یادداشت جی پلاس درباره کارزار بی ناظر فوتبال
سودای صید شاه‌ماهی و پول‌های بر باد رفته بیت المال!
بمب های خبری در نقل و انتقالات و سیدشاه ماهی همیشه هم عصای دست تیم های لیگ برتری نیست و بعضا پول های هنگفتی را از جیب مردم به هدر می دهد!
به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس؛ پس از پایان نیم‌فصل نخست لیگ برتر فوتبال در فصل شانزدهم، تیم ها همچنان به دنبال استفاده از فرصت نقل و انتقالات برای تقویت خود هستند تا در نیم‌فصل دوم با قدرت بیشتری وارد کارزار رقابت‌ها شوند.
در این میان، نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا بیش از هر تیم دیگری به تقویت نیاز دارند چون در آسیا با حریفانی رو‌به‌رو خواهند شد که گاه برای یک بازیکن مبلغی به اندازه کل فوتبال ایران هزینه کرده‌اند.
فرصت نقل و انتقالات از یک سو زمان مناسبی برای تقویت تیم‌هاست و از دیگر سو، مجالی است برای عرض اندام دلال‌هایی که فقط به سود شخصی و پر کردن جیب خود می‌اندیشند! این دسته از افراد فرصت‌طلب و سودجو منتظر شرایطی هستند که بتوانند از آب گل‌آلود ماهی بگیرند و چه جایی بهتر از فضای فوتبال ایران که از آدم‌های غیرمتخصص و ناآگاه و در عین حال، جویای نام پر است!
این افراد غالبا تلاش می‌کنند از بی‌اطلاعی مدیران کارنابلد استفاده کرده تا بازیکن بی کیفیت داخلی و خارجی را به اصطلاح خودشان به تیم‌ها «قالب» کنند. بررسی کوتاهی در تاریخچه لیگ برتر نشان می‌دهد که چندین و چند بازیکن بی کیفیت – که اکثرا خارجی بودند – در تیم‌های لیگ برتری حضور داشته و در حالی که ارقام چندصد میلیونی و بعضا میلیاردی از جیب بیت المال برایشان هزینه شد اما مجموعا دقایق زیادی هم برای تیم‌های‌شان به میدان نرفتند.
بعضی از این بازیکنان بعد از چند هفته یا چند ماه از تیم‌های خود اخراج و با شکایت به فیفا علاوه بر دریافت حق و حقوق خود طبق قرارداد، جریمه‌ای را هم به تیم‌های ایرانی تحمیل کرده اند. به همین دلیل هم بیشتر تیم‌های ایرانی پرونده‌های شکایت زیادی در فیفا دارند و باید میلیاردها تومان پول بی ز‌بان را روانه جیب بازیکنان نافرم و دلال‌های آنها کنند.
در همین نیم‌فصلی که از آن عبور کردیم، برخی تیم‌ها از جمله تیم مطرح پرسپولیس، بازیکنان خارجی بی‌کیفیتی را در ترکیب خود داشتند که حتی روی هم رفته 90 دقیقه بازی نکردند اما بیش از یک میلیارد تومان برای خریدشان خرج شد. این در حالی است که پرسپولیسی ها درآمد عمده ای از سهم کمک های هواداری (با تبلیغات گسترده اسپانسر مقتدرشان در صداوسیما) روزانه 200 تومان! نیز دارند اما اینگونه آن را خرج می کنند. پرسپولیس البته در چنین رویه ای تنها نیست و دیگر باشگاه های لیگ که عمدتا دولتی هستند، بعضا چنین رویه هایی را دارند که شاید علت اصلی آن را باید در تعهد نه چندان کافی نسبت به خرج کردن پول دولتی جستجو کرد! و متاسفانه این هیچ نهاد ناظر متخصصی هم برای رسیدگی به این امور ورزشی وجود ندارد.
در سال هایی که همواره و از همه تربیون ها بحث اقتصاد مقاومتی و لزوم پیاده سازی آن را می شنویم همزمان، چنین رویه ای را از سوی نهادهای غیرخصوصی شاهد هستیم و پول کلانی که می توانست صرف خرید بازیکنان تراز اول ایرانی شده و حتی مازاد آن هم در بحث توسعه آکادمی ها و بازیکن سازی در باشگاه، هزینه شود، اینگونه از بین می رود.
نباید از نظر دور داشت که تیم‌های بزرگ ایرانی زمانی خود، بازیکن‌ساز بودند و کمتر به حضور این دسته بازیکنان نیاز پیدا می‌کردند اما سال‌هاست دیگر خبری از تولید بازیکن در تیم‌های بزرگ ایران نیست و در ایام نقل و انتقالات هم هر کدام به نوبه خود به دنبال ترکاندن بمب‌های خبری هستند!
البته فصل شانزدهم لیگ برتر نشان داد که اتفاقا بمب‌های خبری اول فصل و به تعبیر خودشان صید شاه‌ماهی‌های نقل و انتقالات هم تضمین‌کننده موفقیت تیم ها نیست و از نمونه های بارز آن می توان به تیم هایی چون استقلال تهران هم اشاره کرد که پس از پایان نیم‌فصل، چند شاه ماهی را در لیست خروج قرار داده است!
دیدگاه تان را بنویسید