استاد رحیم موذن زاده اردبیلی در سال ۱۳۰۴ در اردبیل متولد شد. وی شهرت خود را به واسطه اذانی به دست آورد که برای هر ایرانی موسیقی روح بخش و دلنوازی است. او در سال ۱۳۸۴ رحلت کرد.
به گزارش خبرنگار جی پلاس، در راستای شناساندن بزرگان این مرز و بوم در این صفحه بر آنیم که این شخصیت های ارجمند جهان اسلام و تشیع را به مخاطبان معرفی کنیم و مطالب منتشرشده قطره ای است از دریای زندگی این بزرگواران که به قدر وسعمان است. باشد که مفید فایده افتد. این قسمت به زندگی استاد رحیم موذن زاده اردبیلی اختصاص دارد.
استاد رحیم موذن زاده اردبیلی در سال ۱۳۰۴ در اردبیل متولد شد. وی شهرت خود را به واسطه اذانی به دست آورد که برای هر ایرانی موسیقی روح بخش و دلنوازی است. او در سال ۱۳۸۴ رحلت کرد.
زادروز اول مهر ۱۳۰۴ش
زادگاه اردبیل
درگذشت ۱۳۸۴ش - تهران، مدفون در قبرستان ابن بابویه ری
محل زندگی اردبیل، قم، تهران
دین اسلام
مذهب شیعه
آثار اذان مشهور
خویشاوندان سلیم موذن‌زاده، عبدالکریم موذن‌زاده
در همین رابطه بخوانید:
اذان معروف مؤذن زاده
مؤذن‌زاده شهرتش را از اذانی که در سال ۱۳۳۴ش در رادیو ایران، با دستگاه بیات ترک گفت، به دست آورد. اذان وی به عنوان اولین اثر ثبتی در حوزه میراث معنوی ایران در ۱۳۸۷ش، توسط سازمان میراث فرهنگی کشور به ثبت رسیده است.
خانواده
پدر او، عبدالکریم مؤذن‌زاده تا سال ۱۳۲۴ش در رادیو ایران اذان می گفت. وی در منطقه اردبیل به وعظ و اذان‌گویی مشغول بود و نخستین بار به خاطر اذانی که در سال ۱۳۲۲ش در رادیو گفته بود، شهرت پیدا کرد و سپس تا سال ۱۳۲۶ش برنامه سحری رادیو را به صورت زنده، از طریق مسجد امام (مسجد شاه سابق) اجرا می کرد و در سال ۱۳۲۹ش از دنیا رفت.[۱]
به گفته رحیم مؤذن‌زاده، اذان‌گویی در خانواده آنها، ۱۵۰ سال قدمت داشته است، و نام فامیل آنها به‌همین دلیل مؤذن‌زاده شده است.[۲]
برادرش سلیم مؤذن‌زاده اردبیلی، مداح و نوحه‌خوان اهل بیت علیهم السلام بود.
زندگینامه رحیم مؤذن‌زاده
رحیم مؤذن‌زاده در ۱۳۰۴ش در اردبیل زاده شد. او تحصیلات ابتدایی را در مکتب‌خانه در زادگاهش آغاز کرد. سپس به مدرسه حاج ابراهیم رفت. و پس از آن ادامه تحصیلاتش را در قم گذراند. وی در این شهر در درس خارج فقه شرکت می کرد و در حرم حضرت معصومه سلام الله علیها اذان می گفت.[۳]
از سال ۱۳۵۷ش مؤذن‌زاده در برخی مساجد تهران مناجات و نوحه می خواند و هر سال، شب های عاشورا در مسجد اردبیلی‌ها به منبر می رفت.[۴]
رحیم مؤذن‌زاده در ۱۳۸۴ش به سبب ابتلا به سرطان در بیمارستان مدائن تهران بستری شد. و در بهار همان سال درگذشت[۵] و در قبرستان ابن بابویه ری به خاک سپرده شد.[۶]
اذان
اذان مشهور مؤذن‌زاده در ۱۳۳۴ش در استودیو یک رادیو ایران ضبط شد. به گفته مؤذن‌زاده، وی این اذان را با دستگاه بیات ترک، در گوشه روح الارواح و با دهان روزه گفته است.[۷] رحیم مؤذن‌زاده اردبیلی حدود ۴۰ سال بعد(سال ۱۳۸۴ش)، در آخرین روزهای زندگی خود، اذانش را برای دومین و آخرین بار تکرار کرد.[۸]
اذان‌هایی که توسط او خوانده شده است، هنوز به عنوان زیباترین اذان های موجود در رسانه‌های صوتی و تصویری ایران پخش می شود.[۹]
اذان مؤذن‌زاده اردبیلی به عنوان اولین اثر ثبتی در حوزه میراث معنوی ایران در دومین سالروز درگذشت وی در ۱۳۸۷ش، توسط سازمان میراث فرهنگی کشور به ثبت رسیده است.[۱۰]
فیلم مستند عاشقانه‌های ایرانی، درباره اذان ایرانی و زندگی مؤذن‌زاده است.[۱۱]
پانویس
۱. همشهری، مطلب ۹۰۱۰۲.
۲. همشهری، مطلب ۹۰۱۰۲.
۳. همشهری، مطلب ۹۰۱۰۲.
۴. همشهری، مطلب ۹۰۱۰۲
۵. همشهری، مطلب ۹۰۱۰۲.
۶. پیکر موذن زاده اردبیلی به خاک سپرده شد.
۷. در سوگ بلال ایران
۸. سالروز درگذشت بلال ایران
۹. سالروز درگذشت بلال ایران
۱۰. ثبت اذان موذن‌زاده در آثار معنوی ایران
۱۱. سالروز درگذشت بلال ایران
منابع
همشهری آنلاین؛ روزنامه همشهری، چهارشنبه، ۱۸ شهریور، ۱۳۸۸ ش، مطلب ۹۰۱۰۲، زندگینامه رحیم مؤذن‌زاده اردبیلی
