واکسن برای مقابله با کرونا کافی نیست/ ارائه روشی جدید برای جلوگیری از انتشار ویروس

جی پلاس، بسیاری از ما امیدواریم واکسن‌های کرونا راه خروج ما از محدودیت های کرونایی باشند. اما کارشناسان می‌گویند برای مقابله با این ویروس، واکسن‌ به تنهایی کافی نیست و همچنان به اقدامات دیگر هم نیاز داریم. برای توضیح این موضوع، از مدلی به نام 'پنیر سوئیسی' استفاده می کنیم.

 

اگر می‌خواهید دلیلش را بدانید در صفحه پایین بروید.

مدل 'پنیر سوئیسی' در رویارویی با همه‌گیری کرونا

 

 

مشکل اینجاست که برای مقابله با شیوع ویروس کرونا، هیچ روشی به تنهایی ۱۰۰ درصد موثر نیست و این مساله در مورد واکسن‌ها هم صدق می‌کند.

 

 

به این تکه پنیر سوئیسی با آن حفره‌های خاص خودش نگاه کنید. این پنیر به ۹ قطعه تقسیم شده که هر برش نشان‌دهنده یکی از روش‌های مقابله ما با این ویروس است.

 

 

هیچ یک از این برش‌ها کامل نیستند و در همه‌شان حفره‌هایی وجود دارد که نشان‌دهنده کاستی‌های اقدامات ما هستند. کمبودهایی که راه را برای انتشار ویروس باز می‌گذارند.

 

 

با این حال اگر تعداد برش‌ها زیاد باشد، احتمال این که یکی از آن‌ها بالاخره جلوی ویروس را بگیرد افزایش می‌یابد.

 

 

بیایید به ترتیب به هر یک از برش‌های پنیر نگاهی بیندازیم.

 

 

واکسن‌ها در سراسر جهان به عنوان قدرتمندترین سلاح مبارزه با ویروس کرونا شناخته می‌شوند. برخی از آن‌ها بیش از ۹۰ درصد موثر هستند و از ابتلای افراد به این بیماری و مرگ آن‌ها جلوگیری می‌کنند.

اما هیچ واکسنی ۱۰۰ درصد موثر نیست و حتی پس از زدن واکسن هم ممکن است به ویروس مبتلا شویم و آن را به دیگران منتقل کنیم.

 

 

از طریق آزمایش‌های گسترده می‌توان افرادی که حامل ویروس هستند اما از آن خبر ندارند را پیدا کرد.

اما تست‌های فوری دقت کافی را ندارند و برخی مواقع ممکن است تشخیص‌شان درست نباشد.

 

 

سیستم‌های ردیابی، افرادی که با موارد مثبت ابتلا به کرونا در تماس نزدیک بوده‌اند را پیدا می‌کنند و از آن‌ها می‌خواهند خود را قرنطینه کنند.

اما چنین طرح‌هایی در صورتی کارایی خواهند داشت که سریع باشند و بین ۸۰ تا ۱۰۰ درصد از تماس‌ها را ردیابی کنند.

 

 

در بیشتر کشورها به افرادی که مظنون به ابتلا به کووید-۱۹ هستند یا می‌دانند که این بیماری را دارند توصیه می‌شود در خانه بمانند و از تماس با دیگران خودداری کنند. برخی از کشورها حتی از مسافران هم می‌خواهند خود را قرنطینه کنند.

اما عده‌ای از مردم یا توصیه‌ها را نادیده می‌گیرند و یا قادر به انجام آن‌ها نیستند.

 

 

ماسک‌ها و پوشش‌های صورت می‌توانند جلوی انتشار قطرک‌هایی که موقع سرفه، عطسه یا حرف زدن در هوا آزاد می‌شوند را بگیرند. اما حتی ماسک‌هایی با درجه ایمنی بسیار بالا هم نمی‌توانند مانع از عبور همه ویروس‌ها شوند.

علاوه بر آن طرز پوشیدن ماسک هم اهمیت زیادی دارد و برای این که تاثیرگذار باشند باید تعداد کافی از مردم از آن‌ها استفاده کنند.

 

 

حفظ فاصله دو متری از دیگران احتمال سرایت ویروس را کم می‌کند. اما حتی در فاصله بیشتر از این هم ممکن است به آن مبتلا شویم.

 

 

هوای تازه خطر ابتلا را کم می‌کند و اشعه فرابنفش خورشید می‌تواند ویروس روی سطوح را از بین ببرد. با همه این‌ها خطر ابتلا به کرونا در فضای باز، صفر نیست.

 

 

احتمال ابتلا به ویروس در محیط‌هایی که هوا در آن‌ها به خوبی تهویه نمی‌شود، افزایش می‌یابد. هر چه هوا بیشتر جریان داشته باشد، احتمال ابتلا کمتر می‌شود اما خطر همچنان وجود دارد.

شستن دست‌ها و پاک کردن سطوح

 

 

بهداشت مناسب می‌تواند جلوی انتشار ویروس را بگیرد، اما خطر ذرات معلق در هوا همچنان وجود دارد.

همه این‌ها چه معنایی دارد؟

 

 

همانطور که می‌بینید، تنها یک لایه از پنیر سوئیسی نمی‌تواند به طور ۱۰۰ درصد محافظت ایجاد کند.

 

 

تنها با استفاده از چند برش پنیر - یا روش‌های مختلف- است که می‌توانیم به بهترین شکل از خود، خانواده و دوستان‌مان محفاظت کنیم.

 

 

ایان مَکی، ویروس‌شناس استرالیایی که برای اولین بار از مدل پنیر سوئیسی در رابطه با همه‌گیری استفاده کرده، می‌گوید در دنیای واقعی بسته به رفتار ما حفره‌های پنیر به طور مداوم باز و بسته می‌شوند یا تغییر مکان می‌دهند.

 

 

به همین دلیل او و سایر دانشمندان می‌گویند حتی در مکان‌هایی که واکسیناسیون به شکلی گسترده انجام شده، باید با به کار گیری اقدام‌های احتیاطی متفاوت، جلوی ‌هم‌راستا شدن حفره‌های برش‌های مختلف پنیر سوئیسی را بگیریم و نگذاریم ویروس از آن‌ها عبور کند.

روش‌شناسی

"مدل پنیر سوئیسی برای مقابله با همه‌گیری بیماری‌های تنفسی" اولین‌بار توسط یک ویروس‌شناس به نام ایان مَکی از دانشگاه کوئینزلند در استرالیا طراحی شد. اینفوگرافیک این مدل تا کنون به بیش از ده‌ها زبان مختلف دنیا ترجمه شده است. این مدل بر پایه مفهومی طراحی شده که جیمز تی ریزن، متخصص روانشناسی شناختی و استاد بازنشسته دانشگاه منچستر آن را کشف کرد. وقتی بحث کاهش خطر در میان باشد، دانشمندان این روش را توصیه می‌کنند.

تهیه کنندگان این صفحه

نویسنده: میشل رابرتز، تهیه کننده: لوسی راجرز، طراحی و تصاویر: شان ویلمات، سازندگان: مارتا مارتی مارکز و استیون کانر

 

منبع: بی بی سی