به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس؛ مائده برهانی اولین دختر والیبالیست ایرانی است که توانست با یک تیم اروپایی قرارداد ببندد و به عنوان لژیونر راهی بلغارستان شود. او به همراه زینب گیوه‌چی با قراردادی سه ماهه تا پایان لیگ والیبال بلغارستان به تیم شومن پیوستند. این دو دختر ایرانی توانستند با پوشش اسلامی در اولین حضورشان در یک تیم اروپایی خوب ظاهر شوند و عملکرد خوبی از خود به نمایش بگذارند تا پس از بازگشت به ایران این شانس را دوباره رفتن به لیگ اروپا داشته باشند.
مائده برهانی از 16 سالگی والیبال را آغاز و دو سال بعد از آن به تیم ملی والیبال بانوان دعوت شد. او تجربه حضور در شش دوره از جام باشگاه‌های آسیا را در کارنامه دارد. او همچنین برای باشگاه‌های سپاهان، دانشگاه آزاد، پرسپولیس، گیتی پسند و بانک سرمایه بازی کرده است.
اولین لژیونر والیبال بانوان که اکنون در تیم بانک سرمایه خود را برای حضور در جام باشگاه های آسیا آماده می کند در گفت و گو با خبرنگار جی پلاس، در مورد تفاوت ورزش بانوان در ایران و اروپا و همچنین مشکلات ورزش بانوان در ایران سخن گفت که در ادامه می خوانید:
** شرایط و عملکردتان در "شومن" چطور بود؟ چرا به ایران برگشتید؟
قرار داد ما سه ماهه بود. بعد از اتمام مدت قرارداد و پایان لیگ این کشور، به اردوهای بانک سرمایه برگشتیم تا برای جام باشگاه های آسیا آماده شویم. خدا را شکر در بلغارستان شرایط و عملکرد خوبی داشتیم و این حضور بازتاب خبری خیلی خوبی هم در بلغارستان و نیز سایر کشورهای اروپایی داشت.
** بازی در یک تیم حرفه ای خارجی چه حسی برای شما داشت؟
واقعا ترانسفر شدن به اروپا و حضور در تیم شومن یک رویا بود و فکر نمی کردیم محقق شود، اما برای رسیدن به آن تلاش می کردیم. با خیلی از افرادی که در این قضیه ارتباط داشتند مذاکره کردیم و راهنمایی گرفتیم. نهایتا خوشبختانه مسیر برای حضور ما در آنجا باز شد. راه خیلی سختی است و واقعیت را باید گفت اما حس خیلی خوبی بود؛ خصوصا روزهای اول احساس افتخار می کردیم. احساس می کردیم برای والیبال بانوان ایران یک مسیر نو باز شده که می تواند کمک زیادی به پیشرفت والیبال بانوان کند و رشد بسزایی را در این زمینه داشته باشیم.
** مسئولان تیم چقدر از عملکرد شما رضایت داشتند؟
خیلی از کشورهای دنیا با حجاب مخالف هستند و این یک شانس بود که آن هم در اروپا برای ما به وجود آمد. تلاش کردیم نهایت استفاده را از آن تیم ببریم و شکر خدا عملکردمان مثبت بود. هم مسئولان و هم مربیان تیم شومن از ما رضایت داشتند. مربی تیم های دیگر نیز گاهی عملکرد ما را تحسین می کردند و برای آنها جالب بود که سطح والیبالیست های زن ایرانی هم اینقدر خوب و بالا باشد.
** شرایط ورزش بانوان در بلغارستان با ایران چقدر تفاوت دارد؟
خیلی متفاوت است. آنقدر زیاد که زبانم از بیانش قاصر است! در لیگ بلغارستان هشت بازی را پشت سر گذاشتیم، اما هیچ کدام از آنها قابل قیاس با لیگ ایران نبود و اختلاف زیادی با سطح والیبال بانوان ایران داشت. در آن کشورها تفاوتی میان ورزش بانوان و آقایان نیست و همانقدر که به تیم آقایان رسیدگی می شود به تیم بانوان بها می دهند. تفاوت جنسیتی در این زمینه وجود ندارد. ضمن اینکه همین تیم شومن، ازجمله تیم‌هایی بود که تنها به بانوان اختصاص داشت و تیمی در بخش مردان نداشت. لیگ بانوان و آقایانشان از لحاظ سطح کیفی و برنامه ریزی همسان است و طبق یک برنامه‌ریزی پیش می روند.
** عمده ترین تفاوت ها در چه بود؟ بیشتر توضیح دهید!
عمده ترین تفاوت در نحوه برگزاری و جذب بازیکنان است. هنگامی که قرار است لیگ ایران آغاز شود، تا شب قبل اولین مسابقه هنوز خیلی از تیم ها با بازیکنان قرارداد نبسته اند و در دقیقه 90 این اتفاق حاصل می شود. در یک شرایط غیرحرفه ای خیلی از تیم ها تازه شب آخری اعلام آمادگی می کنند و وسط مسابقات هم برخی تیم ها انصراف می دهند. اما در اروپا از چند ماه قبل از برگزاری لیگ همه چیز برنامه ریزی شده است و از حدود یک ماه آینده برنامه لیگ سال آتی مشخص می شود.
لیگ های اروپایی یک برنامه‌ریزی درست و مشخص دارند و از قبل مشخص است که چه تیم هایی در لیگ سال آینده حضور دارند و چه تیم هایی از دسته های پایین تر صعود یا سقوط کرده اند. برنامه ریزی کلی تیم و تاریخ برگزاری مسابقات را نیز اعلام می کنند. اما متاسفانه این اتفاقات در والیبال بانوان کشور ما رخ نمی دهد.
** دیگر چه تفاوت هایی دارند؟
به طور مثال در میزان تمرینات. تمام تیم های حاضر در لیگ ایران از صدر تا ته جدول تنها یک ساعت در روز تمرین می کنند؛ در صورتی که ما در تیم شومن که یک تیم متوسط در لیگ بلغارستان بود، روزانه دو جلسه تمرین داشتیم. قابل توجه تر اینکه در بلغارستان قبل و بعد از تمرینات تیم بزرگسالان، تیم های نوجوان و جوان این باشگاه‌ها به تمرین می‌پردازند و بازیکنان از همان کودکی یاد می گیرند باید روزی دو جلسه تمرین کنند. این فرآیند وجود ندارد و حتی تیم های بزرگسالان هم در این حد تمرین نمی کنند! مگر آنکه اردوی اختصاصی برای مسابقات بین المللی آسیا یا جهان پیش رو باشد.
** برنامه شما برای سال آینده چیست؟ دوباره قصد لژیونر شدن دارید؟
قبل از اینکه در مورد مسائل فنی بخواهم صحبت کنم باید بگویم که کشورهای اروپایی خیلی موافق پوشش اسلامی نیستند و این کار ما را سخت می کند. اما ما هنوز در حال تلاش هستیم تا بتوانیم برای فصل آینده هم عضو یک تیم اروپایی یا آسیایی ای شویم که بتوانند پوشش ما را قبول کنند و برای آن ارزش قائل باشند.
** کمی به عقب تر برویم ورزش را چگونه آغاز کردید؟
از سن 16 سالگی والیبال را آغاز و در 18 سالگی به تیم ملی والیبال دعوت شدم. در سال 86 در اردوهای تیم جهت حضور در مسابقات آسیایی شرکت کردم. سختی های زیادی بود، در 10 سال اخیر والیبالیست های زن ایرانی سختی های زیادی را تحمل کردند اما در این یک سال اخیر شرایط بهتر شده است. البته متاسفانه شرایط باشگاهی و تیم داری هنوز تغییر نکرده و سال به سال هم بدتر می شود؛ اما از لحاظ امکاناتی که فدراسیون در اختیار دختران قرار داده، وضعیت این فدراسیون نسبت به دیگران خوب است. مخصوصا در همین سال اخیر که باعث شد نتایج بهتری هم داشته باشیم.
** مشکلات اصلی ورزش بانوان در ایران را در چه می دانید؟
ما ایرانی ها با حجاب هیچ مشکلی نداریم و آن را انتخاب کردیم و با افتخار با حجاب ورزش می کنیم؛ اما بزرگترین مشکلی که در حال حاضر همه بانوان ورزشکار ایرانی را تهدید می کند، شرایط مالی است. عمر ورزش قهرمانی کوتاه است و ما در این مسیر باید پس اندازی برای آینده خود داشته باشیم. اما به قدری هزینه ورزش حرفه ای سنگین شده و درآمدها پایین، که مجالی به پس انداز نمی رسد.
ورزش حرفه ای واقعا هزینه های خاص خودش را دارد و در واقع هزینه حرفه ای دارد. متاسفانه در کشور ما ورزشکار هزینه ای که باید در مسیر حرفه ای شدن خرج کند را از طریق ورزش بدست نمی آورد و این بسیار بد است. گاها برخی از ورزشکاران مجبور هستند به شغل دوم و حتی سوم روی آورند. این سبب می شود تمرکز ورزشکار نسبت به ورزش کم شود و از هدفش دور شود.
** چه نظری درباره انتخاب سرمربی خارجی تیم ملی والیبال بانوان دارید؟
اول از همه باید بگویم فدراسیون با انتخاب مربی خارجی کار بزرگی در جهت پیشرفت والیبال ملی بانوان کشور انجام داد. حضور "مایدا" برای بانوان ایران از لحاظ انگیزشی یک جرقه بود. او با هنری که در علم بدنسازی داشت و همچنین با ارتباطی که توانست از لحاظ روانی با والیبالیست ها برقرار کند سبب ارتقای تیم والیبال شد و فعلا نتیجه ای که مد نظر فدراسیون بود را گرفته ایم.
** اکنون "مایدا" به عنوان سرمربی تیم ملی والیبال بانوان فعالیت دارد؟
فعلا که خیر. البته حرف ها و حاشیه هایی درباره عدم فعالیت "مایدا" شنیده‌ایم. خود فدراسیون هم هنوز تصمیم گیری نکرده است و هنوز چیزی را رسما در این باره اعلام نکرده است. فکر می کنم این موضوع بعد از بازگشت تیم بانک سرمایه از جام باشگاه های آسیا و تعیین تکلیف رئیس فدراسیون مشخص خواهد شد. در عین حال فکر می کنم او هنوز با فدراسیون قرارداد داشته باشم.
** زندگی یک ورزشکار زن، به ویژه در کشور ما بعد از ازدواج تحت تاثیر چه مسائلی قرار می گیرد؟
طبیعتا هنگامی که یک زن ورزشکار از لحاظ ذهنی درگیر مسائل خانوادگی شود، تمرکزش نسبت به ورزش کم خواهد شد. فکر می‌کنم گذشته از اینکه ازدواج و تشکیل خانواده یک امر مقدس بوده و یک نیاز عاطفی هم است اما در حیطه ورزش، معمولا زندگی مشترک، شرایط ورزشکار را تحت تاثیر قرار داده است. به هر حال عمر ورزش قهرمانی کوتاه است و در یک مدت زمان چند ساله، ورزشکار باید تلاش کند، حداکثر مدارج ممکن را با تمرکز بالا بدست آورد.
** شما ازدواج کردید؟
خیر. انشاءالله بعد از دوران حرفه ای به آن فکر خواهم کرد.
** غیر از والیبال چه رشته ورزشی دیگری را دنبال می کنید؟
فوتبال را دوست دارم و پی گیر اخبار آن هستم. ضمن اینکه مربی بدنسازی هم هستم و به صورت خصوصی در این رشته هم کار می کنم.
** طرفدار چه تیم فوتبالی هستید؟
یک پرسپولیسی دوآتیشه هستم و از تیم های اروپایی هم طرفدار رئال مادرید ام.
** چه تفریحاتی دارید؟
اکثر مواقع پی گیر تمرینات و اردو هستم. زمان استراحت را بیشتر در کنار خانواده و اوقاتم را با آن ها سپری می‌کنم.
** توصیه ای برای بانوان ورزشکار ایرانی دارید؟
بله؛ اولین توصیه ام به جوانترها این است که اخلاق مدار باشند. در ورزش حرفه ای کسانی که اخلاق مدار بودند طول عمر ورزشی بیشتری داشته اند. همچنین اینکه اگر به صورت حرفه ای ورزش می کنند باید با ورزش زندگی کنند تا پیروزی حاصل شود؛ البته باید به بدنسازی هم زیاد توجه کنند.
** و کلام آخر؟
فکر می کنم با وجود همه توجه ها و حمایت هایی که نسبت به قبل هم بیشتر شده اما هنوز ضعف های بزرگی در حوزه ورزش بانوان از حیث مسائل حمایتی وجود دارد و خوب است به قشر عظیمی از بانوان جوان ایرانی علاقمند به ورزش توجه بیشتری شود. کشورهایی مانند چین، آمریکا و آلمان که در المپیک هم قدرتمند هستند، درصد زیادی از مدال های خودشان را در بخش بانوان کسب می کنند.تا زمانی که به ورزش بانوان به ویژه ورزشکاران حرفه ای و المپیکی، توجه جدی نشود، ورزش کشور ما هم رشد زیادی نخواهد داشت.
امیدوارم به روزی برسیم که ورزش بانوان ایران هم در المپیک، مدال آوری زیادی داشته باشد و کشورمان به وجود این ورزشکاران افتخار کند. در پایان هم آرزوی سلامتی و آرامش برای همه مردم ایران و جهان دارم.
