آمار حوادث ناشی از کار همچنان بالاست؛ مدیران برای مرگ 1900 کارگر چه رنگی را پیشنهاد می کنند؟!

جی پلاس؛ ایلنا نوشت: طبقِ آمارِ پزشکی قانونی کشور، تفاوتِ آمار مرگ و میرِ کارگران در سال ۱۴۰۱ نسبت به سال ۱۴۰۰ تنها ۲۶ کارگر بوده است.

مسعود قادی پاشا (معاون پزشکی و آزمایشگاهی سازمان پزشکی قانونی کشور)، آمار تلفات ناشی از حوادث کار در سال ۱۴۰۱ را «۱۹۰۰ کارگر» اعلام کرد. این رقم در سالِ ۱۴۰۰ «۱۹۲۶ کارگر» بوده و کاهشِ ۱.۳ درصدیِ تلفاتِ ناشی از کار که تیترِ برخی از رسانه‌ها شده، تنها ۲۶ کارگر است. به عبارتی دیگر، طبقِ آمارِ پزشکی قانونی کشور، تفاوتِ آمار مرگ و میرِ کارگران در سال ۱۴۰۱ نسبت به سال ۱۴۰۰ تنها ۲۶ کارگر بوده است.

احسان سهرابی (فعال کارگری) با انتقاد از خبرهایی که در خصوص کاهشِ آمار حوادثِ ناشی از کار منتشر می‌شود، گفت: در اخباری که از سوی مراجع رسمیِ از وضعیتِ حوادثِ کارِ استانها بیرون می‌آید، دائم تیتر زده می‌شود که مثلا فلان استان «این ماه سبز بوده» و حوادثِ ناشی از کار نداشته‌ایم! اما متأسفانه آمار و ارقام، این سوال را ایجاد می‌کند که این رنگ سبزِ ماهانه از کجا آمده است؟!

وی ادامه داد: به طور مثال در سال ۱۴۰۰ آمار حوادث ناشی از کار در خراسان، ۱۱۶ فوتی و ۲۲۸۱ مصدوم بوده که رتبه‌ی سوم را از نظر حوادثِ ناشی از کار کسب کرده است. تهران با ۳۹۹ و اصفهان با ۱۷۶ حادثه‌ی منجر به فوت نیز در رأس هستند. مدیرانِ کل وزارت کار برای این استان‌ها چه رنگی پیشنهاد می‌کنند؟

سهرابی گفت: به عنوان فعال کارگری بارها در مورد شمارِ بالای حوادثِ کار در ایران هشدار داده‌ایم و بعد از پیگیری‌ها و مکاتبات با ریاست قوه عدلیه شمارِ ۱۹۰۰عددی مرگ و میرِ کارگران در حوادث کار نشان از ایرادِ ساختاری و اساسی در این حوزه است. مسئله این است که جانِ کارگران بی‌اهمیت شده و موضوعِ سودِ کارگران و شرکتهای بیمه‌گر است.

این فعال کارگری به بیمه‌ی مسئولیت اشاره کرد و گفت: کارفرمایان با بهره‌جویی از بیمه مسئولیتِ بی‌نام، خیالشان از جریمه‌ی مالیِ حوادثِ کار راحت می‌شود و هیچ الزامی برای ایمن‌سازی محیط کار و کاهش حوادث ناشی از کار نمی‌بینند. کارفرمایان می‌دانند که به راحتی می‌توانند از پسِ هزینه‌ی دیه‌ی کارگر متوفی برآیند بدونِ آنکه به روزگارِ سیاه کارگر و خانواده‌ی او بیندیشند!

سهرابی با اشاره به شمارِ پایین بازرسی‌های کار گفت: وقتی امنیتِ شغلیِ کارگران پایین است و برای ماندن در شغل مجبور هستند هر بی‌عدالتی و وضعیتِ ناایمنی را تحمل کنند، از طرفی بازرسی‌های کار پایین است و کارفرمایان الزامی برای ایمن‌سازی محیط کار نمی‌بینند، چرا باید منتظرِ کاهشِ آمار حوادث ناشی از کار باشیم؟ وقتی همه چیز ثابت و به همان روال قبل است، چگونه عده‌ای کاهش آمار حوادث کار را دستاورد خود می‌دانند؟!