جام جهانی 2011 با غلبه بر لهستان و صربستان در دنیا سر و صدا کرد، تا همین دیروز که برزیل با تجربه و پرمهره را با تیم جوانش تا یک قدمی شسکت برد، برگ برنده والیبال ایران انگیزه و روحیه بازیکنان بوده. روحیه ای که خوشه اش برای بازیکنان احساسی ایرانی در تمام رشته ها دو سر دارد. هم می تواند آن ها را به یک یا چند سطح بالاتر از کیفیتی که دارند برساند و هم می تواند کاری کند که نیمی از توانشان را هم در زمین نبینیم!
اضافه شدن چند جوان آن هم در پست های مختلف به تیم ایران، حلقه گمشده را به تیم ایران داد. حلقه گمشده ای که بدون شک انگیزه بوده و هست. چند سالی می شود که دیگر در چشم بازیکنان آنقدرها برق انگیزه را نمی بینیم و همه چیز طوری است که انگار برای رفع تکلیف به میدان می روند.
حضور این جوان ها و حتی نوجوان هایی نظیر توخته، یک بار دیگر تیم ایران را با انگیزه کرده. انگیزه ای که البته نفرات با تجربه ای نظیر معروف و دیگران را هم در کنار خود دارد و می تواند از آن استفاده کند.
- باخت های شیرین
روز گذشته بسیاری از رسانه های نوشتاری و تصویری از باختی گفتند و نوشتند که شیرین بود! چرا؟ چون جنگیدن و انگیزه جوان های ایران را دیدند و آن طرف میدان هم همه ستاره های کهنه کار برزیل را شناختند که با غلبه بر ایران صدرنشین لیگ ملت ها شدند!
همین نتیجه را اگر تیم اصلی ایران می گرفت آنقدرها اهمیت نداشت و خیلی هم شیرین نبود چون بارها برزیل را برده بودیم و بازی را هم به ست دوم کشانده بودیم. پس حالا که تیم اصلی ایران خیلی آماده نیست و همه چیز از نتیجه ها تا تصمیمات کولاکوویچ گویای این عدم آمادگی است، بهتر نیست که باقی دیدارها حتی سه بازی تهران را با همین ترکیب به میدان برویم و از نمایش جسورانه این بازیکنان هفده، نوزده و بیست ساله لذت ببریم؟ لذتی که البته در سال های آینده بسیار بهتر و شیرین ترش را خواهیم برد و بازیکنانی را در اوج جوانی در اختیار داریم که مملو از تجربه و کیفیت بالای فنی اند و میدان های بزرگی را هم تجربه کرده اند.
