حسن؛ پدر موشکی ایران یا پدر سادات یتیم؟!

جی پلاس ـ منصوره جاسبی: حسن رسیدگی به یتیمان و بی سرپرستان را در مکتب اهل بیت(ع) آموخته بود و بی آنکه آنها بدانند از میان سادات بی بضاعت که پدر را از دست داده بودند، 14 نفر را انتخاب و کفالتشان را بر عهده گرفته بود.

22 آبان ماه 90 بود که زاغه مهمات منفجر شد و حسن و تنی از همرزمانش را با خود راهی دیار شهدا کرد اما رسیدگی به حال این بچه ها نه تنها متوقف نشد که همچنان به وسیله خانواده حسن ادامه پیدا کرد.

سال 91 بود که یکی از همین بچه ها در کنکور سراسری قبول شد و تصمیم گرفت برای کسی که چند سالی است نقش پدری را برایش ایفا می کند نامه ای بنویسد و از او سپاسگزاری کند غافل از آنکه او یک سالی که در دیار شهدا آرمیده است. او از حسن هیچ نمی دانست تنها نامی می دانست و بس؛ نه اینکه او پدر علم موشکی ایران است که سال های سال خواب را از چشمان دشمنان این مرز و بوم گرفته است. متن نامه این فرزند به شرح زیر است:

«بسمه تعالی

با عرض سلام و احترام فراوان خدمت حامی عزیزم، حسن تهرانی مقدم!

از اینکه این‌جانب را مورد عنایات مهربانانه خود قرار می‌دهید کمال تشکر و قدردانی را دارم و این است که در سایه الطاف شما حامی عزیز است که همچنان به زندگی خود با امیدواری و نشاط ادامه داده و می‌توانم نسبت به مسائل و اتفاقاتی که در اطراف خودم بروز می‌دهد کارایی لازم را انجام دهم. هم اکنون با عنایات شما و خداوند متعال و دعاهای مادرم توانستم در دانشگاه امام حسین(ع) تهران تحصیل کرده و راه پیشرفت خود را هموار گردانم.

صحبت آخر اینکه چگونه تشکر کردن را نمی‌دانم ولی اینکه توسط یک نامه می‌توانم با شما رابطه برقرار کنم و تشکر کنم خدای خود را شکرگزارم و امیدوارم که خداوند متعال دعاهای بنده حقیر را واجب بداند و به شما و خانواده محترمتان سلامتی و توفیق عطا فرماید.

91/7/9»

او این نامه را به خیریه ای که واسطه بین او و سردار بود، نوشت.