امام خمینی: ماه شعبان ماه امامت است و ماه رمضان ماه نبوت
امام خمینی با اشاره به اینکه ما تابع ائمه (ع) هستیم می گوید: ما قائل به این هستیم که نور نبوت و نور امامت از صدر خلقت بوده است و تا آخر بوده است.
به گزارش خبرنگار تاریخ و اندیشه جی پلاس، روز بیست و پنجم فروردین ماه سال 66 مطابق با نیمه شعبان، سرپرست بنیاد شهید و جمعی از خانواده های شهدا از لبنان و بعضی از شهرهای کشور و جمعی دیگر از مسئولان نظام برای عرض تبریک و دیدار با امام در حسینیه جماران حاضر شدند. در این دیدار امام با اشاره به اینکه ماه شعبان ماه امامت است، می فرماید:
«این عید سعید بر همه مسلمین جهان و مستضعفان مبارک باد. ما در ماه شعبان هستیم و چند روز دیگر در ماه رمضان واقع مى شویم. ماه رمضان، ماه نبوت است و ماه شعبان، ماه امامت. ماه رمضان، لیلة القدر دارد و ماه شعبان، شب نیمه شعبان دارد که تالى لیلة القدر است. ماه رمضان مبارک است؛ براى اینکه لیلة القدر [دارد] و ماه شعبان مبارک است؛ براى اینکه نیمه شعبان دارد. ماه رمضان مبارک است؛ براى اینکه نزول وحى در او شده است یا به عبارت دیگر، معنویت رسول خدا وحى را نازل کرده است. و ماه شعبان معظم است؛ براى اینکه ماه ادامه همان معنویات ماه رمضان است. این ماه مبارک رمضان جلوه لیلة القدر است که تمام حقایق و معانى در او جمع است. و ماه شعبان، ماه امامان است که ادامه همان است. در ماه مبارک رمضان، مقام رسول اکرم- صلى اللَّه علیه و آله و سلم- به ولایت کلى الهى بالأصالة تمام برکات را در این جهان بسط داده است. و ماه شعبان، که ماه امامان است، به برکت ولایت مطلقه، به تبع رسول اللَّه همان معانى را ادامه مى دهد.»
سپس ایشان این دو ماه شریف را مبارک دانسته و اضافه می کند:
«پس ماه رمضان ماهى است که تمام پرده ها را دریده است و وارد شده است جبرئیل امین بر رسول خدا و به عبارت دیگر، وارد کرده است پیغمبر اکرم جبرئیل امین را در دنیا. و ماه شعبان، ماه ولایت است و همه این معانى را ادامه مى دهد. ماه رمضان مبارک است که قرآن بر او وارد شده است. و ماه شعبان مبارک است که ادعیه ائمه- علیهم السلام- در او وارد شده است. ماه مبارک رمضان [است] که قرآن را وارد کرده است. قرآن مشتمل بر تمام معارف است و تمام مایحتاج بشر است و ماه شعبان، که ماه امامان است، ادامه همان حقیقت است و همان معانى در تمام دوره ها.»
امام خمینی به اسرار موجود در قران و ادعیه اشاره کرده و ادامه می دهد:
آن چیزى که در قرآن به طور اسرار است، در ادعیه ائمه ما به طور اسرار است. در دعاى شعبانیه مى خوانیم که عرض مى کند به خدا: وَ اجْعَلْنی مِمَّنْ نادَیْتَهُ فَأَجابَکَ وَ لاحَظْتَهُ فَصَعِقَ لِجَلالِکَ فَناجَیْتَهُ سِرّاً وَ عَمِلَ لَکَ جَهْراً.(1) مسئله «صعق» را مى آورد در میان؛ همان معنایى که در قرآن کریم راجع به حضرت موسى مى گوید: فَلَمّا تَجَلّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ(2) و موسى در «صعق» واقع شد. این ماه صعق است و این هم ماهى است که همان صعق را مى خواهد. این ماه تجلى الهى است بر پیغمبر اکرم و این ماه تجلى الهى به تبع پیغمبر اکرم بر امامان است.
حضرت مهدى- سلام اللَّه علیه- ابعاد مختلفه دارد که آنچه که براى بشر واقع شده است، بعض ابعاد اوست؛ چنانچه آنچه از قرآن و پیغمبر اکرم براى بشر معلوم شده است، بعض ابعاد آن معنویات است؛ معنویاتى در قرآن است که براى هیچ کس جز پیغمبر اکرم و کسانى که شاگرد او هستند و از او استفاده کرده اند، کشف نشده است. و در ادعیه ما مسائلى است که همان طور است؛ همان طورى که رسول اکرم به حسب واقع، حاکم بر جمیع موجودات است؛ حضرت مهدى همان طور حاکم بر جمیع موجودات است. آن خاتم رسل است و این خاتم ولایت. آن خاتم ولایت کلى بالأصاله است و این خاتم ولایت کلى به تبعیت است. پس این دو ماه، ماههایى هستند که باید ما راجع به آنها احترام قائل بشویم و ادعیه اى [را] که در این ماه مبارک؛ ماه معظم شعبان وارد شده است و پس از آن در ماه مبارک رمضان وارد شده است بخوانیم و درش تدبر کنیم.»
ایشان مناجات شعبانیه را از کم نظیرترین دعاها می داند و می گوید:
«مفسرانى که اهل این معانى هستند، ادعیه ائمه را تفسیر کنند! مناجات شعبانیه از مناجاتهایى است که کم نظیر است؛ مثل دعاى ابوحمزه که از حضرت سجاد وارد شده است، آن هم کم نظیر است و این هم کم نظیر است. دعاى کمیل در شعبان وارد شده است و یکى از ادعیه اى است که در پانزده شعبان، شب پانزده شعبان خوانده مى شود، مشتمل بر اسرارى است که دست ما از آن کوتاه است. از ائمه هدى ادعیه اى وارد شده است که مضامین آنها را باید تأمل کرد، و آنهایى که اهل نظر هستند، اهل معرفت هستند بر آنها شرح کنند؛ آنها را به مردم ارائه بدهند، اگر چه هیچ کس نمى تواند آن چیزى [را] که به حسب واقع هست، شرح کند.
ما از این مسأله باید بگذریم و همان اکتفا کنیم به اینکه ما تابع هستیم. و ما قائل به این هستیم که نور نبوت و نور امامت از صدر خلقت بوده است و تا آخر خواهد بود.»
1. «مرا از کسانى قرار ده که او را ندا دادى پس تو را اجابت کرد و او را دیدى، پس براى جلال تو بیهوش شد، و مناجات پنهانى کردى و او براى تو آشکارا عمل کرد». مفاتیح الجنان؛ اعمال مشترکه ماه شعبان، مناجات شعبانیه.
2. سوره اعراف، آیه 143: پس چون خداوند بر کوه تجلى کرد.
صحیفه امام؛ ج 20، ص 248-250
دیدگاه تان را بنویسید