متاسفانه در سالن های ورزشی ایران شیوه تشویق های تماشاگران شیوه جالبی نیست و فرهنگ درستی در این باره وجود ندارد.
به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس؛ تیم ملی والیبال ایران در سال های اخیر در لیگ جهانی والیبال میزبان قدرت های بزرگ دنیا بوده که در بسیاری از بازی ها با حمایت تماشاگران ایرانی موفق به پیروزی شده است.
حضور تماشاگران و تشویق همیشه برای افزایش انگیره بازیکنان تیم ملی و البته تضعیف روحیه حریف بسیار خوب است اما باید دید این کار به چه صورتی انجام می شود.
کسانی که در سالن آزادی برای تماشای والیبال حاضر می شوند، تک تک شان با سردرد از این سالن بیرون می روند.
بوق، طبل، میکروفون آن چیزی است که باعث می شود که فضای ورزشگاه شلوغ باشد. همه این اتفاق ها در حالی می افتد که در بسیاری از دقایق تماشاگران ساکت هستند و تنها صدایی که شنیده می شود صدای بوق است. صدای آزار دهنده ای که حتی باعث اذیت بازیکنان تیم ملی هم می شود.
درست است هر کشوری برای خود شیوه تشویق دارد اما باید دید که این شیوه حرفه ای و عادلانه است یا خیر؟
در سال های گذشته بازیکنان تیم های مختلف این موضوع برایشان عجیب بوده که چرا این گونه تشویق در ورزشگاه ایران صورت می گیرد.
صرف نظر از دقایقی از بازی که هیجان باعث می شود تماشاگران سروصدا کنند در بسیاری از دقایق آن ها ساکت هستند و صدای بوق می آید.
مورد دیگر مجری حاضر در سالن است. شخصی که در زمان برگزاری مسابقه با یک سری جمله های نامناسب از تماشاگران می خواهد تیم را تشویق کنند.
برای مثال در بازی با آرژانتین مجری سالن از مردم خواست که ولاسکو را تشویق نکنند! هرچند که تماشاگران به خوبی از ولاسکو استقبال کردند.
متاسفانه نه تنها در والیبال بلکه در کل رشته های ورزشی ایران فرهنگ تشویق دچار مشکل است و شاهد رفتارهای ابتدایی در سالن ها و ورزشگاه ها هستیم و از حداکثر ظرفیت انرژی هواداران برای حمایت و تشویق تیم ها، به شیوه های حرفه ای و درستی استفاده نمی شود.
برای بردن یک بازی هواداران و تماشاگران مهم هستند اما شاید درست نباشد هنگام زدن سرویس حریف، بوق زده شود ولی تماشاگران فقط تماشاگر باشند و سکوت کنند. تشویق کردن و حتی از بین بردن تمرکز حریف راه و شیوه دارد، راهی که باید عادلانه باشد نه اینکه به هر شکلی که شده این کار را انجام داد.
