معمای حمایت کی‌روش از نکونام برای سرمربیگری تیم امید

به گزارش جی پلاس؛ جنگ تازه ای بر سر نیمکت تیم ملی امید به راه افتاده است. امید نمازی از آن سر دنیا به ایران آمده تا این نیمکت را تصاحب کند. قطعا چهره های مهم دیگری هم هستند که بی صبرانه منتظرند تا به این نیمکت برسند. تیم ملی امید، با انگیزه صعود به المپیک آن هم بعد از چند دهه، تبدیل به یک وسوسه بزرگ برای بعضی از مربیان شده است و در این بین، شایعات زیادی درباره آینده اش شنیده می شود. چندی قبل امید نمازی فاش کرد بعد از سال ها اختلاف با کی روش، به صورت تلفنی به این مربی صحبت کرده و مشکلات را کنار گذاشته اند. کی روش همان روز تصور کرده بود نمازی چون قرار است مربی تیم ملی امید شود تلاش کرده تا دوباره پلی بزند و اوضاع بین شان را به حالت عادی بازگرداند. فدراسیون فوتبال از ابتدای انتخاب سرمربی این تیم، پای کی روش را وسط کشیده بود؛ چه یکی دو بار مسئولان کمیته فنی به مربیانی که گزینه بودند، این حرف را زدند. بحث این بود که آنها نظر می دهند و در نهایت گزینه نهایی را معرفی می کنند ولی این کی روش است که باید نظر نهایی را بدهد. از آن سو کارلوس چنین اعتقادی نداشت. او همواره می گفت چنین قدرتی برایشان متصور نشده اند و مثل خیلی های دیگر اعتقاد داشت هیات رئیسه فدراسیون فوتبال باید نفر نهایی را تصویب کند و روی نیمکت تیم امید بنشاند. امید نمازی یکی از گزینه هایی بود که حتی حاضر شد به خاطر نیمکت تیم امید بی خیال نیمکت تیم زیر 18 ساله های آمریکا شود و به ایران بازگردد اما آخر این قصه، جنگی به همراه داشت که باعث شد تا کی روش بیانیه ای صادر کند. نمازی گفت تهدید کرده او باشد، از تیم امید حمایت نمی کند و مثل بعضی از منتقدان همیشگی کارلوس جمله «او ارباب فدراسیون است» را به زبان آورد. در واقع با این اظهارات نمازی به طور کامل پرونده خود را در فدراسیون بست. در ادامه کی روش بیانیه ای صادر کرد و نکونام را گزینه مستحق نیمکت تیم ملی دانست. او در بیانیه بامدادی خود نوشت: «شخصی که من تا به امروز همیشه از او حمایت کرده‌ام و به معنای واقعی اعتقاد دارم که در حال حاضر توانایی رهبری بازیکنان برتر آینده ایران را دارد، جواد نکونام است. »

نکونام در دو ماه گذشته چند بار با مسئولان فدراسیون فوتبال جلسه داشت و حتی گفته می شد قرار است سرمربی تیم ملی امید شود. پس از آنکه او سرمربی تیم نساجی مازندران شد، خبری روی خروجی بعضی خبرگزاری ها قرار گرفت مبنی بر اینکه او پیشنهاد سرمربیگری تیم ملی جوانان را رد کرده است. در این خبر ذکر شده بوده ابتدا با نکونام برای نیمکت تیم امید صحبت شد ولی در ادامه مذاکرات به سمت دیگری رفت و در نهایت او شد گزینه سرمربیگری تیم ملی جوانان! یعنی اتفاقاتی افتاد تا نیمکت تیم ملی امید به این مربی نرسد. طبیعتا اگر کی روش در آن روز به اندازه حالا از نکونام حمایت می کرد، شاید مسیر مذاکرات به این شکل عوض نمی شد تا نیمکت تیم ملی امید هم حالا اینقدر بلاتکلیف نباشد. از تابستان آینده ایران باید استارت خود را برای المپیک بزند و طبیعتا همین حالا هم برای برنامه ریزی دیر است.

آنچه به نظر می رسد هنوز ابهاماتی بین کی روش و نکونام وجود دارد. ناگفته پیداست کاپیتان سابق تیم ملی هنوز از برکناری اش از نیمکت ایران ناراحت است. بی شک او برکناری اش را به هیچ وجه شبیه به حمایتی نمی بینید که کی روش در بیانیه اش از آن حرف زده است. کارلوس گفته تا به امروز همیشه از نکونام حمایت کرده است ولی او دو سال قبل در اردوی امارات دستیارش را برکنار کرد و دیگر هیچگاه او را به تیم ملی بازنگرداند. شاید کی روش چنین جمله ای به زبان آورده تا خود را در ماجرای نرسیدن نکونام به نیمکت تیم امید تبرئه کند؛ چون خواه ناخواه، این شایعه وجود داشته که کارلوس درباره این نیمکت تصمیم گیرنده است. طبیعتا وقتی نکونام از معادلات تیم امید حذف شد، عادی بود که تصور کند کی روش در این مسئله نقش داشته است. شاید هم عده ای تلاش می کنند نام او را به نیمکت تیم امید گره بزنند تا راحت تر گزینه ها را کنار بزنند و به گزینه ای که مطلوب شان است برسند. 
شاید اگر هر مربی دیگری جای نکونام بود درست مثل امید نمازی، بعد از شروع مذاکرات درباره تیم امید و در نهایت کاندید شدن برای نیمکت جوانان، از کوره در می رفت و با توجه به چیزهایی که شنیده بود، مقابل کی روش می ایستاد ولی نکونام مثل تمام این دو سال سکوت کرد تا با سکوت خود به حفظ آرامش کمک کند اما بی شک او خیلی زود می تواند به این سوال پاسخ دهد؛ چرا او سرمربی تیم ملی امید نشد؟