در پی ابتلا به بیماری عفونی کرونا و یا دریافت واکسن، نوعی ایمنی در بدن افراد حاصل می‌شود که منجر به ایجاد آنتی‌بادی‌هایی می‌شود که ویروس را خنثی کرده و در برابر ابتلای مجدد به عفونت کووید یا شدت یافتن بیماری، از فرد محافظت می‌کنند. آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده با چسبیدن به پروتئین اسپایک (که حامل اصلی ویروس است)، از بدن محافظت کرده و از نفوذ ویروس به سلول‌ها جلوگیری می‌کنند.
جی پلاس؛ محققان کشف کردند که آنتی‌بادی‌های تأییدشده قادر به خنثی کردن جدیدترین زیرسویه اومیکرون (BQ.۱.۱) نیستند و این زیرشاخه ویروسی، توانایی مقاومت در برابر تمام آنتی‌بادی‌ها را دارد.
در پی ابتلا به بیماری عفونی کرونا و یا دریافت واکسن، نوعی ایمنی در بدن افراد حاصل می‌شود که منجر به ایجاد آنتی‌بادی‌هایی می‌شود که ویروس را خنثی کرده و در برابر ابتلای مجدد به عفونت کووید یا شدت یافتن بیماری، از فرد محافظت می‌کنند. آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده با چسبیدن به پروتئین اسپایک (که حامل اصلی ویروس است)، از بدن محافظت کرده و از نفوذ ویروس به سلول‌ها جلوگیری می‌کنند.
اما مطالعات جدیدی که توسط دانشمندان آلمانی صورت گرفته، نشان می‌دهد آخرین زیرسویه اومیکرون یعنی BQ.۱.۱ در برابر تمام درمان‌های آنتی‌بادیِ تأییدشده مقاوم است.
مقاومت زیرسویه BQ.۱.۱ در برابر واکسن چگونه است؟
تعدادی از واریانت‌های ویروس کرونا، به ویژه واریانت اومیکرون، با فرار از دست آنتی‌بادی‌های خنثی‌کننده و به دلیل جهش در پروتئین اسپایک، حتی در افراد واکسینه‌شده یا بیمارانی که در دوره نقاهت هستند، علائم بیماری را در فرد تشدید می‌کنند یا سبب ابتلای دوباره می‌شوند.
این مکانیزم درواقع عملکرد سیستم ایمنی را دور می‌زند و ویروس‌ها را فراری می‌دهد. این شرایط برای گروه‌های پرخطر، اعم از افراد مسن و کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، خطرناک است.
زیرسویه اومیکرون BQ.۱.۱ اولین گونه مقاوم در برابر تمام درمان‌های آنتی‌بادی است که تا کنون توسط آژانس دارویی اروپا (EMA) و سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تأیید شده است.
جهش‌های ویروسی، عامل مقاومت در برابر واکسن
اغلب گروه‌های پرخطر حتی پس از واکسیناسیون نیز ایمنی کافی جهت محافظت در برابر بیماری را کسب نمی‌کنند. برای محافظت از این افراد، آنتی‌بادی‌های تولیدشده از طریق بیوتکنولوژی به عنوان یک اقدام پیشگیرانه یا به‌عنوان یک درمان اولیه پس از تأیید عفونت کووید تجویز می‌شوند.
جهش در پروتئین اسپایک به نوبه خود در ایجاد مقاومت در برابر درمان‌های آنتی‌بادی نقش دارد. بنابراین مهم است که همواره نظارت‌های لازم در این زمینه صورت گیرد تا مشخص شود آیا آنتی‌بادی‌های درمانی همچنان در برابر زیرسویه‌های ویروسی اثربخش هستند یا خیر.
زیرسویه جدید اومیکرون در کدام نقاط جهان شایع‌تر است؟
سویه اومیکرون اولین بار در اواخر سال ۲۰۲۱ شناسایی شد و زیرسویه‌های معروف آن عبارتند از: BA.۲ که در بهار و زیرسویه BA.۵ در اواخر تابستان شیوع یافتند. از اواخر پاییز هم زیرسویه‌های B.Q.۱ و B.Q.۱.۱ قدم به عرصه نهادند و به ویروس غالب در ایالات متحده امریکا و برخی کشورهای اروپایی تبدیل شدند.
طبق آخرین اطلاعات مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، زیرسویه جدید اومیکرون تقریباً ۷۰ درصد از موارد ابتلا به بیماری در ایالات متحده را تشکیل می‌دهد.
این زیرسویه با قابلیت انتقال سریع و توانایی فرار ایمنی ظاهر شده است. با این حال، شدت بیماری ناشی از زیرسویه BQ.۱.۱، با سایر زیرسویه‌های اومیکرون تفاوت چشمگیری ندارد؛ چرا که میزان بیماران بستری و میزان مرگ‌ومیر در کشورهای درگیر، افزایش قابل توجهی نداشته است.
علائم زیرسویه BQ.۱.۱ اومیکرون چیست؟
طبق گفته متخصصان بیماری‌های عفونی، زیرسویه BQ.۱.۱ جزو مسری‌ترین زیرسویه‌هاست و گرفتگی بینی، سرفه، گلودرد، سردرد و دردهای عضلانی از علائم اصلی آن هستند.
علائمی نظیر تب، ضعف عمومی، اسهال، تنگی نفس و از دست دادن حس بویایی یا چشایی نیز از سوی بیماران گزارش شده است.
همچنین گفته می‌شود وجه تمایز زیرسویه جدید اومیکرون با زیرسویه‌های پیشین، بی‌اشتهایی و گرفتگی صداست.
منابع: scitechdaily ، argentina ، nbcnews/ خبرآنلاین
