وصیت نامه اش را با نام خدا و با آیه 24 سوره توبه آغاز کرده بود: قُلْ إِنْ کانَ آباؤُکُمْ وَ أَبْناؤُکُمْ وَ إِخْوانُکُمْ وَ أَزْواجُکُمْ وَ عَشیرَتُکُمْ وَ أَمْوالٌ اقْتَرَفْتُمُوها وَ تِجارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسادَها وَ مَساکِنُ تَرْضَوْنَها أَحَبَّ إِلَیْکُمْ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ جِهادٍ فی سَبیلِهِ فَتَرَبَّصُوا حَتَّی یَأْتِیَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ وَ اللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفاسِقینَ.
جی پلاس: چند ماهی پیش از شهادتش بود[1] که وصیت نامه اش را نوشت، انگار مردی دنیا دیده است و سالیان بسیاری از عمرش گذشته اما او به هنگام شهادت 33 سال بیشتر نداشت. تقوا جزئی جداناشدنی از وجودش بود و همین رعایت ها بود که شهادت را قسمتش کرد.
او اینگونه نوشته است:
اگر پدرانتان و پسرانتان و برادرانتان و همسرانتان و خویشانتان ( که اصول مجتمع خویشی انسانند) و اموالی که فراهم کرده اید و تجارتی که از کسادش بیم دارید و جاهای مسکونی که به آنها دلخوشید (که اصول قوام مالی اجتماع است) از خدا و فرستاده او و جهاد در راه او به نزد شما محبوب ترند پس منتظر باشید تا خداوند فرمان خود را (دستور عذاب شما را) صادر کند، و خدا گروه نافرمانان را هدایت نمی کند.
و ادامه داده است:
«اکنون که عنایت الهی بار دیگر شاملم شد، عزم دیدار و زیارت یار کردم. بنا به عرف دستور و رسم اسلامی، لازم دیدم چند سطری را به عنوان تذکر و وصیت و سفارش بنویسم.
پنج هزار ریال سهم سادات به یک سید مستحق پرداخت شود.
از ثلث مالم یک سال نماز و روزه برایم خریداری کنید.
بعد از شهادتم مجلس روضه خوانی ماهانه در منزلمان گرفته شود.
در خاتمه شماها را کلاً به خدای بزرگ می سپارمتان.
در تربیت بچه هایم کوتاهی نکنید و سعی کنید لوس بار نیایند و بر اساس تربیت اسلامی و انسانی، مورد محبت بی مورد افراد قرار نگیرند.»
و در انتهای آن دعای «"اللّهمّ وفّقنا لما تحبّ و ترضی» که او را و همه را خداوند توفیق عنایت کند به آنچه که خودش راضی است و دوست می دارد.
همین دعاها بود که به هنگام شهادتش جمله «این از عشق به توست یا اباعبدالله را» مکرر تکرار می کرد، جمله ای که بر روی سنگ مزارش در گلزار شهدای علی بن جعفر قم هم خود را می نمایاند.
- معلم شهید علی بی طرفان که در آخرین روزهای سال 65 در منطقه شملچه به شهادت رسید.
