سید محمد حسن قزوینی حائری در ۱۲۹۶ قمری در کربلا به دنیا آمد. وی از محضر اساتیدی همچون آخوند خراسانی، سید محمدکاظم طباطبایی، میرزا محمدتقی شیرازی و ... استفاده کرد. او در بیست و ششم رجب ۱۳۸۰ در کربلا رحلت کرد.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، در راستای شناساندن بزرگان اندیشه دینی در این صفحه بر آنیم که این شخصیت های ارجمند جهان اسلام و تشیع را به مخاطبان معرفی کنیم و مطالب منتشرشده قطره ای است از دریای زندگی این بزرگواران که به قدر وسعمان است. باشد که مفید فایده افتد. این قسمت به زندگی سید محمد حسن قزوینی حائری اختصاص دارد.
زندگینامه سید محمدحسن قزوینی حائری
سید محمدحسن حائری قزوینی (۱۲۹۶ق ـ ۱۳۸۰ق) فقیه و متکلم امامی قرن چهاردهم است. از آثار او می‌توان به البراهین الجلیة فی دفع تشکیکات الوهابیة که در پاسخ به برخی شبهات ابن تیمیه نوشته شده است، اشاره کرد.
اطلاعات فردی
سید محمدحسن قزوینی حائری
فقیه و متکلم امامی
تاریخ تولد ۱۲۹۶ قمری
زادگاه کربلا
تاریخ وفات ۲۶ رجب ۱۳۸۰ق
محل دفن مقبره سید محمد مجاهد
شهر وفات کربلا
اطلاعات علمی
استادان آخوند خراسانی، سید محمدکاظم طباطبایی، میرزا محمدتقی شیرازی و ...
محل تحصیل کربلا، نجف، سامرا
تألیفات الامامةالکبری و الخلافةالعظمی، البراهین الجَلیه فی دفع تشکیکاتِ الوهابیه، هُدی‌المِلة الی انّ فدک من‌النِّحله
زندگینامه
سید محمدحسن حائری در ۱۲۹۶ق در کربلا به دنیا آمد.[۱] جد پدری‌اش، سید محمدباقر موسوی قزوینی، ملقب به معلم‌السلطان و جد مادری او سید علی طباطبایی، صاحب کتاب ریاض المسائل است.[۲]
وفات
سید محمدحسن حائری قزوینی در ۲۶ رجب ۱۳۸۰ق در کربلا درگذشت و در مقبره سید محمد مجاهد به خاک سپرده شد.[۳]
تحصیلات
حسن حائری در کربلا مقدمات علوم دینی را فراگرفت و در ۲۳ سالگی برای ادامه تحصیل به نجف رفت و نزد استادانی چون آخوند محمدکاظم خراسانی[۴] و سید محمدکاظم طباطبایی یزدی درس خواند.[۵] در ۱۳۳۰ق یک سال پس از درگذشت آخوند خراسانی، به سامرا نقل مکان کرد و از شاگردان میرزا محمدتقی شیرازی شد.[۶] حائری پس از سه سال اقامت در سامرا، با آغاز جنگ جهانی اول و آشفتگی اوضاع سیاسی عراق و اشغال بخش‌هایی از آن به دست انگلیسی‌ها،[۷] به کربلا بازگشت و تا پایان عمر در آنجا به تدریس و تألیف و تحقیق پرداخت.
آثار
الامامةالکبری و الخلافةالعظمی، در هشت جلد.
البراهین الجَلیة فی دفع تشکیکاتِ الوهابیة، در پاسخ به چند شبهه و مدعای ابن‌تیمیه و به تبع او، وهابیان، در مقولاتی مانند شفاعت و توسل و زیارت. این کتاب توسط علی دوانی به نام فرقه وهابی و پاسخ به شبهات آن‌ها ترجمه شده است.
المناهج السویة و التحفة الامامیة الحائریه یا المناهج الحائریة، در رد کتاب الهدیة السُّنیة و التُحفةُ الوهابیةُ النَجدیة.[۸]
التحفة الاثناعشریة فی نقض کلمات الوهابیة.
هُدی‌المِلة الی انّ فدک من‌النِّحلة، درباره غصب فدک.[۹] که به فارسی نیز ترجمه شده است.[۱۰]
شرح اللُّمعَةُ الدمشقیة[۱۱]
رساله اکمال‌الدین در شرح تکملة تبصرة المتعلمین آخوند خراسانی، که در واقع تقریرات درس‌های فقهی خراسانی است.[۱۲]
اصول الفقه، که تقریرات درس اصول آخوند خراسانی است.[۱۳]
پانویس
۱. آقابزرگ طهرانی، طبقات، قسم ۱، ص ۳۸۹.
۲. حائری قزوینی، ص ۴.
۳. آقابزرگ طهرانی، الذریعه، ج ۱۴، ص ۴۸ ؛ حائری قزوینی، ص ۸.
۴. آقابزرگ طهرانی، طبقات، قسم ۱، ص ۳۸۹.
۵. حائری قزوینی، ص ۵.
۶. امینی، ج ۳، ص ۹۹۵.
۷. رهیمی، ص ۱۶۳؛ عزاوی، ج ۸، ص ۲۶۰؛ محمد حمدی جعفری، ص ۱۵.
۸. آقابزرگ طهرانی، الذریعه، ج ۲۲، ص ۳۴۵ ؛ حائری قزوینی، ص ۴ ؛ سلمان هادی طعمه، ص ۴۷.
۹. آقابزرگ طهرانی، الذریعه، ج ۲۵، ص ۲۰۳ و ج ۲۶، ص ۱۶۰.
۱۰. فدک، سید محمدحسن حائری قزوینی، مترجم: سید احمد علم‌‌الهدی، تهران، مدرسه چهلستون.
۱۱. آقابزرگ طهرانی، الذریعه، ج ۱۴، ص ۴۸.
۱۲. آقابزرگ طهرانی، الذریعه، ج ۴، ص ۴۱۲ و ج ۱۱، ص ۱۰۴ ـ ۱۰۵.
۱۳. آقابزرگ طهرانی، الذریعه، ج ۲، ص ۲۰۴ و ج ۴، ص ۳۷۵.
منابع
آقابزرگ طهرانی، الذریعة الی تصانیف الشیعة، تحقیق علی‌نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، مشهد، ۱۴۰۴ق.
امینی، محمدهادی، معجم رجال الفکر و الادب فی النجف خلال الف عام، نجف، ۱۴۱۳ق/۱۹۹۲م.
حائری قزوینی، حسن، الامامة الکبری و الخلافة العظمی، تحقیق مرتضی قزوینی، نجف، ۱۳۷۷ق/۱۹۵۸م.
رهیمی، عبدالحلیم، تاریخ الحرکة الاسلامیة فی العراق: الجذور الفکریة و الواقع التاریخی، بیروت، ۱۹۸۵م.
طعمه، سلمان هادی، معجم رجال الفکر و الادب فی کربلاء، بیروت، ۱۴۲۰/۱۹۹۹.
عزاوی، عباس، تاریخ العراق بین احتلالین، بغداد، ۱۳۵۳-۱۳۷۶/ ۱۹۳۵-۱۹۵۶، چاپ افست قم، ۱۳۶۹ش.
جعفری، محمد حمدی، بریطانیا و العراق حقبه من الصراع، بغداد، ۲۰۰۰م.
