زنجیره انسانی مردم شاهرود در اعتراض به تخریب محیط زیست/ فیلم و عکس

به گزارش سرویس جامعه جی پلاس، شاهوار بلندترین قله، رشته کوه های البرز شرقی در مرز بین استان سمنان و گلستان قرار گرفته است. این کوه زیست گاه گونه های مهم جانوری و گیاهی در منطقه شرقی کشور است و حالا در خطر از بین رفتن قرار دارد.

شاهوار به غیر از مناظر بکر و دیدنی، گنجینه ای از سنگ های معدنی را هم در دل خود جای داده است. سنگ هایی که حالا بلای جان این کوه شده است! بلایی که از تابستان سال 90 آغاز شد و 6 سال است که ادامه پیدا کرده و محیط زیست منطقه و شهر شاهرود را به خطر انداخته است.

اعتراض های مردمی به این تخریب از تابستان سال 90 در روستای تاش شاهرود آغاز شد و تا کنون ادامه پیدا کرده است. 

این کوه، آب شرب شهرستان شاهرود و شهرهای اطرافش را تامین می کند وحالا برخی از فعالان محیط زیست می گویند که ریزگردهای آلوده به کانی های معدنی خطرناک، آب شرب این منطقه را آلوده کرده است.

دکتر حسین آخانی استاد دانشگاه در این باره به روزنامه همشهری گفته بود: "مسئولان در حالی بر عملیات گسترده معدنکاری در ارتفاعات شاهوار چشم بسته اند که برداشت خاک از منطقه در شیب های تند از یکسو باعث ریزش های متعدد شده و از سوی دیگر، منشا آب رودخانه را به شدت آلوده کرده است."

 البته این موضوع را هم نباید نادیده گرفت که با از بین رفتن کوه و صاف شدن بخش مهمی از آن که تا قله هم ادامه پیدا کرده، محل زندگی جانوران بومی به خطر خواهد افتاد. همچنین باعث فرسایش خاک و احتمال بروز سیلاب های مخرب در فصل های بارانی را هم در پی خواهد داشت.

حسین آخانی همچنین به مهر هم گفته است: پوشش گیاهی مسیر معدن به‌صورت صددرصد تخریب‌شده است.

حالا مردم شاهرود (جمعه 26 خرداد) با راه اندازی زنجیره انسانی در محل معدن سعی کردند جلوی تخریب بیشتر این کوه را بگیرند و معتقدند مسئولین سازمان محیط زیست نباید سکوت کرده و پاسخ مناسبی در این باره ارائه کنند. برخی از مردم از اعتراض هایشان می گفتند: مگر نه اینکه ایران هر روز بیشتر به مرز بیابانی شدن پیش می رود؟ پس چرا سازمان محیط زیست با سکوت خود به این روند دردناک در کشور سرعت می بخشد؟!

به گزارش جی پلاس، البته شاهوار اولین کوهی نیست که در ایران به دلیل حفر معدن و برداشت های غیر اصولی دچار بحران زیست محیطی شده است. رشته کوه دماوند که بزرگترین رشته کوه ایران است هم در این سال ها به دلیل تخریب و حفر معدن و برداشت بی رویه از دل این کوه به خطر افتاده است و فعالان محیط زیست ایران را نگران کرده است. اینکه سازمان محیط زیست هم برنامه ها و تلاش های خود را در جهت مقابله با بیابان زایی ها دارد بر کسی پوشیده نیست اما جای بررسی دارد که منشأ و ریشه اصلی این فعل و انفعالات غیرانسانی کجاست و چرا برخوردهای لازم با آنها صورت نمی گیرد و اگر می گیرد، چطور بی نتیجه مانده است؟!