سفر مجالی است برای رهایی روح از اسارت روزمرگی و استرس‌های کاری، ضرورتی که حذف آن جز خستگی ذهن و جسم آدمی ثمر دیگری ندارد.
به گزارش خبرنگار سرویس سبک زندگی جی پلاس، روانشناسان بر این باورند، خستگی‌های ذهنی و جسمی و استرس‌های کاری و روزانه به تدریج سبب از بین رفتن نشاط و شادابی افراد می شود و آن‌ها را به نوعی دچار فرسودگی روحی و جسمی می‌کند. به این ترتیب در چنین شرایطی برخورداری از یک برنامه در قالب سفر و گردش، فرصتی آزاد و فارغ از کار و استرس برای افراد فراهم می‌کند تا بتوانند به سلامت روحی خود کمک کنند.
در ژاپن، مدیران معتقدند مسافرت می تواند به توسعه کشورشان کمک می‌کند. بنابراین تصور نکنید آنانکه که همیشه کار می‌‌کنند و به مسافرت نمی‌روند، بیشتر از دیگران به توسعه کمک می‌‌کنند.
سفر کردن راه خلاص شدن از روزمرگی ها
در این رابطه " محمدرضا ایمانی " کارشناس مسایل اجتماعی در گفت وگو با خبرنگار جی پلاس می گوید: سفر کردن به ما این امکان را می دهد تا از پیچیدگی ها و یکنواختی زندگی مدرن و تبعات این نوع از زندگی خلاص شویم.
او می گوید: سفر کردن علاوه بر ایجاد آرامش در انسان، ما را با دنیای جدید آشنا می سازد و این امکان را فراهم می‌کند تا به دور از هراس و اضطراب ریتم تکراری زندگی را برهم زنیم و شیوه جدیدی از زندگی را امتحان کنیم.
وی اضافه می‌کند: یکی از کارکردهای مسافرت از دیدگاه روان‌شناختی جنبه التیام‌دهندگی آن است یعنی مسافرت فرصتی به افراد می‌دهد تا به نوعی از نظر روحی التیام یابند و مشکلات روحی و روانی خود را درمان کنند.
چه زمانی سفر کنیم
ایمانی همچنین در ارتباط با زمان انجام سفر تاکید می‌کند: هر زمان که انسان احساس کسالت، ناامیدی و خستگی کرد و یا تحمل فضای اطراف خود را نداشت باید سفر کند زیرا این علایم هشداری است برای خلاصی از زندگی یکنواخت و مصائبی که بی توجهی به آن می تواند گریبان روح و جسمی آدمی را بگیرد.
او می گوید: لذت بردن از سفر بیش از آنکه به توانایی اقتصادی یا میزان بهره‌‌وری از ابزارها و تجهیزات خاص بستگی داشته باشد، موضوعی حسی، عاطفی و درونی است. در بسیاری از کشور‌ها به مرخصی رفتن اجباری است و افراد نمی‌توانند به امید اینکه در هنگام بازنشستگی یکی دو‌ماه زودتر بازنشسته شوند، سال‌ها مرخصی‌هایشان را جمع کنند.
این کارشناس مسایل اجتماعی یاد آور می شود: تعطیلات آخر هفته بسیاری از افراد با کارها و قرار‌های عقب‌مانده پر می‌شود و فراغتی برای استراحت و بازیابی توانی که برای ادامه راه نیاز است، باقی نمی‌گذارد.
ایمانی می گوید: بنابراین زمانی می‌رسد که ماندن یک یا دو روز در خانه، کفاف خستگی‌های طولانی از کار و استرس زیستن در شهر را نمی‌دهد و جایی بیرون از خانه، شهر یا حتی رفتن به یک پارک، موزه و کوه می تواند حال آدمی را تغییر دهد.
به گزارش جی پلاس، مرور تاریخ هم نشان می‌دهد، ایرانیان دارای روحیه شاد و سرشار از زندگی بوده‌اند. دراین باره هاینریش بروگش درسفرنامه جامع و انتقادیاش با نام «سفر به دربار سلطان صاحبقران» که از وضع اجتماعی و سیاسی ایران در زمان ناصرالدین شاه تألیف کرده است، در سفر به مراغه می نویسد: ایرانیان از فرط علاقه به کوه و دشت، شبیه به عشایر هستند.
بروگش در بخش دیگری از این سفرنامه می‌گوید: در این گردهمایی ها، خانواده ها در طبیعت دور یکدیگر می‌نشینند و با انواع واقسام بازی ها و آیین ها روز خود را به شب می‌رسانند.
گفته های این سیاح و سیاستمدار غربی در حالی بیان می‌شود که اکنون در هزاره سوم، کمتر می توان از آن شور، علاقه و میل مفرط به وقت گذرانی در طبیعت یا استفاده از فضاهای تفریحی در ایرانی ها سراغ گرفت.
نقش سفر در تامین سلامت روان
در همین رابطه دکتر ابوالقاسم مهری نژاد، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد و روانشناس در گفت و گو با جی پلاس درباره نقش سفر بر سلامت روح و روان انسان می گوید: سفر کردن نقشی بسیار موثر در پیشگیری، کنترل و حتی رفع انواع مشکلات و دل مشغولی های فکری انسان دارد.
به اعتقاد او تفریحات سالم و سفر کردن انسان را از یکنواختی خارج کرده و سبب می شود هر چند برای مدتی کوتاه از دغدغه ها و مشکلات زندگی و بیماری هایی که ریشه و منشاء روانی دارد در امان بماند و در کل بتواند روی عملکرد خود متمرکز شود و آن را اصلاح کند.
به طور کلی می توان گفت؛ نیاز است انسان در تعاملات اجتماعی خود زمان هایی را برای خود در نظر بگیرد که از این طریق به آرامش روحی و فکری دست یابد. در واقع دست یابی به آرامش روحی در افراد به طرق مختلف حاصل می شود گاهی این کار را می توان با ورزش کردن، مسافرت و تفریح های موقتی انجام داد.
فرهنگ مسافرت در بین ایرانی ها نهادینه نیست
او با بیان اینکه این روزها مردم ما کمتر به تفریح و ورزش توجه می کنند، هشدار می‌دهد: اهمیت سفر و انجام تفریحات ساده برای بسیاری از ما تعریف نشده و جایگاهی ندارد؛ این در حالی است که در کشورهای پیشرفته مردم به اوغات فراغت خود بسیار اهمیت می دهند و همواره در آغاز هفته شروع به برنامه ریزی در خصوص نحوه پر کردن تعطیلات آخر هفته خود می پردازند.
این روانشناس در ادامه مهم ترین فواید فردی مسافرت را ایجاد نشاط در افراد بالاتر رفتن اعتماد به نفس، عزت نفس، بهبود شخصیت، ایجاد انگیزه، خودشناسی و کاهش تنش های درونی بر می شمارد و می گوید: اما مهم ترین جنبه تاثیرات مسافرت و تفریح کاهش استرس ها و دغدغه های روحی و روانی، خارج شدن از حالت روزمرگی، احساس شادابی روحی و نشاط، رفع خستگی، دست یابی به تنوع دیداری و شنیداری، کسب تجربه، افزایش حس صمیمیت، تحکیم بنیان خانواده، دست یافتن به حس روحیه جمعی است.
