چرا همسر شهید یاسینی خوشبخت ترین انسان روی زمین بود؟

جی پلاس ـ منصوره جاسبی : قول داده بود که یک روز ما را هم برای پرواز با خود خواهد برد و من[1] که جنگنده های مختلف را در نمایشگاه دیده بودم و همیشه برایم سؤال بود که چطور می توان یک پرنده آهنی را در آسمان هدایت کرد، بی صبرانه منتظر روز موعود بودم.

بالاخره موعدش فرا رسید، یک هواپیمای بولانزا و علیرضایی[2] که لباس پرواز به تن نداشت و قرار بود آرزوی مرا برآورده کند، من و بچه ها را عقب نشاند، اوج گرفت و پایین آمد، بر روی باغ های شیراز مانور داد،‌ آبهای خلیج فارس را پشت سر گذاشت و در همه این لحظه ها، من غرق شادی بودم و از خود بی خود.

سرک می کشیدم و نیمرخی را که با عینک خلبانی پوشانده شده بود، نگاه می کردم و لذت می بردم و از لبخندهایش به وجد می آمدم، علیرضا با شیرین زبانی های خاص خود برایم از زیر و بم پرواز می گفت و همه ی من شده بود گوش شنوایی برای شنیدن حرف هایش مثل همیشه. آنقدر خوشبختی را کنار علیرضا مزمزه کرده بودم که حالا بعد از گذشت سال ها همان شیرینی های زندگی با او مرا سر پا نگه داشته است.

همیشه به او می گفتم: ای کاش خدا 10 پسر به من بدهد و همگی درست شبیه خودت، کپی برابر اصل.[3]