جی پلاس ـ منصوره جاسبی: روز ارتش یا همان 29 فروردین ماه که با ابتکار عمل امام خمینی(س) به همه غائله ها و کارشکنی ها علیه این نیروی نظامی توانمند پایان داد و خط بطلان بر هر آنچه در ذهن داشتند کشیده شد و دیگر فرصتی به آنها داده نشد تا به بهانه های مختلفِ «ارتش بی طبقه توحیدی»، «ارتش، عامل امپریالیسم»، «ارتش ضد مردمی» و... حرفی از انحلال ارتش به میان آورند. همین شیطنت ها و دسیسه ها بود که شهید سپهبد قرنی را که اولین رئیس ستاد مشترک ارتش بعد از انقلاب بود وادار به استعفا کرد. او در متن استعفای خود خطاب به امام چنین می نویسد: «معاون نخست وزیر انقلاب که خود را واضع مقررات و مالک الرقاب می داند بدون آنکه بداند ارتش چه موقعیت و چه امکاناتی دارد و متأسفانه بدون اینکه حتی اینجانب را طرف مشورت قرار دهد هر روز دستوراتی صادر می نماید که ارتش بایستی شاهد لطمه ای دیگر بر روحیات افسران و افراد خود و افتادن مقداری سلاح و مهمات و مال و منال به دست افراد ناصالح و وابسته به خارجیان باشد و... وزیر دفاع بدون مشورت و نظر خواهی از اینجانب و خارج از وظایف خود می رود و از رادیو و تلویزیون و مطبوعات نسنجیده می گوید که سربازان فروردین مرخص و بالنتیجه تعداد معدودی که از ارتش با خون دل به سربازخانه ها کشانده بود، نگهداری سربازخانه ها را رها کرده و به موطن خود می روند و شب هنگام عناصر توده ای وابسته به سیاستهای خارجی با کامیونها به سربازخانه ها می روند و باقیمانده اسلحه و مهمات را بار کرده و به خارج از شهر می برند... دولت بدون مشورت با ارتش و آگاه ترین مرجع ارزیابی کردستان، نمایندگانی را به آن صفحات می فرستند که با ورود آنها و اولین سخن پراکنی که می کنند مردم را به پادگان مهاباد ریخته و غارت می کنند و در جلوی همین هیأت فرماندة پادگان را گلوله باران می کنند...».
همان طور که در تاریخ انقلاب اسلامی به ثبت رسیده و در خاطره مردمانی که روزهای اوج پیروزی را درک کرده اند به یاد مانده، در حالی که هنوز رژیم شاهنشاهی حاکم بود، ارتشیان جزء اولین گروهی بودند که به ندای امام خمینی پاسخ دادند و به خیل انقلابیون پیوستند و با بیعت همافران در روز نوزدهم بهمن ماه سال 57 این پیمان را علنی کردند.
انقلاب هم که به پیروزی رسید از همان ابتدا وارد کارزار شده و به دفاع از امنیت و استقلال کشور شتافتند. درگیری در منطقه ترکمن صحرا با تحریک چریک های فدایی خلق و شعار تصفیه ارتش آغاز شد. غلامرضا خارکوهی از مورخان گلستانی در این باره می نویسد: «در آن زمان گروه های ملی‌گرا، کمونیست ها و ستاد خلق ترکمن که یک گروه مسلح سیاسی ـ نظامی وابسته به سازمان های چریکی فدایی خلق کمونیست بود با برگزاری رفراندوم انقلاب اسلامی به صورت رسمی در منطقه مخالفت می کردند. این گروه علاوه براینکه خود با این رفراندوم مخالف بود مردم مسلمان ترکمن را تهدید می کردند و به زور اسلحه در مناطق ترکمن صحرا مانع انجام رفراندوم و شرکت ترکمن ها می‌شدند.»
آنطور که نقل شده درگیری ها در روز 23 بهمن 57 آغاز می شود و حدود یک سالی ادامه پیدا می کند تا اینکه در روز ۲۳ بهمن 58 آخرین سنگرهای چریک ها سقوط کرده و ستاد خلق ترکمن به تصرف نیروهای انقلاب درمی آید و ارتش حفظ امنیت و انتظامات منطقه ترکمن صحرا را بر عهده می گیرد. پس‌از این درگیری ها به مرور آرامش بر منطقه حاکم و از نفوذ نیروهای چپ در منطقه کاسته می شود. و می توان گفت این اولین رزمایش علنی ارتش پس از پیروزی انقلاب اسلامی بود که وفاداری خود را به آن به اثبات رساند.
انقلاب اسلامی نیز مانند هر انقلاب دیگری پس از پیروزی دچار گرفتاری های عدیده ای بود و همین ناآرامی ها در گوشه و کنار کشور یکی از مشکلاتی بود که مقابل آن قد علم می کرد. درگیری و ناآرامی در کردستان و آذربایجان غربی نیز از دیگر مشکلاتی بود که ارتش در آن عرصه نیز خوب عمل کرده و باعث رضایت شد.
یک ماهی از استعفای شهید قرنی می گذشت که به عنوان اولین شهید ترور به دست گروهک فرقان به شهادت رسید و این شهادت آثار روانی زیادی بر روی نیروها گذاشت. این بهترین فرصت بود تا عناصر خارج از کشور و طیف ضد انقلاب داخلی مانند منافقان، چپی ها و... نقاط قوت ارتش را زیر سوال ببرند و خواستار انحلال آن شوند. در این مقطع تاریخی امام خمینی (س) با درایت و ابتکار عمل در پیامی که در بیست و ششم فروردین ماه خطاب به ملت ایران صادر کرد، روز بیست و نهم فروردین ماه را به عنوان روز ارتش معرفی کرد و به همه غائله ها پایان داد.
در بخشی از این پیام آمده است: «روز چهارشنبه 29 فروردین روز ارتش اعلام مى شود. ارتش محترم در این روز در شهرستانهاى بزرگ با سازوبرگ به رژه بپردازند و پشتیبانى خود را از جمهورى اسلامى و ملت بزرگ ایران و حضور خود را براى فداکارى در راه استقلال و حفظ مرزهاى کشور اعلام نمایند.» (صحیفه امام؛ ج 7، ص 20)
امام در بخش دیگری از پیام با اشاره به رعایت سلسله مراتب، خط بطلان بر توطئه ارتش بی طبقه توحیدی کشیده و آورده اند: «افراد ارتش موظفند در داخل ارتش حفظ نظم و سلسله مراتب و ضوابط را بکنند. توجه ننمودن به این مسائل موجب ضعف ارتش اسلامى مى شود و نظام را از هم مى پاشد. سربازان و درجه داران و افسران موظفند سلسله مراتب را حفظ و مراعات کنند؛ چنانچه رؤساى فوق موظفند با ارتش به طور محبت و برادرى رفتار نمایند و از دیکتاتورى که در رژیم طاغوت بود اجتناب نمایند. ارتش اسلامى باید با حفظ سلسله مراتب و نظام صحیح اسلامى و اطاعت کامل زیردست از ما فوق و رعایت کامل ما فوق از زیردست، اداره شود. تخلف از این امر ضد انقلاب است و مورد مؤاخذه خواهد بود.» (همان؛ ص 21)
در واقع امام با این پیام خود خط بطلان بر همه نقشه های باطل کشیدند و آنها را که سعی در ناامید کردن نیروهای ارتشی از انقلاب داشتند سر جای خود نشاندند آنجا که آورده اند: «این قشر از ارتش که در خدمت اسلام و ملت هستند و وفادارى خود را از جمهورى اسلامى اعلام نمودند، اگر خداى نخواسته در رژیم طاغوتى خلاف و گناه صغیره کرده اند، با برگشت به سوى خداى تعالى و جمهورى اسلامى مورد عفو خداوند رحمان و عفو ملت شریفند، و این جانب نیز آنان را عفو کردم. امید است آنان با دلگرمى و اعتماد به خدا و ملت شریف به خدمت خود صادقانه ادامه دهند و با قدرت در پادگانهاى خود مستقر شوند.» (همان منبع)
دیدگاه تان را بنویسید