سیاست های رئیس جدید والیبال سمت و سویی کاملا متفاوت با داورزنی دارد. تصمیم ها و اظهار نظرهای او در ماه های گذشته تضاد قابل توجهی با رئیس قبلی داشته و حالا هم که در حرف های ضیایی، رد و نشان اختلاف با داورزنی دیده می شود.
به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس؛ در والیبال ایران و ساختار مدیریتی اش اتفافات جالبی در حال افتادن است. رئیس جدید فدراسیون که البته چند ماهی از آغاز دوران چهارساله اش می گذرد، خط مشیئی را دنبال می کند که بررسی آن می تواند نکات زیادی را در اختیارمان بگذارد. خط مشیئی که در ظاهر و باطن اختلاف قابل توجهی را مدیریت گذشته فدراسیون والیبال دارد. اختلافی که گویا رفته رفته دارد علنی می شود و مشخص نیست چه زمانی سر باز کند و به چالش جدی تبدیل شود.
***
شیوه مدیریتی ضیایی که همه او را جانشین داورزنی می دانستند، در ماه های گذشته کاملا رئیس پیشین است؛ در عین حال که واضح است که ضیایی بخش عمده موفقیت قاطعش در انتخابات را مدیون حمایت پیدا و پنهان داورزنی بود اما هر چه زمان به جلو می رود، شواهد از اختلاف صد و هشتاد درجه ای بین مسیر این دو نفر حکایت می کند.
***
ضیایی در ماه های گذشته، بیش از هرچیز مشغول جابجایی ها در فدراسیون بوده و نفراتی که بعضا ده سال یا بیشتر با داورزنی کار می کردند را به خانه فرستاده است. او یکی یکی مدیران فدراسیون را تعویض کرده و در آخرین تغییرات قرار است دبیرش را هم عوض کند. تنها نفری که از همکاران اصلی داورزنی در فدراسیون باقی مانده، امیر خوش خبر - سرپرست تیم ملی است که آن هم بعید نیست پس از تورنمنت های امسال از والیبال برود.
***
شیوه مدیریت داورزنی بیش از هر چیز تفویذی بود. او در دوران مدیریتش، محمود افشاردوست و امیر خوش خبر را به عنوان دو بازوی اصلی خود معرفی کرد و به آن ها میدان می داد. شاید در پشت پرده شیوه دیگری داشت اما در ظاهر به همکارانش پر و بال می داد. او همچنین میدان را چه در بخش باشگاه داری و چه در بخش های دیگر آزاد گذاشت. شاید هم ایرادهای جدی به کارش وارد بود اما اقتصاد والیبال تکان خورد و اسپانسرهای سرمایه دار به والیبال آمدند.
ضیایی اما از همان ابتدا سیاستی انقباضی را از خودش نشان داده؛ هنوز تصمیم و عمل خاصی از او ندیده ایم اما صحبت از بی نتیجه بودن میزبانی تور جهانی ساحلی در کیش و ایجاد محدودیت برای جذب ملی پوشان، نشان می دهد که شیوه نگاه او به مقوله مدیریت در والیبال، فاصله زیادی با اندیشه های داورزنی دارد.
***
درستی و غلطی هیچ کدام از این اندیشه ها مطلق نیست و واضح است هر کدام مزایا و معایبی دارد. غرض از نشان دادن این ها، تفاوت تفکر مدیریتی دو نفری است که قرار بوده یکی ادامه دهنده راه دیگری باشد. اتفاقی که در عمل نیفتاده و بسیار بعید است بیفتد.
ضیایی که امروز در راس والیبال قرار دارد، بر عکس مدیر قبلی اعتقاد چندانی به رسانه و مدیا ندارد و معتقد است فعالیت فدراسیون در شبکه های مجازی نظیر تلگرام و اینستاگرام عبث و بیهوده است! خودش کمتر مصاحبه می کند و البته تلاش هم نمی کند انتقادهای مطرح شده در رسانه ها را به خوبی پاسخ داده و مدیریت کند.
***
ضیایی در عمل خودش را وامدار داورزنی نشان نداده. اتفاقی که خیلی هم بد نیست و داشتن استقلال از جانب او را می توان به فال نیک هم گرفت. اما نکته ای که در این میان نگران کننده است، اختلاف احتمالی بین این دو نفر است که دود آن قبل از هر چیز به چشم والیبال می رود.
حالا نشانه های این اختلاف را کجا می توان یافت؟ اختلاف سلیقه ها می تواند آرام آرام باعث بروز اصطحکاک بین معاون قهرمانی وزارت ورزش و رئیس فدراسیون شود. کما اینکه یکی از اظهار نظرهای اخیر ضیایی هم این احتمال را شدت می بخشد.
ضیایی اخیرا در واکنش به سفر داورزنی به لوزان و شرکت در اجلاس فدراسیون جهانی به عنوان یکی از اعضای هیئت رئیسه گفته بود: «این موضوع ارتباطی به ما ندارد. داورزنی به واسطه عضویتش در هیأت رئیسه فدراسیون جهانی در جلسات حضور پیدا می‌کند. زمان این جلسات از قبل تعیین شده است. من از خروجی این جلسه اطلاعی ندارم. ضمن اینکه مصوبات کمیسیون مالی فدراسیون جهانی به ما مربوط نمی‌شود. اگر اطلاعاتی از این جلسه می‌خواهید باید از داورزنی سوال کنید!»
***
به گزارش جی پلاس؛ این صحبت ها در حالی مطرح شده که از سفر داورزنی به لوزان حتی یک خط خبر هم روی سایت فدراسیون قرار نگرفت و این نهاد کوچکترین اشاره ای به حضور او در اجلاس فدراسیون جهانی نکرده است!
حالا سوال اینجاست که این اظهار نظر را هم باید کنار دیگر صحبت های تند او قرار دهیم یا آن را نشانه ای بدانیم از زاویه ای که مدیران قبلی و کنونی والیبال با یکدیگر پیدا کرده اند؟
