عبدالرسول قائمی اصفهانی در سوم ماه مبارک رمضان ۱۳۱۶ در روستای دیزیچه اصفهان به دنیا آمد. او از محضر بزرگان حوزه همچون آیات سید ابوالحسن اصفهانی، میرزای نائینی و... استفاده برد. از وی آثار و تالیفاتی بر جای مانده است.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، در راستای شناساندن بزرگان اندیشه دینی در این صفحه بر آنیم که این شخصیت های ارجمند جهان اسلام و تشیع را به مخاطبان معرفی کنیم و مطالب منتشرشده قطره ای است از دریای زندگی این بزرگواران که به قدر وسعمان است. باشد که مفید فایده افتد. این قسمت به زندگی عبدالرسول قائمی اصفهانی اختصاص دارد.
زندگینامه عبدالرسول بن فرج اللّه قائمی اصفهانی
حاج شیخ عبدالرّسول قائمی فرزند شیخ فرج اللّه دیزیچه‌ای اصفهانی، از علمای معاصر اصفهان بوده است.
تولد و تحصیل
وی در ۳ رمضان ۱۳۱۶ق در روستای «دیزیچه» اصفهان متولّد شد. مقدمات را در زادگاه خود نزد شیخ فرج‌اللّه دیزیچه‌ای آموخت. سپس به اصفهان رفته و سطوح را نزد میر سیّد احمد مدرس و شیخ علی مدرس یزدی به پایان رساند و دروس خارج را نزد سیّد محمّد مدرس نجف آبادی، میر سیّد علی مجتهد نجف‌آبادی و سیّد محمّد رضا خراسانی فرا گرفت. آنگاه به حوزه علمیه قم رفته و در درس حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی حاضر شد. او در سال ۱۳۴۹ق به نجف اشرف مشرّف شده و از درس حضرات آیات میرزا محمّد حسین نائینی، شیخ ضیاء الدّین عراقی و آقا سیّد ابوالحسن اصفهانی بهره گرفت.
اقدامات و فعالیت‌ها
در سال ۱۳۶۰ق پس از مراجعت از سفر حج به امر آقا سیّد ابوالحسن اصفهانی و درخواست اهالی شهر به آبادان رفت و در آنجا به تبلیغ دین و خدمت به مردم مبادرت ورزید و نماز جماعت را در مسجد نو آن شهر اقامه نمود. از اقدامات مؤثر او مبارزه با بدعت ها و عقاید انحرافی همچون عقاید کسروی و بیان روشن و مستدل حقایق اسلام به مردم بود. از خدمات اجتماعی او احداث یا تعمیر برخی از مدارس و مساجد همچون مسجد نو، مدرسه قائمیه و دارالایتام و حوزه علمیه در آبادان و مسجد ولیعصر (عجل اللّه‌تعالی فرجه الشریف) در جزیره خارک است. او پس از آغاز جنگ ایران و عراق در سال ۱۳۵۹ش به اصفهان مراجعت نموده و در مسجد باب الرّحمه واقع در دروازه دولت به اقامه جماعت مشغول شد و در کنار آن به ارشاد مردم و رفع گرفتاری‌های نیازمندان پرداخت.
وفات
این عالم جلیل‌القدر سرانجام در صبح روز بیست و یکم شعبان ۱۴۱۲ق (مطابق ۱۴ بهمن ۱۳۷۲ش) در اصفهان وفات یافته و پیکر او به قم منتقل و در یکی از اطاق‌های صحن بزرگ مرقد مطهر حضرت معصومه (سلام اللّه علیها) مدفون شد.
آثار و تالیفات
کتب زیر از تالیفات وی هستند:
۱. «رساله ای در حدیث غدیر»؛
۲. «شرح برخی از خطب نهج‌البلاغه»؛
۳. «یادداشت‌هایی در فقه».[۱][۲][۳][۴]
پانویس
۱. آثار الحجّه، ج ۲، ص۲ ۰۴.
۲. شریف رازی، محمد، گنجینه دانشمندان، ج ۳، ص ۱۶.
۳. دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، آئینه پژوهش: سال چهارم، شماره ۶، مورخ ۱۳۷۳ ش، ص ۱۲۰.
۴. جواهر کلام، عبدالحسین، تربت پاکان قم، ج ۲، ص ۹۳۹.
منبع
مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج ۴، ص ۲۳۴.
