یک فعال کارگری در پایان از مصوبه مزدی ۱۴۰۰، به عنوان مصوبه‌ای در راستای فقیرترسازی طبقه‌ی کارگر یاد می‌کند و می‌گوید: با این مصوبه، بحران معیشت کارگران به هیچ‌وجه برطرف نخواهد شد؛ علاوه بر این، کارگران لایه‌های میانی فقیرتر شده و به حداقل‌بگیری نزدیک می‌شوند. چطور کارگران باید با مزد ۴ میلیون تومانی زندگی کنند؟
جی پلاس؛ فرج‌اللهی می‌گوید: حالا چطور کارگران باید با مزد ۴ میلیون تومانی زندگی کنند؛ تازه کارگران بسیاری هستند که مزایای مزدی مانند پایه سنوات را نمی‌گیرند و دستمزدشان کمتر از ۴ میلیون تومانی است که اعضای جلسه روی آن مانور می‌دهند و تبلیغات می‌کنند!
نیمه شب بیست و سوم اسفند، مزد ۱۴۰۰ بعد از ساعت‌ها چانه‌زنی و مذاکره، بالاخره تعیین تکلیف شد؛ ۳۹ درصد افزایش حداقل مزد و مزایای مزدی و برای سایر سطوح، ۲۶ درصد به اضافه‌ی یک عدد ثابت.
نتایج مزد را چطور می‌توان ارزیابی کرد؛ کاظم فرج‌اللهی (فعال کارگری مستقل) در این رابطه با تاکید براینکه نتیجه به هیچ‌وجه مطلوب طبقه‌ی کارگر نیست؛ به ایلنا می‌گوید: خروجی این نشست در واقع مهر تاییدی بود بر روند فقیر نگاه داشتن تمامی کارگران؛ تعیین مجدد میزان فقر عمومی کارگران و مزد بگیران و تایید دوباره‌ی فرمولی برای فقیرتر کردن کارگران سطوح میانی(متخصصین و باتجربه‌ها) نسبت به سالهای گذشته و البته به تبع آن جلوگیری از افزایش واقعی مستمری بازنشستگان. نتیجه‌ی همه محاسبات پیشین گروه کارگری و توافق‌های به عمل آمده بر عددی موسوم به "سبد معیشت" رسما کنار گذاشته شد و بازهم به روال هر سال، سراغ اعداد و ارقام و درصدها رفتند و در مورد اعداد نهایی که فاصله بسیاری با سبد معیشت دارد، تبلیغات بسیار کردند.
به گفته وی، کارگران ایران سال ۱۳۹۸ را در شرایطی گذراندند که مزد آنان نسبت به سال قبل بیشینه۳۶.۴ درصد اضافه شده بود، اما بر اساس اعلام بانک مرکزی در این سال، تورم ۴۱.۲ درصدی را تحمل کردند؛ همین مرکز در اردیبهشت ۱۳۹۹ تورم تعلق گرفته در سال ۹۸ به گروه خوراکی‌ها را ۴۳ درصد و لوازم خانگی را ۵۰ درصد اعلام کرده است.
مصوبه‌ای در راستای فقیرترسازی طبقه‌ی کارگر
فرج‌اللهی اضافه می‌کند: در روزهای واپسین ماه سال ۱۳۹۹ باز هم در جریان تصمیم گیری تعیین مزد سال ۱۴۰۰ روند نادرست و تکراریِ همیشگی رخ داد. یعنی درآغاز، معادل ریالی سبد معیشت خانوار که توسط گروه کارگری ۸ میلیون و ۹۸۵هزار تومان محاسبه شده بود روی میز قرار گرفت. اما در چانه زنی‌ها بازهم به منظور رسیدن به توافق خوب، به ۶ میلیون و۸۹۵ هزار کاهش داده شد و سرانجام در نشست نهایی شورا برای تعیین مزد ۱۴۰۰ نه داده های مرکز آمار در مورد میانگین هزینه خانوار (در سال ۱۳۹۹) مورد توجه قرار گرفت و نه به سبد معیشتی که در نشست‌های پیشین همین شورا مورد توافق قرار گرفته بود اهمیت داده شد و نه به میزان عقب ماندگی مزد از هزینه حداقلی خانوار (سبد معیشت یا خط فقر) توجه شد. جالب اینکه وزیر کار خود در مصاحبه‌ای تایید می‌کند که با کمتر از ۶ میلیون تومان در تهران نمی‌توان زندگی کرد!
او یک سوال مطرح می‌کند: حالا چطور کارگران باید با مزد ۴ میلیون تومانی زندگی کنند؛ تازه کارگران بسیاری هستند که مزایای مزدی مانند پایه سنوات را نمی‌گیرند و دستمزدشان کمتر از ۴ میلیون تومانی است که اعضای جلسه روی آن مانور می‌دهند و تبلیغات می‌کنند!
این فعال کارگری در پایان از مصوبه مزدی ۱۴۰۰، به عنوان مصوبه‌ای در راستای فقیرترسازی طبقه‌ی کارگر یاد می‌کند و می‌گوید: با این مصوبه، بحران معیشت کارگران به هیچ‌وجه برطرف نخواهد شد؛ علاوه بر این، کارگران لایه‌های میانی فقیرتر شده و به حداقل‌بگیری نزدیک می‌شوند.
