پژمان جمشیدی: مسائل جنسی و سیاست می‌تواند مردم را بخنداند/ ما نمی‌توانیم به‌صورت مستقیم به آن‌ها بپردازیم

به گزارش جی پلاس، پرونده حرفه ای سال 96 خود را با یک اتفاق قابل توجه بست. کاندیدشدن او در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر گرچه سندی بود بر توانمندی اش در حوزه بازیگری، اما حاشیه هایی را برای او به همراه داشت. پژمان جمشیدی در مقابل این اتفاق واکنشی نشان نداد و ترجیح داد سال 96 را با سکوت به پایان برساند اما حالا در آغاز سال 97 با فیلم سینمایی«لونه زنبور» به کارگردانی برزو نیک نژاد تجربه حضور مجدد در اکران عید نوروز را پیدا کرده، فیلمی که توانسته از اقبال مخاطب عام سینما بهره مند شود. با پژمان جمشیدی که اینبار با محسن کیایی زوج کمدی جدیدی را به پرده سینما معرفی کردند به گفتگو نشستیم و او در اولین مصاحبه خود در سال جدید از «لونه زنبور » و کم و کیف آن، سینمای کمدی و حتی جشنواره فجر می گوید.

در فیلم «لونه زنبور» با محسن کیایی زوج جدیدی را به معرض تماشا گذاشتید این در حالی است که شما پیش از این، چنین تجربه ای را با سام درخشانی داشتید تجربه ای که در هر دو حوزه سینما و تلویزیون موفق بود. همکاری با محسن کیایی چطور بود و چه فاکتورهایی را لحاظ کردید تا این ترکیب جدید موفق و حتی شاید قابل تکرار در سینما باشد؟ 
 

به واسطه سابقه همکاری با محسن کیایی در تئاتر و شناختی که از او داشتم تعامل خوبی با هم برقرار کردیم. محسن فوق العاده زوج خوبی است و من بسیار دوستش دارم فکر میکنم همه این ها باعث شد تا روابط موجود در فیلم هم به خوبی شکل بگیرد و مورد پذیرش مخاطب باشد . 

جا دارد به این نکته اشاره کنم فیلم از آنچه در فیلمنامه بود ریتم بهتری دارد علت آن هم محسن کیایی است. محسن به دلیل اینکه خودش فیلمنامه این اثر را به نگارش درآورده بود و در عین حال ایفای یکی از نقش های اصلی را بر عهده داشت در بروز این اتفاق نقش مهمی داشت. ما هر روز قبل از ضبط پلان ها اتود میزدیم و تعامل بین ما باعث شد تا در نهایت اتفاق خوب و رضایت بخشی برای کل فیلم بیفتد . 

محسن کیایی نگارش فیلمنامه را بر عهده داشت و از طرفی بواسطه بازی در«لونه زنبور» از صفر تا صد فیلمبرداری حضور داشته، این اتفاق باعث نشد تا خلاقیت و عملکردتان در ارائه نقش تا حدی از زیر فیلتر او بگذرد و یا محدود شود؟ 
محسن کیایی نسبت به خصوصیات اخلاقی من شناخت کامل داشت و ما از ابتدا با هم در مورد فاکتورهایی برای شخصیت صابر صحبت و توافق کرده بودیم از جمله اتفاقی که برای چشم او میفتد در مجموع خیلی از مواردی که در فیلم وجود دارد قبل از اینکه پروژه شروع شود بر سر آن با هم به توافق رسیده بودیم . 

به کارنامه کاری شما که نگاه میکنیم جز بازیگرانی هستید که معمولا زوج هنری در کنار خود دارید تمایل خودتان به این سمت است؟ انحصار طلبی در این مورد ندارید که فقط خودتان کاراکتر اصلی یک اثر باشید؟ 
اینکه معمولا بازیگری در کنار من باشد و به صورت زوج هنری دیده شویم کاملا اتفاقی بوده و اصلا اینطور نبوده که من فیلمنامه هایم را بر این اساس انتخاب کنم البته گاردی نسبت به این مسئله ندارم چرا که این بده و بستان ها را در کمدی میپسندم.

گاهی زوج های هنری در دراز مدت ماندگار تر و اگر بخواهیم مقطعی هم نگاه کنیم پول ساز تر هستند ... 
به هر حال اینکه طرف مقابل چه کسی است، اهمیت دارد. باید درک دو طرفه و شناخت کافی وجود داشته باشد. کمدی خیلی به ریتم و حال موجود بستگی دارد. میشود در کسری از ثانیه آن کمدی شکل بگیرد و یا بسوزد و از بین برود. به طور کل بدم نمی آید با کسانی که همدیگر را خوب میشناسیم و چه از جهات حرفه ای و چه شخصیتی تناسب داریم این تجربه را تکرار کنم .

برخی از کاراکتر های مکمل«لونه زنبور»حضورشان چندان توجیهی ندارد و بار اصلی کمدی کار روی دوش شما و محسن کیایی است، این اتفاق چقدر برای خودتان محسوس بوده است؟

سکانس هایی که من، محسن کیایی و هومن برق نورد هر سه در آن بازی داشتیم را بسیار دوست دارم. در مورد بقیه کاراکتر ها هم فکر میکنم هر کسی سر جای خودش است اما شاید سکانس هایی که از فیلم حذف شد، کمی در شخصیت پردازی نقشی که بهاره کیان افشار آن را ایفا می کرد تاثیر داشت و به ضرر آن شد . 

حذف بخشی از سکانس ها بخاطر ممیزی بود یا دلیل دیگری داشت؟

بخشی از آن بخاطر ممیزی بود و بخشی دیگر بر حسب تشخیص بروز نیک نژاد اتفاق افتاد که به نظرم تشخیص درستی بود چرا که هدف خسته نشدن مخاطب و شروع زودتر سکانس های مربوط به کلانتری بود . 

این اتفاق آسیبی به کلیت اثر نزد و یا به ابعاد شخصیتی که ایفا میکردید؟

فکر میکنم اگر آن سکانس ها حذف نمی شد، دلیل رابطه شخصیت مرتضی، صابر و دختری که بهاره کیان افشار نقش آن را ایفا میکرد بهتر فهمیده میشد و مخاطب راحت تر علت احتیاج آن ها به هم را درک می‌کرد . 

«لونه زنبور» به لحاظ داستان فضای چندان متفاوتی را به مخاطب نشان نمی دهد اما پژمان جمشیدی دارد که نقطه قوت آن بوده و خوشبختانه هنوز در کمدی به تکرار نیفتاده است. بازی تان را در ادامه و در سطح کار های دیگرتان میدانید یا سعی کردید تفاوتی را ایجاد کنید؟

نمی توانم در مورد بازی خودم چیزی بگویم من کاری را که خواسته شده انجام دادم اما اگر اسمش خودشیفتگی گذاشته نشود من «خوب، بد، جلف» و حضورم در آن را دوست داشتم. به هر حال شخصیت من در « لونه زنبور » با «خوب، بد، جلف» بسیار متفاوت است آنجا نقش چیز دیگری را مطالبه میکرد اینجا هم چیز دیگری ... 
همواره سعی کردم آنچه را که خواسته شده ایفا کنم اما در مورد خوب یا بد بودن آن باید کارشناسان نظر دهند . این نکته را هم درباره داستان لونه زنبور بگویم شاید خط کلی داستان «لونه زنبور » تکراری باشد اما در بطن آن موقعیت ها و دیالوگ هایی وجود دارد که جذاب و حتی نو است و می تواند مخاطب را با قصه همراه کند . 

حضورتان در «لونه زنبور» بواسطه محسن کیایی و متن او بود یا انتخاب برزو نیک نژاد؟ همکاری با برزو نیک نژاد کارگردانی که وزنه تلویزیونی سنگین تری نسبت به سینما دارد چطور بود؟

فیلمنامه را وقتی خواندم بسیار دوست داشتم و به محسن کیایی اعتماد کردم. در ابتدا برزو نیک نژاد را در حد یک کارگردان میشناختم و از او فیلم «زاپاس» را دیده بودم در طول فیلمبرداری با او بیشتر آشنا شدم و از این آشنایی بسیار خوشحال هستم. خوشبختانه تعامل بسیار خوبی در روند تولید داشتیم و به نظرم همین تعامل من، محسن و برزو نیک نژاد در پیشبرد فیلمبرداری موثر بود . 

تصور میکنید اگر«لونه زنبور» در عید اکران نمیشد باز هم به همین میزان مورد اقبال عمومی قرار میگرفت؟ 
اتفاقا به نظرم «لونه زنبور » در زمان خوبی اکران نشد به دلیل اینکه بیشتر فیلم هایی که در حال حاضر روی پرده هستند آثار شاخصی به حساب می آیند که یا کارگردان های خوب و به نامی دارند و یا تبلیغات شان گسترده بوده و بواسطه حضور در جشنواره فجر خیلی از نگاه ها را به خود معطوف کردند. اما «لونه زنبور » فیلمی بود که بدون حضور در جشنواره اکران شد به هر حال این کار ما را بسیار سخت می کند . 

اما به هر حال گستردگی مخاطب در ایام عید بیش از سایر روزهای سال است و تجربه نشان داده کمدی ها در اکران عید فروش قابل قبول تری داشتند ...

البته استقبال در عید امسال به نسبت سال های گذشته بسیار کمتر بود. به نظرم فیلم کمدی در تمام ایام سال می تواند خوب بفروشد اما رقابت میان فیلم ها بحث مهم تری است. اگر دقت کنیم میبینیم پیش از این، فیلم های کمدی متوسطی بودند که چون رقیب سرسختی در دوره اکران نداشتند خوب فروختند. مهم این است که فیلم در کنار چه کارهایی فرصت اکران پیدا میکند. به هر حال مخاطب سینما همه فیلم ها را که نمیبیند و باید انتخاب کند اگر فیلم در مقطع زمانی اکران شود که رقیبی نداشته باشد فرصت دیده شدن بیشتری هم خواهد داشت.

در حال حاضر رقابت کار شما با دو فیلم «مصادره» و «خرگیوش» است، این دو کار را تماشا کردید؟

نه، متاسفانه این فیلم ها را ندیدم اما بدیهی است هر کدام برای بیشتر دیده شدن تلاش خود را میکنند. فیلم سینمایی «مصادره» فاکتورهایی دارد که توانسته مخاطب زیادی را جذب کند و «خرگیوش» هم فروش نسبتا خوبی داشته و امیدوارم بهتر هم بشود. در کل رقابت مثبتی است و امیدوارم همه فیلم ها با اقبال عمومی مواجه شود . 


انتخاب و اعلام اسم شما به عنوان یکی از کاندیدهای جشنواره فیلم فجر پیشین حواشی را از طرف برخی به همراه داشت اما شما سکوت کردید و پاسخی ندادید همچنان قصد ندارید در این مورد صحبت کنید؟

ترجیح می دهم همچنان سکوت کنم. واقعا شعار نمیدهم اما اصلا به این مسئله فکر نمیکنم و سعی میکنم همواره کاری را که درست است انجام دهم . 


حتی کاندید شدن تان باعث نشد بحث جشنواره و گرفتن سیمرغ برایتان جدی تر از سابق شود و یا تغییری در مسیر و انتخاب هایتان ایجاد کنید؟

طبیعتا سیمرغ همه چیز نیست، همیشه تلاشم را میکنم، از ابتدای شروع فعالیتم تا الان همواره سعی کردم درست ظاهر شوم. در هر صورت هر تشویقی دلنشین است و من هم به راهم ادامه میدهم الباقی آن با خدا است .

از«لونه زنبور» کمی فاصله بگیریم و کمی موضوع بحث را گسترده تر کنیم؛ در اغلب آثار کمدی که روی پرده سینما میرود بهانه خنده مردم شوخی های دو پهلویی بوده که یک بعدش مثبت هجده است و مردم هم به همان میخندند. دستمایه دیگری برای خنداندن مردم وجود ندارد؟

 متاسفانه کار فیلمنامه نویسان ما هم برای نزدیک شدن به این دو مقوله خیلی سخت است. به طور مثال سریال «دایی جان ناپلئون» یکی ازبهترین سریال های کمدی تاریخ تلویزیون بوده که از ذهن مخاطبانش همچنان پاک نشده، دقت کنید بخش بزرگی از شوخی های آن مربوط به این مسائل است. مسائل جنسی و سیاست می تواند مردم را بخنداند و نباید منکر این شد اما به هر حال ما نمی توانیم به صورت مستقیم به آن ها بپردازیم در نتیجه به شکل موقعیت ها و دیالوگ های دو پهلویی به آثار سینمایی راه پیدا می کنند تا مردم بواسطه هوش خود آن را دریابند .