گروه ورزشی جی پلاس؛ برای چندمین مرتبه متوالی در فصل جاری بازیکنی به علت فسخ یک طرفه قراردادش از سوی کمیته تعیین وضعیت فدراسیون فوتبال 4 ماه محروم می‌شود. در این بین تراکتور کارنامه پربارتری دارد. بعد از محرومیت سعید واسعی به علت فسخ یک طرف قراردادش با پیکان، محمد قنبری دیگر بازیکن تراکتور هم به علت مشابه 4 ماه محروم شده است. به این‌ها باید اسامی چندین و چند بازیکن دیگر مانند محمد بلبلی و یا بابک مرادی (در فرآیند تجدیدنظر، حکمش تعلیق شد) را باید اضافه کرد که به علت بی توجهی به قانون، محروم شده بودند.
چنین محرومیت هایی از جدیت کمیته تعیین وضعیت برای مقابله با این پدیده در فوتبال ایران حکایت دارد. چندین سال قبل، مهدی طارمی اولین بازیکنی بود که به این علت از فوتبال محروم شد. در آن مقطع این بی قانونی دامن پرسپولیس را هم گرفت و فیفا به علت شکایت ریزه اسپور، سرخپوشان را از دو پنجره نقل و انتقالات محروم کرد و مانع از دستیابی شاگردان برانکو به قهرمانی آسیا شد.
با این حال محرومیتی مشابه آنچه فیفا برای پرسپولیس در نظر گرفته بود، در ایران رایج نیست. تنها تیمی که از چنین موضوعی نقره داغ شده، فولاد خوزستان است که به هر دری می زند نمی تواند محرومیت دو پنجره ای از نقل و انتقالات را تعلیق کند و با تقویت تیمش راهی آسیا شود.
اما چرا هیچ گاه تیم های دیگر مانند تراکتور یا استقلال محروم نشده اند؟ آیا این تیم ها که یک پای پرونده های محرومیت بازیکنان شان به علت فسخ یک طرفه قرارداد بودند، مرتکب خطایی نشده اند؟
یک وکیل بین المللی: قانون با تیم های ایران مماشات می کند
یک وکیل بین‌المللی فوتبال در گفت و گو با خبرنگار ورزشی جی پلاس؛ می گوید این موضوع به علت مماشات کمیته تعیین وضعیت فدراسیون فوتبال با تیم های ایرانی است.
او که در پرونده های متعددی در حال همکاری با فدراسیون فوتبال است، در واکنش به این سوال که معمولا فیفا در پرونده های فسخ غیر قانونی قرارداد، تیم مقصد را هم به خاطر عقد قرارداد جریمه می کند می گوید: به صورت کلی وقتی بازیکنی با فسخ قراردادش از یک باشگاه به باشگاه دیگری منتقل می‌شود، در صورتی که اثبات شود فسخ قرارداد او از سوی باشگاه مبدا، غیرقانونی بوده، فرض بر این است که باشگاه مقصد این بازیکن را تحریک یا اغوا کرده اند.
وی ادامه داد: با توجه به چنین فرضیه ای، باشگاه مقصد باید نشان دهد که در تحریک و اغوای بازیکن برای فسخ غیرقانونی قرارداد نقشی ندارد. واقعیت این است که در نمونه های خارجی و بین الملی خیلی سخت است که باشگاه بتواند خودش را از مسئولیت اغوای بازیکن رها کند و معمولا موفق به انجام این کار نمی شوند. در نتیجه در هنگام عقد قرارداد با این بازیکنان، نهایت دقت عمل به کار گرفته می شود.
این وکیل بین المللی در واکنش به اینکه چرا در فوتبال ایران و در پرونده های مشابه معمولا تیم ها به علت تحریم بازیکن جریمه نمی شوند گفت: به نظر می رسد در کمیته تعیین وضعیت ایران این موضوع راحت تر است و صرفا بازیکن را محروم می کنند. البته که موردی هم بوده (باشگاه فولاد) که باشگاه محروم شد که داستان مفصلی دارد.
وی یادآور شد: در جمع بندی صحبت هایم باید بگویم که که احتمالا در پروسه رسیدگی به پرونده این بازیکنان، احتمالا باشگاه های داخلی مانند تراکتور توانستند اثبات کنند که نقشی در تحریک بازیکن نداشتند و مرجع رسیدگی به این نتیجه رسیده که فقط این بازیکنان محروم شوند.
قانون جلوی بی قانونی را بگیرد
به گزارش جی پلاس؛ موضوع اصلی در این اتفاقات، مهربانی قانون با تیم‌های ایرانی است که باعث بروز سلسله مشکلات جدی خواهد شد. در واقع به علت ملایمت‌های قانونی با متخلفان، باشگاه‌های ایرانی از سال گذشته تاکنون نه تنها در زمینه جذب بازیکنان، پیشرفت نکرده‌اند که بلکه پسرفت هم داشته‌اند.
طبیعتا با این قبیل رفتارها و گذر از اشتباهات تیم‌ها در جذب بازیکنانی که به صورت غیرقانونی از تیم سابق خود جدا شده‌اند، در فصول آینده هم این اتفاق رواج پیدا خواهد کرد و هر تیمی به خود اجازه می‌دهد با بازیکن تیم دیگری مذاکره و حتی آن‌ها را به فسخ یک طرفه قرارداد تحریک کند.
در عوض محرومیت فیفا برای پرسپولیس و فدراسیون فوتبال برای فولاد درس عبرتی برای این دو تیم شده که در پرونده جذب بازیکنانی مانند رضا شکاری و چندین بازیکن دیگر، بی گدار به آب نمی زند و با سهل انگاری با این قبیل موارد برخورد نکنند.
اگر قانون در ایران ملایمت با تیم‌ها را کنار بگذارد، بدون شک این قبیل تخلفات به حد بسیار زیادی کاهش خواهد یافت و باشگاه‌های کوچک‌تر در رقابت با تیم‌های متمول، بازیکنان خود را به راحتی از دست نخواهند داد.
