امام در وصیتنامه خود فرزندانشان را به فرمانبرداری از مادرشان توصیه کرده و نوشته اند: «فرزندان من عموماً و احمد خصوصاً موظفند از مادر خود اطاعت کنند و با احترام با او رفتار کنند، و رضاى او را به دست آورند که خیر دنیا و آخرت آنها در آن است.».
جی پلاس: اول آبان ماه سال 56 بود که فرزند ارشد امام خمینی(س)، آیت الله سید مصطفی خمینی به طرز مشکوکی به شهادت رسید. بنابراین امام در تاریخ پانزدهم دی ماه همان سال، وصیتنامه دیگری نوشته و حجت الاسلام سید احمد خمینی را به عنوان وصی خود تعیین کردند. متن این وصیتنامه به شرح زیر است:
«بسم اللَّه الرحمن الرحیم
و الصلاة على محمد و آله الطاهرین و لعنة اللَّه على اعدائهم اجمعین.
چون با کمال تأسف فرزند بزرگم که وصى بود به رحمت ایزدى پیوست لهذا وصى خود نمودم، در حال صحت و سلامت، در تاریخ بیست و پنجم ماه محرّم الحرام 1398 فرزند خود نورچشم مکرم حاج سید احمد خمینى- ایّده اللَّه تعالى- را که پس از فوت و تجهیز به نحو متعارف، به امورى که توصیه مى کنم اقدام و عمل نماید؛ و از خداوند تعالى توفیق و سلامت و تأیید او را خواهانم:
1- کلیه وجوهى که در منزل و نزد آقاى خلخالى(1) و در قم نزد آقاى اخوى(2) موجود است، وجوه شرعیه و سهم مبارک امام- علیه السلام- و سهم سادات عظام است، و یک فلس(3) آنها از ورثه نیست و تکلیف آنها را در وصیت على حده تعیین نموده ام، و ورّاث این جانب حق معارضه با اوصیایى که امر وجوه شرعیه را به آنها واگذار نموده ام ندارند؛ و اگر نزد وکلاى من در هر جا وجوهى به اسم من بوده باید برسانند به اوصیا، یا به مرجع عادل.
2- کتب و اثاثى را که از کتابخانه این جانب و منزل، دولت ایران به غارت برده است اگر برگرداندند، آنچه اهدایى آقاى آقا نجفى مرعشى(4) بوده به کتابخانه ایشان برگردانند و بقیه به همین کتابخانه یا سایر کتابخانه ها واگذار شود. و کتبى که از خود این جانب غارت شده است، اگر برگشت، و کتبى که در نجف دارم در اختیار وصى است؛ هر چه مورد احتیاج اوست یا مورد احتیاج نورچشمى حسین پسر مرحوم مصطفى- رحمه اللَّه تعالى- بردارند و باقى را به یک کتابخانه واگذار کنند.
3- منزل شخصى که در قم دارم- نزدیک باغ قلعه- و جزئى مِلکى که در کَمَره(5) دارم و نمى دانم چى است و چقدر است و آقاى پسندیده اطلاع دارند، بین ورثه- کما فَرَضَه اللَّه - تقسیم شود ولى ورثه موظفند مادامى که مادرشان(6) در قید حیات است، اگر مایل باشد در آنجا اقامت کند، با او مزاحمت نکنند؛ و به عبارت دیگر سُکنى و منافع آن تا زمان حیات، حق ایشان و واگذار به ایشان نمودم و کسى حق مزاحمت ندارد.
4- اثاث البیت- غیر از کتاب که ذکر شد- واگذار نمودم پس از موت به مادر فرزندانم؛ و کسى حق مزاحمت ندارد.
5- دو- سه سال احتیاطاً نماز و روزه از قِبَل این جانب قضا شود، اگر در کَمَره مِلکى دارم یا منافع شخصى در آن، بدهند و الّا احمد تبرّع(7) کند و مختار است در این تبرّع.
6- کتب خطى این جانب را در صورت امکان طبع کنند؛ و اگر کسى خواست طبع کند در اختیار او بگذارند به طورى که ضایع نشود، خصوصاً کتب اخلاقى را.
7- فرزندان من عموماً و احمد خصوصاً موظفند از مادر خود اطاعت کنند و با احترام با او رفتار کنند، و رضاى او را به دست آورند که خیر دنیا و آخرت آنها در آن است. و اگر خواست مستقلًا زندگى کند، در صورت امکان، اسباب آن را فراهم کنند.
8- آخرین وصیت من آن است که فرزندان من با صلح و صفا، و مهر و وفا عمل کنند و با فرزندان و عیال مرحوم مصطفى- رحمه اللَّه- با کمال مهر و محبت رفتار نمایند؛ و احمد از همراهى با آنها- حتى المیسور و المقدور- مضایقه نکند.
از خداوند تعالى توفیق و تأیید همه را خواستار و امید است که خداوند تعالى همه را از شرور، خصوصاً از آلودگى به دنیا و زخارف آن، محفوظ نگه دارد. و امید آن دارم که پدر آلوده و عاصى و آثم خود را که با بار گران و گرفتارى فراوان دنیا را ترک و به سوى حضرت «قابل التّوب و غافر الذّنوب» کوچ نموده، از دعاى خیر و طلب مغفرت فراموش نکنند. «إنّه خیرُ معینٍ» و الحمد للَّه أوّلًا و آخراً و ظاهراً و باطناً. و السلام علیکم.
روح اللَّه الموسوی الخمینى»
صحیفه امام؛ ج3، ص292ـ294
1. شیخ نصرالله خلخالی، مسئول امور مالی امام در نجف.
2. آیت الله سید مرتضی پسندیده، برادر امام.
3. کمترین واحد پول خرد رایج در عراق.
4. آیت الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی.
5. نام سابق خمین و اطراف آن.
6. بانو خدیجه ثقفی، همسر امام.
7. در راه رضای خدا بخشیدن.
