جی پلاس/به مناسبت سالروز شهادت؛
با علیرضا موحد دانش از آغاز تا شهادت
شهید علیرضا موحد دانش در سال ۱۳۳۷ در تهران به دنیا آمد. وی بر اساس شایستگی های ذاتی اش از فرماندهی گردان تا فرماندهی تیپ پیش رفت و سرانجام در سیزدهم مرداد سال ۶۲ در منطقه عملیاتی والفجر ۲ به شهادت رسید.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، سیزدهم مرداد سال ۶۲ و عملیات والفجر ۲ بود که فرمانده تیپ سیدالشهدا(س) ، علیرضا موحد دانش به شهادت رسید. متن زیر چکیده ای از دفتر زندگی اوست:
علیرضا اولین فرزند خانواده «موحد دانش» در سال 1337 در تهران به دنیا آمد. در سال 1355 بعد از اخذ دیپلم به سربازی اعزام شد و پس از فرمان امام خمینی مبنی بر فرار سربازان از پادگان‌ها، وی نیز از پادگان گریخت و به جمع انقلابیون پیوست.
پس از پیروزی انقلاب، در کمیته انقلاب اسلامی شمیران به فعالیت مشغول شد. علیرضا در فروردین ماه 1358 به عضویت سپاه پاسداران در آمد و ابتدا مأموریت حراست از بیت امام خمینی(ره) را بر عهده گرفت. با آغاز غائله کردستان، به کردستان رفت و در چند عملیات پاکسازی علیه ضد انقلابیون شرکت کرد. پس از آن به جبهه اعزام شد و به عنوان جانشین محسن وزوایی در عملیات بازی دراز حضور یافت و در همین عملیات، یک دستش قطع شد.
وی پس از عملیات مطلع الفجر به مکه معظمه مشرف شد.
مدتی بعد به تیپ 27 محمد رسول الله (ص) اعزام شد تا به عنوان معاون گردان حبیب بن مظاهر مأموریتش را انجام دهد.
وی پس از خاتمه عملیات فتح المبین، فرماندهی گردان حبیب بن مظاهر را بر عهده گرفت و نقش فعالی در مراحل سه گانه الی بیت المقدس و آزادی خرمشهر ایفا کرد.
در خرداد سال 1361 با دختری هم کفو عقد ازدواج بست. پس از پایان عملیات بیت المقدس، به همراه قوای محمد رسول الله (ص) به لبنان اعزام شد.
بعد از بازگشت از لبنان، فرماندهی تیپ 10 سید الشهدا (ع) را بر عهده گرفته، در عملیات والفجر 1 با این تیپ وارد عملیات شد و در همان عملیات نیز مجدداً مجروح شد.
فرمانده شجاع سپاه اسلام، علیرضا موحد دانش، سرانجام در تاریخ 13 مرداد 1362 در عملیات والفجر 2 در منطقه حاج عمران، در حالی که فرماندهی تیپ 10 سید الشهدا (ع) را بر عهده داشت به فیض شهادت رسید.
فرازهایی از وصیتنامه شهید علیرضا موحد دانش
«... پروردگارا تو شاهدی که ما برای رضای تو می جنگیم و برای رضای توست که از شهرمان و از پدر و مادر و وابستگی‌هایمان به دنیا، بریده ایم و مشتاقانه به سویت آمده ایم. پس تو را به خمینی قسم یاریمان کن. مردم بدانید که در مکتب ما، شهادت مرگی نیست که دشمن بر ما تحمیل کند. و این آخرین پیام هر شهید است که: «همیشه راه حسین(ع) باقی است و یزیدیان بر فنا.»
مادر جان! یادت باشد که فرزندت مشتاق (شهادت) بود و از مرگ هراسی نداشت و آگاهانه به استقبال آن رفت ...»
منبع: معاونت پژوهش و ارتباطات فرهنگی بنیاد شهید تهران بزرگ
دیدگاه تان را بنویسید