درخواستی که امام از مرحوم فلسفی داشت

به گزارش خبرنگار جی پلاس، امام خمینی (س) در بیست و هفتم تیر ماه سال 43 مطابق با هشتم ربیع الاول 1384 در نامه ای خطاب به مرحوم حجت الاسلام و المسلمین محمد تقی فلسفی از وی درخواست کرد تا به دعوت مردم سیرجان پاسخ مثبت دهد. ایشان در این نامه بر ضرورت وحدت و یکپارچگی در مقابل استعمار و دستگاه جبار رژیم شاه تاکید کردند. متن نامه امام به شرح زیر است: 

"بسم‌اللّه‌ الرحمن الرحیم

8 ربیع‌الاول 1384

حضرت حجت الاسلام خطیب شهیر آقای فلسفی ـ دامت افاضاته ـ رفسنجان

تلگرافی از طرف اهالی محترم سیرجان رسید که از جنابعالی تقاضا شود دعوت آنها را بپذیرید. مقتضی است برای جبران گذشته و خفقان موجود پذیرفته شود. به اهالی محترم رفسنجان و سیرجان و دیگران از طرف حقیر پس از اهدای سلام وافر تذکر دهید که امروز در مقابل دست های ناپاک اجانب که خطر عظیم بر اسلام و مسلمین متوجه است، لازم است با وحدت کلمه و اعتصام به حبل‌اللّه‌ به شعائر مذهبی اهمیت بیشتر بدهید و جمعیت های خود را فشرده‌ تر و انبوه تر فرمایید و در مقابل استعمار و دستگاه جبار به صفوف خود در جماعات و اجتماعات مذهبی برای احقاق حق و ابطال باطل بیفزایید. فَاَمَّا الزَبَدُ فَیَذهَبُ جُفاءً و اَمّا ما یَنْفَعُ النّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الاَْرضِ[1]هرگز در مقابل اظهار حق و ترویج احکام اسلام از ارعاب و ارهاب های بی مغز نهراسید و در عین کمال آرامش و بهانه ندادن به دست دستگاه جبار حقوق حقه خود را که عمل به احکام اسلام و آزادی خطبای محترم و نویسندگان معظم است مطالبه نمایید و دولت ها را از خطر اسرائیل و عمال اسرائیل آگاه نمایید و قطع ید دشمنان اسلام را از ذخایر ملت و دسترنج کارگر و رعیت با کمال جدیت مطالبه نمایید و دولت را از اینکه اجازه داده است اوراق ضاله از قبیل کتاب « انتقاد و طرح قانون خانواده» منتشر شود استیضاح کنید و از خلافکاری ها و قانون شکنی های دستگاه در مجامع عمومی یادآوری نمایید و مظالم دولت ها را هر چه بیشتر و با هر وسیله انتشار دهید. و برای عظمت اسلام و ممالک اسلامی و قطع ید اجانب خصوصاً اسرائیل که در حال جنگ با مسلمین و اسلام است، در مجامع عمومی دعا کنید. و از گناهان خود توبه کنید و به ولی عصر و ناموس دهر (عج) برای رفع گرفتاری ها پناه ببرید. والسلام علیکم و رحمة‌ اللّه‌ و برکاته.

روح‌ اللّه‌ الموسوی الخمینی"

صحیفه امام؛ ج 1، ص 353-354

1 ـ سورۀ رعد، آیۀ 17: «اما کف به کناری افتد و نابود شود و آنچه برای مردم سودمند است در زمین پایدار بماند».