شهید شاه سنایی شهادت را به چه چیز تشبیه کرده است؟

جی پلاس: علی از بچه های متولد اصفهان در سال 64 است که بعدها به نیروهای لشکر 14 امام حسین (ع) پیوست و به صورت داوطلبانه به دفاع از حریم اهل بیت(ع) پرداخت و سرانجام در سوریه به شهادت رسید. از وی وصیتنامه ای باقیمانده که عمق معرفت او را به تصویر کشیده، متن آن به شرح زیر است:

«شهادت لباس تک سایزی است که ما باید با اعمال و رفتار و اخلاص، خود را اندازه آن کنیم، ان شاءالله.

پروردگارا، من با تو عهد بستم که در دنیا به فرمان تو باشم. شهادت بر یگانگی و توحید تو می دهم که جز تو خدایی نیست. تو یگانه و بی همتایی، تو یکتا و شریکی نداری. گواهی می دهم که بهشت و جهنم حق است و موجود؛ و اقرار می کنم که حساب و کتاب و میزان و صراط حق است.

خدایا، تو را سپاس می گویم این لیاقت را به من عطا نمودی که پی به عظمت تو ببرم و حق را از باطل تشخیص دهم. آن گاه خانه و زندگی را رها کنم و به سوی تو هجرت نمایم و در صف رزمندگان و جهادگران راه تو حضور یابم و از مظلومان عالم دفاع کنم.

خدایا، امید آن دارم که سرخی خونم، سیاهی گناهانم را غسل دهد و پاک شدن از گناه موجب آن شود که در جمع شهدای اسلام سرافکنده نباشم.

در این راه کسی من را مجبور نکرد که از پدر و مادر عزیزتر از جانم و از همسر مهربان و یار و یاورم در سختی ها و اقوامم چشم بپوشم بلکه تنها برای رضای خدا و پیروی از ولایت فقیه و دفاع از مظلوم و نابود کردن دشمنان اسلام.

ای مردم، این جانها از خودمان نیست، آن را خداوند تبارک و تعالی به ما داده و روزی هم از همه می گیرد. پس اگر این بدن ها برای مرگ آفریده شده است، که چه بهتر که انسان در راه خدا کشته شود.

و اما برادران و خواهران دینی؛

به شما سفارش می کنم که به پیروی از ولایت فقیه و گوش دادن و عمل بی قید و شرط به فرمایشات ایشان و احترام به پدر و مادر که خیلی به گردن ما حق دارند، خواندن زیارت عاشورا، من خود هر صبح و شام زیارت عاشورا را می خواندم، نتیجه آن را در زندگی دیدم و از خدا بخواهید که به همه ما اشک چشم و دل مناجات عنایت کند، مخصوصا در مجالس روضه امام حسین (ع) اما پدر و مادر عزیز؛

من می دانم شما با چه زحمتی مرا بزرگ کردید. من هر چه دارم، به خاطر روزی حلالی است که شما سر سفره آوردید و تلاش کردم که شما را از خود راضی کنم اما نتوانستم و از شما می خواهم مرا حلال کنید و در نبود من صبر کنید و صبور باشید، مانند امام حسین(ع) و حضرت زینب(س).

و به خود افتخار کنید که چنین فرزندی تقدیم انقلاب کردید. من هم قول می دهم که اگر اختیار داشته باشم، شما را شفاعت کنم. و اگر خواستید در مراسم من گریه کنید، برای جوان امام حسین(ع) و شهدای دشت کربلا گریه کنید.

و بعد از من هوای همسر و فرزندم زهرا کوچولو را داشته باشید و صحبتی با همسر مهربانم؛

شما هم مرا حلال کنید. در این چند سالی که با هم بودیم، از شما جز احترام و بزرگی و پاکدامنی ندیدم. و از شما تشکر می کنم که یار و یاور من در سختی ها و رسیدن به خدا بودی. و از پدر و مادر هم تشکر می کنم که چنین دختری تربیت کردند.

و از شما می خواهم که زهرا کوچولو، نور چشم من را مانند خودت تربیت کنی و مسائل دینی را به او آموزش دهی و هوای پدر و مادرم را داشته باشی و در نبود من صبور باشی و خواهش می کنم که در مراسمم خود را کنترل کنی و الگو باشی. من هم شما را فراموش نخواهم کرد.

ای مهربان ترین همسر دنیا، خیلی دوستت دارم و شما را به خدای بزرگ می سپارم و امیدوارم که حضرت زهرا (س) شما را شفاعت کند.

ای همکاران و پاسداران سبزپوش؛

به خود افتخار کنید که در این نهاد مقدس مشغول به خدمت و در صف رزمندگان و جهادگران هستید. و دعا کنید که همگی عاقبت به خیر شویم. و از شما می خواهم که این حقیر را حلال کنید، مخصوصا بچه های بامرام گروهان تخریب و 20 روز از مرخصی های استحقاقی من را به خاطر کم کاری ها و کارهای شخصی که در وقت اداری انجام داده ام، کم کنید. اگر شهادت قسمتم شد، مرا در گلستان شهدا دفن کنید.

خواهر و برادران خوبم؛

شما مرا حلال کنید و سعی کنید در همه شرایط باعث سربلندی پدر و مادر باشید و جای خالی مرا در خانه برای پدر و مادر پر کنید. و در خانه با صدای بلند اذان بگویید و قرآن بخوانید و احترام پدر و مادر را فراموش نکنید که بهشت زیر پای مادران است و در مراسم من آبروداری کنید و هر کس در مراسم من شرکت کرد، احترام کنید.

و شما رفقا و بچه های محل و بچه های هیئت آل یاسین؛

قدر این جلسه ها را داشته باشید و سعی کنید در این جلسه ها شرکت کنید و شما را وصیت می کنم که در مورد دیگران قضاوت نکنید، ما همه در حال امتحان هستیم. امیدوارم که موفق باشید و این بنده حقیر را هم حلال کنید.

ما خانه به دوشان غم سیلاب نداریم

جز پسر فاطمه ارباب نداریم.

وصیتنامه شهید از سایت نوید شاهد آورده شده است.