اگر فکر می‌کنید توانایی فرود آوردن هواپیما را دارید، بدانید که تنها نیستید. نتایج یک نظرسنجی که ماه ژانویه منتشر شد، نشان می‌داد یک‌سوم از بزرگسالان آمریکایی فکر می‌کنند با راهنمایی کنترل ترافیک هوایی می‌توانند هواپیمای مسافربری را با موفقیت روی زمین بنشانند. در میان شرکت‌کنندگان مرد، سطح اطمینان حدود ۵۰ درصد بود. اما آیا فرد بدون آموزش قبلی و تحت راهنمایی واقعا می‌تواند هواپیما را بدون مشکل فرود آورد؟
جی پلاس؛ زومیت نوشت: تقریبا نیمی از مردان آمریکایی معتقدند که می‌توانند با راهنمایی کنترل ترافیک هوایی، هواپیما را فرود آورند. اما آیا نشاندن یک هواپیما به همین راحتی است؟
تصور کنید با خیال راحت در صندلی هواپیما نشسته‌اید و درحال حرکت به سمت مقصد تعطیلات خود هستید که ناگهان صدای مهماندار سکوت را می‌شکند: خانم‌ها و آقایان هر دو خلبان دچار مشکل شده‌اند، آیا مسافرانی وجود دارند که بتوانند با کمک کنترل ترافیک هوایی، هواپیما را فرود آورند؟
اگر فکر می‌کنید توانایی فرود آوردن هواپیما را دارید، بدانید که تنها نیستید. نتایج یک نظرسنجی که ماه ژانویه منتشر شد، نشان می‌داد یک‌سوم از بزرگسالان آمریکایی فکر می‌کنند با راهنمایی کنترل ترافیک هوایی می‌توانند هواپیمای مسافربری را با موفقیت روی زمین بنشانند. در میان شرکت‌کنندگان مرد، سطح اطمینان حدود ۵۰ درصد بود. اما آیا فرد بدون آموزش قبلی و تحت راهنمایی واقعا می‌تواند هواپیما را بدون مشکل فرود آورد؟
همه ما داستان مسافرانی را شنیده‌ایم که وقتی خلبان بیهوش شده بود، هواپیما را نجات دادند. به‌عنوان مثال، سال گذشته دارن هریسون پس از اینکه خلبان از هوش رفت، موفق شد با راهنمایی کنترل‌کننده ترافیک هوایی که از قضا مربی پرواز بود، هواپیمای دو موتوره را در فلوریدا فرود آورد. بااین‌حال چنین حوادثی معمولا در هواپیماهای کوچک و ساده رخ می‌دهد. پرواز با جت تجاری بسیار بزرگ‌تر و سنگین‌تر امری بسیار متفاوت خواهد بود.
نمی‌توانید همیشه به سیستم خلبانی خودکار تکیه کنید
خلبان حدود ۹۰ درصد از زمان خود را صرف نظارت بر سیستم‌های کنترل خودکار هواپیما (اتوپایلوت) و اطمینان از این موضوع می‌کند که همه چیز طبق روال عادی کار می‌کند. خلبان ۱۰ درصد بقیه‌ی وقتش را مشغول مدیریت مشکلات، حرکت هواپیما روی زمین، برخاستن و فرودآمدن است.
برخاستن و فرود آمدن سخت‌ترین کارهایی هستند که خلبانان انجام می‌دهند و همیشه به صورت دستی انجام می‌شوند. فقط در موارد بسیار کم و در مدل‌های معدودی از هواپیماها خلبان می‌تواند از سیستم خلبانی خودکار برای فرود استفاده کند.
برای برخاستن، سرعت هواپیما باید افزایش پیدا کند تا زمانی که بال‌ها بتوانند نیروی بالابر کافی تولید کنند تا آن را به هوا بکشند. خلبان همان‌طور که به ابزارهای متعدد و نشانه‌های بیرونی توجه می‌کند، باید هواپیما را در مرکز باند فرودگاه نگه دارد تا زمانی که به سرعت برخاستن برسد. پس از پرواز، آن‌ها باید با کنترل ترافیک هوایی هماهنگ باشند، مسیر خاصی را دنبال، ارابه فرود را جمع و حین تلاش برای صعود، سرعت و جهت دقیقی را حفظ کنند.
در موارد بسیار کم و در مدل‌های معدودی از هواپیماها خلبان می‌تواند از سیستم خلبانی خودکار برای فرود استفاده کند
فرود پیچیده‌تر است و به کنترل دقیق جهت و سرعت فرود هواپیما نیاز دارد. برای فرود موفقیت‌آمیز، خلبان باید سرعت مناسب را حفظ، همزمان پیکربندی ارابه فرود را مدیریت و مقررات ترافیک هوایی را رعایت کند، با کنترل ترافیک هوایی در ارتباط باشد و تعدادی لیست کاغذی و دیجیتالی را پر کند. وقتی هواپیما به باند فرودگاه نزدیک شد، خلبان‌ها باید به دقت ارتفاع را ارزیابی کنند، قدرت را کاهش دهند و سرعت فرود را تنظیم کنند تا در منطقه صحیح باند فرودگاه فرود آیند. روی زمین، آن‌ها از ترمز و رانش معکوس برای توقف کامل هواپیما قیل از پایان باند استفاده می‌کنند. همه این‌ها فقط در چند دقیقه اتفاق می‌افتد.
برخاستن و فرود آمدن اقداماتی بسیار سریع، فنی و به شدت نیازمند تمرکز هستند، به‌طوری‌که فرد آموزش‌ندیده توانایی انجام آن‌ها را ندارد. آن‌ها همچنین به طیف وسیعی از مهارت‌ها مانند درک اطلاعات ارائه‌شده در مقیاس‌های متفاوت و هماهنگی بالای دست و پاها نیاز دارند که فقط از راه آموزش گسترده حاصل می‌شود.
آموزش خلبانی
رسیدن به خلبانی تجاری مسیری طولانی است که معمولا با مجوز تفریحی شروع می‌شود و پس از آن مجوز خصوصی و سپس مجوز تجاری داده می‌شود (که به افراد اجازه می‌دهد به‌طور حرفه‌ای پرواز کنند).
برخاستن و فرود آمدن بسیار سریع، فنی و نیازمند تمرکز هستند، به‌طوری‌که فرد آموزش‌ندیده توانایی انجام آن‌ها را ندارد
قبل از ورود به کابین، فرد تحت آموزش باید آیرودینامیک، قوانین هوا و پرواز، هواشناسی، عوامل انسانی، ناوبری، سیستم‌های هواپیمایی، عملکرد و برنامه‌ریزی پرواز را مطالعه کند. او همچنین باید زمانی را صرف یادگیری درمورد هواپیمای خاصی کند که قرار است آن را به پرواز درآورد. پس از درک اصول اولیه، مربی او را برای آموزش می‌برد. بیشتر آموزش در هواپیمای سبک کوچک یا شبیه‌ساز پرواز انجام می‌شود.
در طول هر جلسه آموزش، قبل از اینکه دانشجو اقدام به انجام هر مانور یا عملی کند، مربی آن را به نمایش می‌گذارد. تلاش‌های دانشجو برای انجام وظایف ممکن است تصحیح، تنظیم یا حتی در شرایط بحرانی متوقف شود.
ده تا پانزده جلسه اول روی برخاستن، فرودآمدن، کنترل پرواز و مدیریت شرایط اضطراری تمرکز دارد. وقتی دانشجویان آماده باشند، به آن‌ها اجازه پرواز انفرادی داده می‌شود و این نقطه عطف بزرگی است.
خلبان‌های تازه‌کار، پس از سال‌ها تجربه آماده‌ی گذار به هواپیمای تجاری هستند. در این مرحله، آن‌ها ممکن است بتوانند به‌خوبی از زمین بلند شوند و فرود آیند، اما همچنان تحت آموزش‌های گسترده مخصوص هواپیمایی قرار می‌گیرند که قرار است آن را به پرواز درآورند. در این راستا، خلبانان ساعت‌ها تئوری پیشرفته، ده‌ها جلسه شبیه‌ساز و صدها ساعت آموزش با هواپیمای واقعی (که بیشتر آن درحالی انجام می شود که هواپیما مسافر دارد) را پشت سر خواهند گذاشت.
بنابراین، اگر هرگز اصول اولیه پرواز را یاد نگرفته باشید، احتمال اینکه بتوانید با موفقیت هواپیمای مسافربری را به کمک کنترل ترافیک هوایی به زمین بنشانید، نزدیک به صفر است.
پرواز مانند هر مهارت دیگر است
آموزش هوانوردی با ظهور کامپیوترهای پیشرفته، واقعیت مجازی و بازی‌های شبیه‌سازی پرواز مانند Flight Simulator و X-Plan حالت مردمی پیدا کرده است. اکنون هر کسی می‌تواند با چند هزار دلار شبیه‌ساز پرواز دسکتاپ راه‌اندازی کند. در حالت ایده‌آل، چنین سیستمی باید شامل کنترل‌های فیزیکی اولیه موجود در کابین خلبان نیز باشد.
شبیه‌سازهای پرواز محیطی همه‌جانبه را فراهم می‌کنند که در آن خلبان‌های حرفه‌ای، دانشجویان و علاقمند به هوانوردی می‌توانند مهارت‌های خود را توسعه دهند. بنابراین، اگر واقعا فکر می‌کنید می‌توانید با خلبان حرفه‌ای رقابت کنید، یکی از آن‌ها را امتحان کنید. می‌توان با اطمینان گفت که نمی‌توانید هواپیمای مسافربری را تا پایان فرود با موفقیت هدایت کنید، اما حداقل از مهارت‌های فوق‌العاده خلبانان قدردانی خواهید کرد.
