جی پلاس؛
روزی که وصیتنامه امام به پایان رسید
امام خمینی در بیست و ششم بهمن سال ۶۱ کار نگارش وصیتنامه سیاسی الهی خود را به پایان رساندند.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، امام خمینی (س) در بیست و ششم بهمن ماه سال ۶۱ مطابق با اول جمادی الاول 1403 کار نگارش وصیتنامه سیاسی الهی خود را به پایان رساندند. این وصیتنامه در ۱۹ آذر ۱۳۶۶ مورد بازبینی قرار گرفت و در ۱۵ خرداد سال ۶۸ قرائت شد. در توضیحی در صحیفه امام چنین آمده است:
[امام خمینی نگارش وصیتنامۀ سیاسی ـ الهی خویش را ـ که در حقیقت پیام جاوید و خلاصۀ همۀ وصایا و پیامهای زندگی ایشان است ـ در تاریخ 26 بهمن1361 به پایان رسانده و نسخه ای از آن را طی پیامی به تاریخ 22تیر 1362 نزد خبرگان اولین دورۀ مجلس خبرگان رهبری به امانت سپردند. امام خمینی در سال های بعد، وصیتنامه را مورد بازبینی قرار داده و با انجام تغییراتی، دو نسخه از متن اصلاحی را که بر روی پاکت های آنها به خط ایشان نوشته شده است:« متن وصیتنامۀ سیاسی ـ الهی اینجانب جهت نگهداری در مجلس خبرگان و آستان قدس رضوی» برای تحویل به مراکز مذکور به نمایندگان خویش سپردند. تحویل نسخ وصیتنامه در حضور جمعی از مسئولین نظام جمهوری اسلامی ایران در تاریخ 19 آذر 1366 انجام گردید که گزارش کامل مراسم آن از طریق سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد. دراین دیدار آقایان: منتظری (قائم مقام رهبری در آن زمان)، خامنه ای (رئیس جمهور وقت)، هاشمی رفسنجانی (رئیس مجلس شورای اسلامی)، میرحسین موسوی (نخست وزیر)، مشکینی (رئیس مجلس خبرگان)، صافی (دبیر شورای نگهبان)، موسوی اردبیلی (رئیس دیوانعالی کشور)، موسوی خوئینی ها (دادستان کل کشور)، مهدوی کنی (دبیر جامعۀ روحانیت مبارز)، کروبی (دبیر مجمع روحانیون مبارز)، سید احمد خمینی و اعضای دفتر امام حضور داشتند. پس از این دیدار، حاضران برای مُهر و موم کردن دو پاکت وصیتنامه به مجلس شورای اسلامی رفتند و در اتاق ریاست مجلس، ابتدا آقای مشکینی سخنانی ایراد کرد و سپس آقای سید احمد خمینی وصیتنامه را تحویل ایشان داد. مراسم مُهر و موم در حضور جمع انجام گرفت و نسخۀ مربوط به آستان قدس رضوی را آقایان مهدوی کنی، کروبی، توسلی و صانعی به مشهد مقدس بردند و نسخۀ سابق وصیتنامه که در مجلس خبرگان نگهداری می شد، به وسیلۀ آقای سید احمد خمینی، نزد امام ارسال گردید.
متن کامل وصیتنامۀ امام خمینی، به عنوان پیام جاودانۀ ایشان در جلد پایانی همین مجموعه (به عنوان آخرین سند) درج شده است.]
صحیفه امام؛ ج ۱۷، ص ۳۳۵
دیدگاه تان را بنویسید