مرتضی مهرزاد: زندگی ام به دو بخش قبل و بعد از ماه عسل تقسیم می شود/ مسئولان استانی میان تقدیر از المپیکی ها و پارالمپیکی ها فرق می گذارند!/ خوشبختانه هنوز ازدواج نکردم!

به گزارش خبرنگار ورزشی جی پلاس؛ مرتضی مهرزاد ۳۰ ساله و ساکن شمال ایران (چالوس) است. او به خاطر قد بلندش بسیار مشهور شد. نام مرتضی چندی پیش در کتاب گینس به خاطر بلندی قدش در کنار دیگر ورزشکاران پارالمپیک جهان به ثبت رسید.

او که زمانی احوال روحی خوبی نداشت و سالهای متمادی گوشه گیری می کرد، با تحولی که یک شبه در زندگی اش ایجاد شد، حالا نه تنها عضو ثابت تیم ملی والیبال معولان ایران است و با این تیم به قهرمانی جهان رسید، که با عنوان بلندقامت ترین ورزشکار پارالمپیکی جهان نامش را در کتاب رکوردداران گینس هم می بیند.

مرتضی که با داشتن قد ۲۴۶/۴ سانتی متر، بلند قدترین پارالمپیکی حاضر در مسابقات ۲۰۱۶ ریو بود، در ۱۶ سالگی با داشتن ۱۹۰ سانتی متر قد از روی دوچرخه سقوط کرد و  آسیب جدی به لگن او رسید.  بعد از این اتفاق به سبب ترشح نوعی هورمون در بدنش، قد او به طور سریعی رشد و به دو مترو و 46 سانتی متر رسید.

مهرزاد معتقد است زندگی اش دو بخش دارد: قبل از رفتن به برنامه تلویزیونی ماه عسل و بعد از آن. او تا قبل از رفتن به این برنامه فردی  گوشه نشین، خجالتی  و کم رو بود و حتی دوست داشت بسکتبالیست شود. اما در سال ۱۳۹۴ به تیم ملی والیبال نشسته دعوت شد و در سطح باشگاهی هم در تیم ثامن الحجج سبزوار فعالیت کرد و در ادامه هم در تیم بهزیستی مازندران (استان خودش) مشغول شد. اما او اولین و بزرگترین افتخارش در والیبال نشسته را با آویختن مدال طلای پارالمپیک 2016 بر گردن، به دست آورد.

*** گفت و گوی خبرنگار ورزشی جی پلاس با این ورزشکار معلول افتخارآفرین کشورمان را در ادامه می خوانید:

** زندگی قبل از ورزش برای شما چگونه بود؟

تا قبل از رفتن به برنامه ماه عسل، فرد گوشه گیری بودم و همیشه به خاطر قد بلندم از بودن در میان جمع کناره گیری می کردم. هیچ گاه تصور نمی کردم به این نقطه برسم. اصلا تصور درستی از زندگی نداشتم. اما بعد از آن برنامه در ماه عسل بود که به تیم ملی والیبال دعوت شدم. در این دو - سه سال که ورزش را حرفه‌ای دنبال کردم، توانستم به موفقیت خیلی خوبی برسم. روحیه ام نسبت به گذشته خیلی بهتر شده و این ها همه لطف خدا بود.

** بهترین خاطره ورزشی تان چه بوده؟

بهترین خاطرات ورزشی هم طبیعتا مربوط به پارالمپیک ریو است که توانستم به همراه تیم ملی والیبال نشسته ایران به عنوان قهرمانی دست یابیم. این برای من اتفاق بسیار خوبی بود و همیشه در ذهنم باقی خواهد ماند‌.

** احساستون بعد از ثبت شدن نام "مرتضی مهرزاد" در کتاب رکورددارن گینس چطور بود؟

خوابیده بودم که دوستانم برایم پیغام فرستادند نامم در کتاب گینس به همراه چند نفر دیگر از ورزشکاران پارالمپیکی ایران ثبت شده است. بسیار غیرمنتظره بود و خیلی خوشحال شدم.

** چه توصیه ای شما برای انسان های مشابه شرایط جسمی خودتان دارید؟

برای اینکه به دیگران توصیه ای داشته باشم هنوز خیلی  کوچکم. اما این را تجربه کردم که خجالت٬ گوشه گیری و یک جا نشستن راه به جایی نمی برد. هرکسی در هر زمینه ای که علاقه دارد باید فعالیت کند. نه تنها در ورزش که در هر زمینه‌ای علاقه دارد باید تلاش کند تا بتواند موفق شود. با نشستن آدم ها در خانه کار پیش نمی رود و انسان باید حرکت کند. قطعا خدا هم کمک می کند تا موفقیت حاصل شود.

** سقف آرزوهای شما؟

بزرگترین آرزویم که سلامتی خانواده و مادرم است. اما در ورزش آرزو دارم به موفقیت های بیشتری برسم. خدا را شکر در پارالمپیک ریو توانستم با تیم ایران قهرمان شوم و امیدوارم بتوانم باز هم این عنوان قهرمانی را کسب و باعث شادی دل مردم ایران باشم.

** در چه زمینه هایی غیر از ورزش و والیبال، فعالیت دارید؟

بیشتر کتاب می‌خوانم؛ کتاب خواندن را خیلی دوست دارم. اگر فیلمی به دستم برسد نگاه می کنم. اما در سایر رشته های ورزشی فعالیتی ندارم، والیبال تمام وقت من را پر می کند. فوتبال را پی گیری می کنم و مسبقات را نگاه می کنم. به شدت هم پرسپولیسی هستم.

** اگر به عقب برگردید باز هم والیبال را انتخاب می کنید؟

من والیبال را انتخاب نکردم. فردی که من را از طریق برنامه ماه عسل شناخت و به تیم ملی معرفی کرد، به سمت والیبال سوق داد. تا آن زمان حتی به توپ والیبال دست هم نزده بودم. شاید اگر به برنامه ماه عسل نمی‌رفتم، الان سرنوشتم چیز دیگری بود. زندگی من دو بخش دارد: قبل و بعد از رفتن به برنامه ماه عسل که خوشبختانه زندگی من و خانواده ام را تغییر داد.

** از تجلیلی که مسئولان ورزش کشور از قهرمانان المپیک و پارالمپیک داشتند، راضی بودید؟

مراسم خیلی خوبی بود و حواله ۱۵۰ سکه بهار آزادی را به ما دادند که تا همین چند وقت پیش پول، نقد نشده بود که خوشبختانه شد. خداروشکر به جزء مسئولان استانی، دیگران بین ورزشکاران المپیک و پارالمپیک تفاوت زیادی قائل نمی‌شوند. مسئولان استانی تنها مراسم تجلیل از ورزشکاران المپیک را برگزار کردند و ما پنج ورزشکار پارالمپیک استان اصلا در آن مراسم حضور نداشتیم و حتی یک نفرمان هم به عنوان نماینده ورزشکاران پارالمپیک به این مراسم دعوت نشد تا یک تقدیر خشک و خالی از موفقیت ما شود! البته خیلی خوشحالم که مردم هیچ تفاوتی بین ورزشکاران المپیکی و پارالمپیکی قائل نمی‌شوند اما امیدوارم این اتفاق تکرار نشود و دیدگاه‌ها مسئولان استانی هم نسبت به این موضوع تغییر کند.

** ازدواج کردید؟

خوشبختانه نه! (با خنده) موقعیتی برای ازدواج پیش نیامده است. درگیر مسابقات هستم هرچه خدا بخواهد.